Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει κύριε Hederson. Από το καρναβάλι, στο πάρτι του οποίου δυστυχώς δεν μπορέσατε να έρθετε, νιώθω κάπως ιδιαίτερα για ένα αγόρι. Ένα αγόρι του οποίου το όνομα δεν το έχω αναφέρει σε κανένα από τα γράμματά μου ως ώρας. Τον λένε Jonathan Walker, όμως όλοι τον φωνάζουμε Johnny. Ξαφνικά, νιώθω σαν να είχα από πάντα αισθήματα γι'αυτόν στα βάθη της ψυχής μου, και με αφορμή το καρναβάλι βγήκαν στην επιφάνεια. Δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό που μου συμβαίνει, με νευριάζει περισσότερο! Παρ'όλα αυτά, το μόνο που κάνω είναι να τον σκέφτομαι συνέχεια. Θυμάστε τον Bryan; Φυσικά και τον θυμάστε, είμαι σίγουρη γι'αυτό. Ήταν τόσο καλός άνθρωπος... Τόσα χρόνια δεν μπορούσα, δεν μπορούσα να τον ξεχάσω, κι ακόμα δεν μπορώ. Όμως, πλέον καταλαβαίνω. Στο βάθος της καρδιάς μου έχω συνειδητοποιήσει ότι έχει πεθάνει, από πάντα το ήξερα, αλλά δεν ήθελα να το δεχτώ. Μερικές φορές εύχομαι να μην είχαμε γνωριστεί, να μην με είχατε υιοθετήσει... Αυτές οι σκέψεις δεν με αφήνουν, αλλά πρέπει να συνεχίσω την ζωή μου, σωστά; Αυτό... το γεγονός ότι είμαστε ζωντανοί και ότι πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε μέρα, με έκανε να το καταλάβω καλύτερα ο Johnny... Με ανάγκασε να αντιληφθώ αυτό που προσπαθούσα να αποφύγω. Αλλά το έκανε για το καλό μου. Μάλλον, ο Johnny με αλλάζει. Θα ήθελα τόσο πολύ να μου πει κάποιος αν αυτό είναι σωστό... αν αυτό που νιώθω είναι σωστό... Θα ήθελα τόσο πολύ κάποιος να φέρει ειρήνη στην ανήσυχη καρδιά μου.
Με τιμή,
Marina White Hederson.
Δίπλωσε προσεκτικά το γράμμα, το έβαλε μέσα στον φάκελο και σηκώθηκε από το γραφείο της. Αναστέναξε.
Τι να κάνει τώρα;
Προσέγγισε με αργά βήματα την μπαλκονόπορτα της. Θυμήθηκε εκείνο το βράδυ, που ο Johnny από το μεθύσι και την θολούρα των ματιών του είχε μπερδευτεί και είχε βρεθεί κατά τύχη στο δωμάτιό της. Χάρις αυτόν ξανασυνάντησε τον Adam. Πόσο είχε χαρεί που τον είχε δει. Είχε περάσει πολύ καιρός από την τελευταία φορά που τον είχε επισκεφτεί στο μαγαζί που δούλευε. Ήθελε να τον δει, και θα το έκανε το τελευταίο σαββατοκύριακο του μήνα. Σκεφτόταν ότι θα ήταν υπέροχη ιδέα να τον γνώριζε στους φίλους της. Γρήγορα όμως στο μυαλό της επανήλθε η μορφή του Johnny. Άγγιξε τα χείλη της. Τα χείλη που είχε φιλήσει ο Johnny. Βλέποντας την αντανάκλαση τους στο τζάμι, το στόμα της έμοιαζε σαν να ήταν ένα μικρό λουλούδι που ξαφνικά άνθισε. Κοκκίνισε.
أنت تقرأ
Marina |Book 2|
العاطفية-''Bryan''! Σαν από όνειρο, το κορίτσι συλλάβισε το όνομα και άνοιξε τα μάτια του, αλλά τα επόμενα δευτερόλεπτα ξαφνιάστηκε! Το αγόρι που αντίκρισε μπροστά της ήταν ο Jonathan Walker. -''Βασικά, με λένε Johnny'' είπε, κοιτώντας την ειρωνικά. ''Μην...
