Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 1: Μια νέα αρχή;

-''Marina''! φώναξε το μικρό μελαχρινό κοριτσάκι, καθώς έτρεχε στο λιβάδι, στο σημείο όπου η Marina άπλωνε τα ρούχα.

''Ο Michael κατούρησε το αρκουδάκι μου''! είπε, υψώνοντας το κεφαλάκι της για να αντικρίσει την ξανθομαλλούσα, δείχνοντάς της το βρεγμένο αρκουδάκι της.

-''Τι έκανε''; έστρεψε η Marina την προσοχή της στο κοριτσάκι, ενώ τοποθετούσε ένα μανταλάκι πάνω σε μια μπλούζα.

-''Κατούρησε το αρκουδάκι μου! Κοίτα πώς το έκανε''! έλεγε θυμωμένο το κοριτσάκι και η Marina γονάτισε στο ύψος του.

-''Πάλι; Πριν λίγες μέρες δεν το είχε ξανακάνει'';

-''Ναι! Τον ρώτησα γιατί, και μου είπε ότι το έκανε επειδή εγώ κάποιες φορές τον τρόμαζα και δεν μπορούσε να κοιμηθεί''.

-''Και εσύ για ποιον λόγο τον τρόμαζες'';

-''Γιατί ένα βράδυ που η κυρία Kate μας είχε βάλει να δούμε ένα παιδικό στην τηλεόραση, ο Michael, όταν τελείωσε, μου είχε πει ότι ο μπλε μπαμπούλας στη πραγματικότητα ήταν κακός και ότι την ώρα που θα κοιμόμουν θα ερχόταν να με φάει''!

-''Αχ, δεν μπορώ να σας καταλάβω...'' και η Marina σηκώθηκε στα πόδια της.

''Απλά πήγαινε να βρεις τον Michael και να κάνετε συμφωνία ότι δεν θα τσακωθείτε ξανά και ότι δεν θα τρομάζετε ο ένας τον άλλον''.

-''Και αν δεν συμφωνήσει'';

-''Τότε φώναξε εμένα για να τον πείσω''.

-''Και πώς θα τον πείσεις''; συνέχισε να ρωτάει.

-''Θα του πω ότι θα τον αφήνω να τρώει περισσότερα μπισκότα, κρυφά από την κυρία Kate και την αδερ...'' όμως η Marina δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την πρότασή της, καθώς το μικρό κοριτσάκι την διέκοψε.

-''Εει! Γιατί να τρώει μόνο αυτός περισσότερα; Θέλω κι εγώ''! είπε με παράπονο, γυρίζοντας το σωματάκι της δεξιά-αριστερά.

-''Εντάξει. Θα δίνω και σε εσένα παραπάνω μπισκότα. Αλλά μην το πεις σε κανέναν'' της είπε ψιθυριστά.

-''Σύμφωνες''! χάρηκε η μικρούλα, χοροπήδησε και άρχισε να τρέχει προς το εσωτερικό του ορφανοτροφείου.

Η Marina, βλέποντας την φιγούρα του κοριτσιού, γέλασε σιγανά. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Ήθελε να τα βλέπει όλα χαρούμενα, γι'αυτό τους έκανε τα χατίρια. Πάντως, πολλές φορές, για να μην τα κακομάθει, τους εξηγούσε τι είναι σωστό και τι λάθος, δίνοντάς τους παραδείγματα ή λέγοντας ιστορίες που επινοούσε εκείνη τη στιγμή. Τα ίδια τα παιδιά μ'αυτόν τον τρόπο καταλάβαιναν πολλά. Οι παραβολικές ή φανταστικές αυτές ιστορίες τους άρεσαν πολύ και έλεγαν συνεχώς στην Marina ότι θα μπορούσε να γίνει συγγραφέας όταν μεγαλώσει. Η σχέση της Marina με τα βιβλία ήταν ιδιαίτερη. Της άρεσε να τα διαβάζει, όμως το να αποτυπώνει τις ιδέες της στο χαρτί δεν ήταν κάτι που επιθυμούσε. Ακόμα δεν γνώριζε ποιο επάγγελμα ήταν αυτό που την εξέφραζε. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι αγαπούσε τα παιδιά και ότι ήθελα να τα βλέπει να χαμογελάνε. Γενικότερα τους ανθρώπους, αλλά στα παιδιά είχε ιδιαίτερη αδυναμία.