Κεφάλαιο 23: Δεν σε θέλω...

216 29 69
                                    

Σ'έχω πάρει δώδεκα φορές τηλέφωνο κι αυτό είναι το πέμπτο μήνυμα που σου αφήνω. Γιατί δεν μου απαντάς; Όλη μέρα δεν σε είδα στα διαλείμματα και το ξέρεις ότι πρέπει να μιλήσουμε. Το βράδυ, μετά τις 21:00 θα έρθω στο δωμάτιό σου. 

-''Κι άλλο μήνυμα σου έστειλε'';

Τα κορίτσια είχαν εγκατασταθεί από το μεσημέρι στο δωμάτιό της Marina. Δεν μπορούσαν να αφήσουν την φίλη τους μόνη, ειδικά σ'εκείνη την κατάσταση στην οποία την βρήκαν πριν μερικές ώρες. Ήθελαν με κάποιον τρόπο να της φτιάξουν την διάθεση. Προσπάθησαν να λύσουν όλες μαζί τις ασκήσεις κάποιων μαθημάτων, όμως η ξανθομαλλούσα δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Τις είπαν καινούργια κουτσομπολιά που ακούστηκαν στους διαδρόμους και στην μεγάλη εξωτερική αυλή, όμως δεν την ενδιέφεραν. Η όρεξη της ήρθε μόνο όταν η Emily έφερε από το προσωπικό της ντουλάπι, σοκολατάκια και πατατάκια για να φάνε.

-''Ναι Courteney. Και μάλλον είναι το τελευταίο'' μίλησε η Marina, καθισμένη στο κρεβάτι της και έκλεισε ταυτοχρόνως το κινητό της.

-''Το τελευταίο; Μην μου πεις ότι του απάντησες...'' τόνισε την φράση της η Emily.

-'' Όχι... μόνο που μου είπε ότι το βράδυ, όταν θα έχουν όλοι κοιμηθεί θα έρθει στο δωμάτιό μου για να...''.

-''Συγνώμη...'' την διέκοψε απορημένη. ''Τόλμησε να σου πει κάτι τέτοιο; Σου ανακοίνωσε απλώς ότι θα σε επισκεφτεί χωρίς καν να σε ρωτήσει; Και για ποιον λόγο ακριβώς''; φώναξε, τεντώνοντας δεξιά και αριστερά τα χέρια της όρθια, ενώ οι φίλες της έμειναν με γουρλωμένα τα μάτια.

-''Emily... εσύ είσαι''; έκανε η Marina χιουμοριστικά.

-''Γιατί το λες αυτό; Και γιατί με κοιτάτε έτσι'';

-''Εεε... Emily... η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό έχουμε παρατηρήσει με την Marina,'' την κοίταξε η Courteney με την ματιά της για λίγο και ξαναγύρισε προς την μελαχρινή φίλη της ''ότι είσαι πολύ διαφορετική. Με την καλή έννοια. Δηλαδή... έχει αλλάξει η συμπεριφορά σου, ο τρόπος που μιλάς, ο τρόπος που περπατάς... Δείχνεις ότι έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση''.

Το κορίτσι της μιλούσε με ειλικρίνεια, όσο πιο διακριτικά μπορούσε όμως, γιατί φοβόταν μήπως παρεξηγηθεί η φίλη της και ξεσπάσει.

-''Εγώ δεν θα το έλεγα ακριβώς αυτοπεποίθηση'' πετάχτηκε η Marina, τρώγοντας ένα σοκολατάκι βανίλια. '' Έχεις βγάλει στην επιφάνεια έναν πιο έντονο χαρακτήρα, που στην ουσία όμως δεν είσαι εσύ. Γιατί το κάνεις αυτό; Νιώθω ότι πιέζεσαι''.

Marina |Book 2|Where stories live. Discover now