Eukrania Academy

CHAPTER 2: Diverse Powers

"Alvira, nakahanda ka na ba? Pinapapunta na tayo ni Miss Helefina sa training area. Tara na," anyaya ni Bea.

"Oo, sandali lang," sagot ko habang inaayos ang unipormeng ibinigay sa amin. Para itong isang school uniform. Kulay itim ang palda na halos above the knee. Tapos kulay puting pang-itaas na may ribbon malapit sa leeg. Kaya hindi naman siguro ako magmumukhang tagasilbi dito, pero wala na akong pakialam.

Lumabas na kami ng kwarto at tumuloy sa isang silid kung saan nagaganap ang isang pagpupulong. Tulad nga ng sinabi sa amin, naghiwa-hiwalay kami ng gawain na nakabase sa kulay na ibinigay sa amin. Iyong iba ay kulay asul, mayroon ding berde, brown, orange, at ang akin ay itim.

Hindi kami magkasama ni Bea dahil kulay orange ang tatak niya. Sinundan ko ang babaeng nagbibigay sa amin ng direksyon patungo sa isang silid. Masyadong malawak ang paaralang ito, aabutin siguro ako ng isang araw sa paglibot nito. Kinatok niya ang pinto at may sinabi sa loob nito, hindi ko na pinakinggan pa.

"Maaari na kayong pumasok," wika nito at umalis na.

Kasama ko ang isang matanda at isang isang nanay. Hindi ko lubos maisip na kailangan nilang gawin ito gayong mayroon pa silang responsibilidad sa labas- sa mga pamilyang naiwan nila. Kitang-kita talaga ang hindi pagkakapantay-pantay sa lipunang aming kinabibilangan, pero wala naman kaming magagawa dahil ito ang ibinigay na tadhana sa bawat isa sa amin.

"Hmm, Good morning," bati sa amin ng isang lalaking estudyante, kasing edad ko lang siguro. Maganda ang kasuotan, pangangatawan at pisikal na anyo, at paraan ng pagsasalita niya kabilang na siguro ang lahat ng estudyanteng nag-aaral sa paaralang ito. Tila ipinapamukha ang pagkakaiba ng estado ng mga buhay namin. Dito kasi sa mundo namin, ang kapangyarihan ay kayamanan. At kung wala ka nito, tiyak, mahirap ang dadanasin mong pamumuhay. Pero in my case, hindi naman ganoon kahirap. Kasi mas mahalaga naman iyong nag-eenjoy ka sa ginagawa mo, at kasama mo pa ang mahal mo sa buhay. Kaya I'm still thankful.

Tumango naman kami bilang paggalang. Doon ko lang napansin na apat lang pala sila sa napakagandang silid na ito. Parang isang hotel, maaliwalas, simple at napaka-elegante ng mga disenyo.

Nasa sala kami ngayon kung nasaan sila. May anim na kwarto sa loob nito. Tulad ng iniutos sa amin, lilinisin namin ang mga kwarto nila, at pananatilihin namin ang kaayusan ng mga kagamitan dito. At kung may kakailanganin sila sa training nila ay kami ang magbibigay nito.

"Ako nga po pala si George Brando, member of Black Team," nakangiting pagpapakilala niya. "Eto naman si Alice Cooper, Erica Heston, at si Miguel Hudson."

Nakangiti sila sa amin kaya ngumiti na rin ako bilang respeto. Bigla namang bumukas ang pinto, at iniluwa ang isang matikas at matipunong pangangatawan.

"At siya naman si Tyrone Calix, ang Team Captain ng grupo namin," seryoso naman itong tumingin sa amin. Napako ang tingin niya sa mga mata ko. Hindi ko alam kung bakit, pero hindi ko maiwas ang tingin ko sa kanya. Tila nilalamon nito ang kaluluwa ko.

Hindi ito bumati sa amin, maski tango ay wala. Napakaseryoso niya, tila ba pinagkaitan ng mundo. Dumeretso lamang ito sa kanyang kwarto.

"Pagpasensyahan niyo na lang po, sadyang ganoon lang iyon, pero mabait din naman ang taong iyon kahit papaano," biro niya sa amin. Hindi ko maiwasang mangiti dahil sa positive vibe na ibinibigay niya sa amin.

"Magsisimula na po kaming maglinis, at kung may kailangan po kayo sa amin ay pakisabi na lamang," wika ni lola na kasama namin.

"Naku, lola, kaya niyo pa po bang gumawa ng ganitong klase ng trabaho? Hindi po ba kayo nahihirapan?" tanong na may halong pag-aalala noong Alice ang pangalan. "Kami na lang po ang gagawa ng trabaho niyo."