Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 22: Δάκρυα.

Ήταν κλεισμένη στο μπάνιο της μιάμιση ώρα. Το μόνο που έκανε ήταν να πλένει ξανά και ξανά το σώμα της κλαίγοντας. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί το έκανε αυτό; έτριβε με μανία το χέρι της με το σφουγγάρι.

Την τελευταία φορά που είχε επικοινωνήσει με την κυρία Kate, της είχε μιλήσει για τον Johnny. Δυστυχώς, δεν συνομιλούσαν πολύ συχνά μέσα στον χρόνο, από την στιγμή που η Marina είχε αποκτήσει κινητό πριν μερικά χρόνια, όμως εκείνη η φορά ήταν η κατάλληλη για να της πει τους προβληματισμούς της σχετικά με τον Johnny. Η ίδια σαν άνθρωπος δεν ήθελε να προχωρήσει βιαστικά και απερίσκεπτα ερωτικά. Ήταν σίγουρη για τον εαυτό της. Ήξερε τον εαυτό της. Δεν ήθελε να μετανιώσει στο μέλλον για μια πράξη της στιγμής. Παρ'όλο που διάβαζε κατά καιρούς σχετικά άρθρα και παρακολουθούσε τέτοιου είδους θέματα για σχέσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, δεν ήθελε να το συζητήσει με τις φίλες της. Ήταν άπειρες, ιδίως η Courteney στον τομέα αυτό. Χρειαζόταν τις συμβουλές της αγαπημένης της δασκάλας. <<Η μόνη συμβουλή που σου λέω από παιδί είναι να ακολουθείς την καρδιά σου. Σε ο,τι κι αν κάνεις στην ζωή σου. Αυτό ακριβώς θα σου πω και τώρα>>. 

Βγήκε από το μπάνιο και αντικατέστησε το μπουρνούζι της με τις χειμωνιάτικες πυτζάμες της, καθώς κρύωνε πολύ. Τα βρεγμένα της μαλλιά όμως δεν τα στέγνωσε. Δεν είχε δύναμη. Το μόνο που έκανε ήταν να ξαπλώσει μέσα από τα ζεστά παπλώματα του κρεβατιού της και να κοιτάζει το κενό ταβάνι.

Η καρδιά μου μου έλεγε ότι δεν ήμουν έτοιμη γι'αυτό, σκεφτόταν. Παρ'όλο που είμαι ερωτευμένη με τον Johnny, αυτό το βήμα δεν ήθελα να το κάνω μαζί του... ακόμα. Δεν μπορούσε να αρκεστεί στα φιλιά, στα χάδια, στα αγγίγματα... Γιατί το έκανε; Του είχα πει ότι δεν ήμουν έτοιμη! Όταν θα γινόταν αυτό, ήθελα να γίνει μ'έναν όμορφο τρόπο... να νιώσω την κάθε στιγμή... να την θυμάμαι...

Είχε πάει 16:00 το μεσημέρι, όμως εκείνη την ημέρα η Marina δεν είχε εμφανιστεί σε κανένα μάθημα. Ενημέρωσε με μήνυμα τις φίλες της ότι ήταν αδιάθετη, έτσι ώστε να πληροφορήσουν σχετικώς τους καθηγητές τους. Της τηλεφωνούσαν συνεχώς κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων, όμως αυτή δεν τους απαντούσε. Από κάποια στιγμή και μετά είχε απενεργοποιήσει το κινητό της. Είχε κλειστά τα μάτια της και προσπαθούσε να κοιμηθεί. Οι βραδινές στιγμές της όμως με τον Johnny εισχωρούσαν συνεχώς στο κεφάλι της, δημιουργώντας της ανησυχία.

-''Marina! Marina! Marina''! άκουσε κάποιες φωνές να ηχούν πίσω από την πόρτα του δωματίου της.