Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 8: Πληγές και Επανασύνδεση.

-''Είμαι σίγουρος ότι έπεισε τους γονείς της για να έρθει σ'αυτό το κολλέγιο μόνο και μόνο για να είναι κοντά σου''.

-''Σκάσε Richard! Λες ανοησίες''!

Η Marina είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι της και θυμόταν γελώντας τον <<καβγά>> μεταξύ του Richard και του Charles. Ήταν τόσο αστείο. Είχε καταλάβει ότι η Emily είχε ερωτευτεί τον μικρό αδερφό Dornan. Αναρωτιόταν αν ο ίδιος αισθανόταν κάτι παρόμοιο.

Έκανε την προσευχή της, όπως κάθε βράδυ, ονειροπόλησε για λίγο τον Πρίγκιπά της, και ήταν έτοιμη να κοιμηθεί, όταν για άλλη μια φορά έφερε στο μυαλό της την αγαπημένη της παιδική, αδερφική φίλη.

Κάποια μέρα θα μπορέσουμε να μιλήσουμε σαν να μην είμαστε δυο ξένες, έτσι; Το <<Children's Home>>, οι <<μαμάδες>> μας, τα λουλούδια που μαζεύαμε, οι χιονάνθρωποι που φτιάχναμε, τα μπάνια που κάναμε... Εμείς ήμασταν παντού μαζί, θυμάσαι; Γιατί δεν μπορούμε να αρχίσουμε ξανά από την αρχή; Λοιπόν, το όνομά μου πλέον είναι Marina White Hederson. Αυτή είναι η μόνη καλή αλλαγή στην ζωή μου. Αλλά, δεν είμαι σαν εσένα Emily. Έχεις μια μαμά και έναν μπαμπά. Και εγώ είμαι υιοθετημένη, αλλά δεν έχω γονείς. Ο κηδεμόνας μου, ο William Hederson δεν... Αυτόν τον κύριο δεν τον έχω δει ποτέ. Η μόνη επαφή που έχω μαζί του είναι κάποια γράμματα, στα οποία δεν παίρνω ποτέ απάντηση. Κάποια μέρα...

Εκείνη την στιγμή, η μπαλκονόπορτα άνοιξε, και μαζί με τον δυνατό αέρα εισέβαλε και κάποιος άλλος στο δωμάτιο.

-''Ποιος είναι εκεί''; ρώτησε έντρομη.

Πίσω από τις χοντρές κουρτίνες, είδε μια σκιά να πέφτει κάτω στο χαλί του πατώματος.

''Johnny''! αναφώνησε και έτρεξε τρομαγμένη προς το μέρος του.

Τον κοιτούσε που προσπαθούσε με δυσκολία να σηκωθεί. Τον πλησίασε.

''Johnny, τι γυρεύεις εδώ'';

Το αγόρι ανακάθισε, σφίγγοντας τα μάτια και τα δόντια του. Άρχισε να τον παρατηρεί. Φορούσε ένα καθημερινό τζιν και μια απλή μπλούζα. Όμως, ήταν σκισμένη και λερωμένη.

-''Ξανθούλα... Δεν το πιστεύω... Ήρθα σε λάθος δωμάτιο'' και έτριψε τα μάτια του.

Η Marina έσκυψε κοντά του, θέλοντας να τον βοηθήσει. Ήταν έτοιμη να τον ρωτήσει πώς βρέθηκε στο δωμάτιό της μέσα στην μαύρη νύχτα, όμως παρατήρησε τα χείλη του.

-''Αίμα''!

-''Φοβάσαι το αίμα''; την ρώτησε, αφήνοντας ένα αχνό γελάκι στο πρόσωπό του.