Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)

Κεφάλαιο 16

Η Άννα μετρούσε τις ημέρες, τις ώρες, τα λεπτά, μέχρι να επιστρέψει πίσω η Δάφνη. Δύο μέρες είχαν απομείνει ώσπου να γυρίσει η Πριγκίπισσα, όμως η ώρα περνούσε αργά και βασανιστικά. Και στο διάστημα αυτό η Άννα δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Το μυαλό της βρισκόταν σε σύγχυση και η ανυπομονησία της γινόταν όλο και πιο έντονη.

Κρατούσε ένα κηροπήγιο στα χέρια της, το οποίο σκούπιζε μανιωδώς, όταν ακούστηκε η φωνή της Μαρίας απ'έξω.

"Προσοχή! Παραταχθείτε όλοι στην είσοδο για την υποδοχή της Πριγκίπισσας!"

Το κηροπήγιο έπεσε από τα χέρια της. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά. Για λίγα δευτερόλεπτα παρέλυσε, δεν έκανε βήμα, ώσπου η Μαρία την ταρακούνησε.

"Άννα! Τι κάνεις ακόμα εδώ; Δεν άκουσες; Πήγαινε στην είσοδο! Η Πριγκίπισσα επέστρεψε!"

Μόνο τότε η Άννα συνήλθε και έσπευσε στην είσοδο, όπου βρισκόταν και το υπόλοιπο υπηρετικό προσωπικό της Βασιλικής Κατοικίας, στοιχισμένο σε σειρά, αφήνοντας τον διάδρομο ανοιχτό για να περάσει η Πριγκίπισσα.

Αφού πήρε την θέση της ανάμεσα σε δύο γυναίκες, έσκυψε και έστρεψε το βλέμμα της έξω στην αυλή. Ένα μεγάλο αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο στην πύλη και ο οδηγός έσπευσε να ανοίξει την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου. Από μέσα ξεπρόβαλε η Δάφνη, πιο γοητευτική από ποτέ.

Αφού ίσιωσε το τσαλακωμένο σακάκι της, άνοιξε το πορτ-μπαγκάζ και έβγαλε την βαλίτσα της, την οποία παρέδωσε σε έναν από τους φρουρούς. Όταν έστρεψε το βλέμμα της όμως προς την είσοδο, το μοναδικό πράγμα που είδε ήταν δύο καταγάλανα μάτια να την κοιτάζουν με λαχτάρα. Η Δάφνη χαμογέλασε ασυναίσθητα και κατευθύνθηκε προς την είσοδο, με τους φρουρούς να ακολουθούν πίσω της.

"Πριγκίπισσα Δάφνη, καλώς ορίσατε! Ελπίζω να είχατε ένα καλό ταξίδι!" είπε η Μαρία κάνοντας μια υπόκλιση, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν το παράδειγμα της.

"Καλημέρα Μαρία. Είναι έτοιμο το δωμάτιό μου; Θα ήθελα να ξεκουραστώ." απάντησε κουρασμένα η Πριγκίπισσα, η οποία ήταν φανερά εξαντλημένη και ταλαιπωρημένη από το ταξίδι.

"Φυσικά, Υψηλοτάτη, μπορείτε να αποσυρθείτε. Οτιδήποτε χρειαστείτε, είμαστε όλοι στην διάθεσή σας."

"Σε ευχαριστώ πολύ."

Η Δάφνη έριξε μια τελευταία ματιά στην Άννα και προχώρησε προς το δωμάτιό της. Η Άννα μπορούσε να εισπνεύσει το μεθυστικό άρωμά της, όταν πέρασε από μπροστά της και άθελά της έβγαλε ένα βογγητό, τραβώντας τα βλέμματα των γύρω της. Μόλις το αντιλήφθηκε, καθάρισε τον λαιμό της, προσπαθώντας να διαχειριστεί την αμηχανία της και την κοκκινάδα του προσώπου της.