Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 5: Ξανθούλα...

Αγαπητέ κύριε William Hederson,

Ο Luke μου είχε πει ότι μπορώ να σας γράφω όταν δεν αισθάνομαι καλά ή όταν έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Είναι το πρώτο γράμμα που σας γράφω και είμαι τόσο ενθουσιασμένη γι'αυτό! Στεναχωριέμαι που... Θέλω να σας πω τόσα πολλά, γιατί σας χρωστάω απ'ότι έχω καταλάβει την ζωή μου... Εκτός από το ότι με υιοθετήσατε, με σώσατε εκείνη την ημέρα που με αρπάξανε με εντολή της οικογένειας Garner. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ! Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόση ευγνωμοσύνη νιώθω προς το πρόσωπό σας... Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από τότε που ήρθα στο Royal College of London. Είναι υπέροχο μέρος, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για τους συμμαθητές μου. Οι περισσότεροι δεν μου μιλάνε καν, εξαιτίας ψεύτικων κουτσομπολιών που έχει διαδώσει η Julia και ο Nick. Αλλά δεν με πειράζει. Περνάω μια χαρά με τον Richard, τον Charles και ένα κορίτσι που γνώρισα, την Courteney. Ευτυχώς είμαστε συμμαθήτριες και καθόμαστε στο ίδιο θρανίο, και μπορώ κι εγώ να συζητώ μ'έναν άνθρωπο... Με τα μαθήματα μου τα πηγαίνω αρκετά καλά, όμως σας υπόσχομαι ότι θα βελτιωθώ με τον καιρό. Και... Πωπω... πόσα πράγματα μαθαίνω από τους καθηγητές μου! Μπορώ να πω ότι με έχει ενθουσιάσει ιδιαίτερα η Βιολογία και η Παγκόσμια Λογοτεχνία. Νομίζω ότι σας έγραψα πολύ και σίγουρα έχετε και σημαντικότερες δουλειές να κάνετε από το να διαβάζετε το γράμμα μου. Κύριε Hederson, θα σας πείραζε τα γράμματα που σας στέλνω να είναι κάτι σαν ημερολόγιο; Δηλαδή, να γράφω τις βαθύτερες σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, ή τα συναισθήματά μου; Φυσικά η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί δυστυχώς δεν θα πάρω ποτέ απάντηση. Από την επόμενη φορά θα το εφαρμόσω.

                                                                                                  Marina White Hederson

Την στιγμή που δίπλωνε το γράμμα της, χτύπησε το κουδούνι που σήμανε την αρχή των μαθημάτων. Είχε αποφασίσει να το γράψει το πρωί, έτσι ώστε το απόγευμα να το έστελνε στην διεύθυνση που της είχε πει ο Luke. Όμως, δεν είχε υπολογίσει την ώρα.

Ξεκίνησε να τρέχει βιαστικά προς την τάξη της. Παρ'όλο που είχε αργήσει μόνο δύο λεπτά, άνοιξε λαχανιασμένη την πόρτα της αίθουσας και...

-''Νομίζω ότι ήμουν αρκετά σαφής. Οι μαθητές θα μπαίνουν στην τάξη πριν χτυπήσει το κουδούνι''.

Η κυρία Graham. Ήταν η καθηγήτρια του μαθήματος <<Παγκόσμια Λογοτεχνία>>. Ευτυχώς, κανένας από τους καθηγητές της Marina δεν ήταν έτσι όπως τους είχαν περιγράψει οι αδερφοί Dornan, εκτός από την κυρία Graham. Ήταν ιδιαίτερα τυπική. Είχε τα μαλλιά της πιασμένα σ'έναν αυστηρό κότσο, φορούσε λεπτό σκελετό γυαλιών, το πρόσωπό της φαινόταν σκληρό... Στην Marina θύμιζε την κακιά δασκάλα από το βιβλίο <<Ματίλντα>>, αλλά όχι με τόσο ακραία χαρακτηριστικά συμπεριφοράς.