Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)

Κεφάλαιο 38

Η Άννα χτύπησε την πόρτα της Κάμαρας και σχεδόν αμέσως ακούστηκε η μακρινή φωνή της Δάφνης μέσα από το δωμάτιο.

"Περάστε."

Η Άννα έσπρωξε προσεκτικά την πόρτα, δίνοντας ώθηση με τον δίσκο που κρατούσε στα χέρια της και μπήκε μέσα. Είδε την Δάφνη να βρίσκεται στο μπαλκόνι, έχοντας γυρισμένη την πλάτη στην πόρτα. Στηριζόταν στο μάρμαρο μπροστά της.

Η Άννα άφησε προσεκτικά τον δίσκο στο κομοδίνο και κατευθύνθηκε προς το μπαλκόνι. Έπαιζε αμήχανα με τα χέρια της.

"Υψηλοτάτη;" αποκρίθηκε με γλυκιά φωνή.

Η Δάφνη μόλις την άκουσε, γύρισε αμέσως και της χαμογέλασε. Η Άννα παρατήρησε πως τα μάτια της ήταν βουρκωμένα.

"Έφερα το δείπνο σας..." αποκρίθηκε η Άννα κοιτώντας με ανήσυχο βλέμμα την γυναίκα.

"Σε ευχαριστώ, Άννα..." χαμογέλασε θλιμμένα η Δάφνη και γύρισε την πλάτη της. Στηρίχτηκε στο πεζούλι και συνέχισε να αγναντεύει το σκοτάδι που απλωνόταν μπροστά της.

Η Άννα προχώρησε αργά προς το μέρος της, ώσπου βγήκε από την μπαλκονόπορτα και βρέθηκε στο μπαλκόνι. "Υψηλοτάτη;" ακούμπησε το χέρι της στην πλάτη της. "Τι συμβαίνει;" αποκρίθηκε με θλιμμένο βλέμμα.

Η Πριγκίπισσα συνέχισε να κοιτάει τον ουρανό και τα χιλιάδες αστέρια που τον στόλιζαν.
"Επισκέφθηκα πριν λίγες μέρες ένα νοσοκομείο..." είπε με κουρασμένη φωνή.

"Ναι... το είδα." αποκρίθηκε γλυκά η Άννα και στάθηκε στο πεζούλι δίπλα της.

"Στο νοσοκομείο αυτό..." πήρε μια βαθιά ανάσα η Δάφνη "Φιλοξενούνται παιδιά με προβλήματα υγείας, παιδιά εγκαταλελειμμένα. Κυρίως ορφανά παιδιά."

Η Άννα την άκουγε με προσοχή.

"Όταν είδα τα χέρια τους που ήταν τρυπημένα με βελόνες και τους ορούς να κρέμονται πάνω από τα κεφαλάκια τους..." Η Δάφνη σκούπισε τα μάτια της και έσκυψε το κεφάλι της στο μάρμαρο. "Θύμωσα. Θύμωσα γιατί αυτά τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα και όμως κουβαλούν το μεγαλύτερο φορτίο που μπορεί να κουβαλήσει άνθρωπος. Παλεύουν για την ζωή τους."

Η Άννα την κοίταξε στοργικά και άφησε το χέρι της να χαϊδέψει την πλάτη της τρυφερά.

Η Δάφνη γύρισε να κοιτάξει την Άννα και χαμογέλασε θλιμμένα. "Έπρεπε να έβλεπες πως έκαναν όταν με είδαν. Έπεσαν πάνω μου και με αγκάλιασαν τόσο σφιχτά."