Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)

Κεφάλαιο 55

"Είσαι ηλίθια."

Η Άννα γούρλωσε τα μάτια.
"Έμιλυ!"

Η κοκκινομάλλα γέλασε ελαφρώς, καθώς ακουμπούσε το φλιτζάνι του καφέ της στο τραπέζι μπροστά της.

"Τι θες να σου πω; Ότι είσαι έξυπνη; Την προσέβαλες. Και μάλιστα με άσχημο τρόπο. Τυχερή είσαι που δεν βρίσκεσαι στο Λουξεμβούργο. Διαφορετικά, θα ανταλλάζαμε κουβέντες πίσω από τα κάγκελα. Εσύ κυρίως."

Η Άννα ξεφύσηξε. Η Έμιλυ είχε δίκιο. Ο τρόπος που μίλησε στην Δάφνη ήταν απαράδεκτος. Ξέχασε όμως ότι μπροστά της είχε την Βασίλισσα του Λουξεμβούργου. Η Δάφνη είχε την πρόθεση να την προειδοποιήσει για κάτι, να την προστατέψει. Και της το ανταπέδωσε κάνοντας αυτό το αιχμηρό σχόλιο για την μητέρα της.

Η Δάφνη όμως φρόντισε να της υπενθυμίσει ποια ήταν. Με έναν απροσδόκητα σεξυ τρόπο...

"Πρέπει να την δω, Έμιλυ. Να της ζητήσω συγνώμη..." αποκρίθηκε η Άννα και ήπιε μια γουλιά από το φλιτζάνι της.

"Αυτό ή κάτι άλλο;" χαμογέλασε πονηρά η Έμιλυ.

"Έμιλυ..." Η Άννα γέλασε και ένιωσε το πρόσωπο της να κοκκινίζει.

"Απορώ πως συγκρατήθηκες." σχολίασε η Έμιλυ.

Η Άννα κούνησε αμήχανα στην θέση της, μη μπορώντας να κρύψει ένα μικρό χαμόγελο.
"Δεν κρατήθηκα..."

Η Έμιλυ πνίγηκε με την γουλιά της.
"ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ;!"

Η Άννα γέλασε με την αντίδραση της φίλης και συνεργάτιδας της.
"Όχι πάντως αυτό που νομίζεις... Η Δάφνη έφυγε, αλλά έτσι όπως με άφησε... Καταλαβαίνεις..."

Η Έμιλυ γούρλωσε τα μάτια στην συνειδητοποίηση.

"Άννα, δεν θεωρείς ότι έχει περάσει αρκετός καιρός που... ξέρεις." κοίταξε προβληματισμένη την ξανθιά γυναίκα μπροστά της.

"Πράγματι, αλλά ειλικρινά, δεν ένιωθα ότι το χρειάζομαι. Από την ημέρα όμως που ξανά είδα την Δάφνη..."

"Ξέρω, ξέρω." αποκρίθηκε η Έμιλυ γελώντας και κούνησε στον αέρα τα δάχτυλα του χεριού της, σαν μαέστρος που διευθύνει την χορωδία του.

Η Άννα γέλασε και πήρε το μαξιλάρι που βρισκόταν δίπλα της και το πέταξε στην Έμιλυ, η οποία δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα χαχανητά της.

Εκείνο το βράδυ, η Άννα θα παρευρισκόταν σε μια δεξίωση ενός πολύ γνωστού σκηνοθέτη, ο οποίος ήταν πολύ καλός φίλος του Βασιλιά Αλεξάντερ, πράγμα που σημαίνει πως η Βασίλισσα του Λουξεμβούργου ήταν επίσης καλεσμένη.