Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 24: Εκδίκηση.

Το επόμενο πρωινό ήταν διαφορετικό. Παρ'όλο που η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, κάτι σπάνιο για τον κατά βάση βροχερό και κρύο καιρό του Λονδίνου, και που εκείνο το Σάββατο ήταν το τελευταίο του μήνα, οπότε οι μαθητές του Royal College of London μπορούσαν να κάνουν ελεύθερα τις εξόδους τους, η διάθεση της Marina ήταν πεσμένη. Δεν μπορούσε, δεν είχε την δύναμη να βγει έξω από το δωμάτιό της. Το μόνο που ήθελε ήταν να είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και να μην κάνει τίποτα ή να κοιμάται συνεχώς. Κι αυτό θα γινόταν, αν οι φίλες της δεν την σήκωναν με το ζόρι από το στρώμα και δεν την πίεζαν να φορέσει τα όμορφα ρούχα που της υπέδειξαν. 

-''Marina, έχουμε κανονίσει να βγούμε το απόγευμα. Δεν θα μας αλλάξει τα σχέδια η στεναχώρια σου για τον Johnny''!

-''Εντάξει Emily, κατάλαβα! Επιχειρηματολογείς δέκα λεπτά για να με πείσεις. Θα έρθω κι εγώ τελικά, αφού σου το επιβεβαίωσα''.

-''Ωραία, τότε άσε μας να σου φτιάξουμε τα μαλλιά. Να σου τα ισιώσουμε. Να αλλάξεις χτένισμα'' και έδωσε την πρέσα που είχε φέρει στην Courteney για να την βάλει σε μια πρίζα, έτσι ώστε να ζεσταθεί το σίδερο.

-''Από τώρα; Είναι 11:40! Είναι πολύ νωρίς για να ετοιμαστούμε''! παραπονέθηκε η Marina και έπεσε ανάσκελα στο κρεβάτι της ξανά.

-''Εγώ προτείνω... αν συμφωνείτε κι εσείς, να πάμε σ'ένα τέταρτο να φάμε μεσημεριανό στην τραπεζαρία και ύστερα κατά της 13:30 να ανέβουμε πάλι στα δωμάτιά μας για να ξεκινήσουμε να ετοιμαζόμαστε. Τι λέτε''; πρότεινε την μέση λύση η Courteney.

-''Δεν ξέρω... Καλή ιδέα, απλώς εγώ σκεφτόμουν να φάμε μόνο έξω'' και καθώς έλεγε αυτά το μελαχρινό κορίτσι έπαιζε με μερικές τούφες των μαλλιών της. ''Αλλά εντάξει... δεν με πειράζει ιδιαίτερα. Εσύ Marina τι λες'';

-''Συμφωνώ με ό,τι είπε η Courteney'' σηκώθηκε απότομα ενθουσιασμένη ξαφνικά. ''Να πάμε τώρα σε λίγο κάτω στην τραπεζαρία, γιατί πεινάω κι'όλας πολύ! Από χθες το βράδυ είμαι νηστική''.

-''Βρήκες την όρεξή σου ξανά Marina'' χάρηκε η καστανομάλλα κοπέλα και γέλασε ελαφρώς, τοποθετώντας τα δάχτυλα των χεριών της μπροστά από το στόμα της.

-''Η αλήθεια είναι ότι η αγάπη μου για το φαγητό είναι μεγάλη και δεν θα πάψει ποτέ, όσα επώδυνα γεγονότα κι αν συμβούν στην ζωή μου'' και έδειξε ένα τεράστιο χαμόγελο στις κολλητές της, καθώς η αδυναμία της για το φαγητό δεν μπορούσε να κρυφτεί.

-''Ωραία! Οπότε θα πάμε τώρα με την Courteney στα δωμάτιά μας για να φορέσουμε τα παπούτσια μας και θα σου χτυπήσουμε την πόρτα για να βγεις έξω. Μην τυχόν και περιμένεις περισσότερη ώρα χωρίς λόγο''.