cigarettes and alcohol ᥫ᭡ w.haruto

prologue

Soğuk bir kasım ayındayız. 

Dışarıda fırtına var, yağmur damlaları cama yapışırken çıkardığı sesler haricinde tek bir tık yok. Nefes alışverişin bile sessiz, nefessiz kalışlarım gibi.

Adımlarım sessiz odada çığlık atarken benim olduğumu bildiğinden gözünü açmaya bile zahmet etmiyorsun. Uzandığın yatağın üstüne sana dönük bir şekilde oturuyorum ama sen yine tepki vermiyorsun. Bu beni burukça gülümsetiyor çünkü beni küçük düşürmede her zamanki gibi başarılısın.

Acıya mı bağımlıyım, sana mı?

Yoksa ikisi de aynı şey mi?

Yanına uzanıyorum usulca. Yatağın bir tarafı çöktüğünden anlıyorsun ama senin için bir şey ifade edip etmediğinden emin değilim. Ama sen hep böyle değil miydin? Belirsiz ve gizemli. Her şeyin farkında olup hiçbir şeyden haberi yok gibi davranan.

Benim çığlıklarımı da duyuyor musun, yoksa sağır mı oldun bana?

Belki de senin için bir şey ifade etmiyor, karar veremiyorum.

Gözlerimi senden çekip cama çeviriyorum.

Kasım yağmuru geceyi ateşliyor ama biz sadece daha uzun yanabiliriz. Çünkü yetmiyorum bize, tek başıma kendime bile yetemiyorken sana da yetmiyorum.

"Sabah seni aradığımda cevap vermedin." diyorum gözlerimi camdan ayırmadan. Yakında söneceğiz ve ben bunu daha fazla görmezden gelemiyorum.

"Vermedim." diyorsun hiçbir duygu barındırmayan ses tonunla. Hiç mi değerli değilim senin için?

"Bugün döneceğini söylemedin." diyorum bu defa. Bana bir açıklama yap diye yalvarıyorum ama sen bana sadece sarhoşken bir şeyler anlatırsın.

Bu yüzden şaşırtmıyorsun beni. "Söylemedim." diyorsun sadece. Biraz bile mi sevmiyorsun beni?

Sonra iç çekiyorsun. "İşlerim erken bitti." diyorsun ama ses tonundaki sıkıntıdan anlıyorum. Yalan söylüyorsun. İşler erken bitmedi, sen kaçtın.

Keşke senin için sıkıntılardan kaçtığın sığınağın olsaydım. Keşke sana iyi hissetiren kişi olsaydım, keşke sana sorunlarını unutturan ben olsaydım.

Ama değilim değil mi? Biz iki sevgili değiliz, iki aşık değiliz. Aşık olan tek taraf benim. Sense sadece beni yanında tutuyorsun. 

Senden uzakta olmak mı canımı daha çok yakıyor yanında olmak mı?

Yorum yapamıyorum. Çünkü senden öncesini hatırlamıyorum.

Bunu bilmek görüşümü bulanıklaştırıyor. Gerçeklerle yüzleşmek beni bir kez daha yıkıyor.

Ama ben hep kendim düşerim, kalkmak kavramından ise çok uzağım.

Göz yaşlarım bir bir yastığa dökülürken hıçkırmamak için kendimi sıkıyorum. Eğer beni incitmiyorsan neden hala ağlıyorum?

Eğer hala beni öldürmediysen yarı hayattayım.

Daha fazla ıslanıyor yanaklarım. Bulutlar bugün benim için ağlıyor. Gökyüzü bu gece benim yerime çığlık atıyor. Nasıl bitmek üzereyiz?

Ürküyorum, üşüyorum, titriyorum. Sessizliğin bu kadar gürültülü olduğunu hiç duymamıştım.

Ama sanki bunu hissetmiş gibi gözlerini aralıyorsun ve başını bana çeviriyorsun. Senden göz yaşlarımı saklamak için bile zaman vermiyorsun. Oysaki ben yanında ağlamayı göz yaşlarımı hiç silmeyeceğini anladığımdan beri bırakmıştım.