Η σανίδα σωτηρίας μου (LGBTQ+, gxg)

Κεφάλαιο 54

"Τζον Πελτζ, ετών 57, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Λουξεμβούργο, καταδικάστηκε στην Ισπανία σε 15 χρόνια κάθειρξη για διακίνηση ναρκωτικών και αποφυλακίστηκε πριν 8 χρόνια. Έκτοτε, επέστρεψε στο Λουξεμβούργο. Έχει ιστορικό με τον αλκοολισμό και τις ουσίες, καθώς ήταν χρόνια χρήστης. Πλέον λένε ότι είναι καθαρός. Δουλεύει σε μια μάντρα αυτοκινήτων λίγο πιο έξω από την πρωτεύουσα."

Ο ψηλόλιγνος άντρας, αφού τελείωσε με την ομιλία του, τοποθέτησε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια του στο γραφείο, μπροστά στην Βασίλισσα.

Η Βασίλισσα τον κοίταξε με βλέμμα γεμάτο ικανοποίηση και έπειτα πήρε τον φάκελο και τον τοποθέτησε στο συρτάρι δεξιά του γραφείου.

"Ήξερα ότι μπορώ να σε εμπιστευθώ!" χαμογέλασε περήφανα και προέτρεψε τον μυστηριώδη καλεσμένο της να κάτσει στην πολυθρόνα μπροστά από το γραφείο της. Γέμισε ένα ποτήρι με δύο δάχτυλα ουίσκι και του το προσέφερε. Εκείνος το δέχτηκε και χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση.

"Φυσικά και μπορείς να με εμπιστευθείς, Δάφνη." αποκρίθηκε με μια μονότονη λεπτή φωνή και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του. Απέπνεε τόση σιγουριά για τον εαυτό του. Δεν έκανε καν τον κόπο να απευθυνθεί στην Βασίλισσα με την κατάλληλη προσφώνηση, γεγονός που μαρτυρούσε πως η σχέση του με την Δάφνη, είχε βαθιά τις ρίζες της από πολύ παλιά.

"Πρέπει να πηγαίνω. Το καθήκον με καλεί."
Ήπιε μια τελευταία γουλιά και σηκώθηκε.

Η Δάφνη του έκανε μια θερμή χειραψία και τον ευχαρίστησε. Εκείνος φρόντισε να την καθησυχάσει πως για οτιδήποτε χρειαστεί, θα ειναι δίπλα της και θα προσφέρει τις υπηρεσίες του ακόμη και αν έβαζε την ζωή του σε κίνδυνο. Έφυγε με αργό και σταθερό βηματισμό από την αίθουσα, αφότου έκανε μια τυπική υπόκλιση.

Η Δάφνη κοίταξε το ρολόι της. Σε τρεις ώρες θα βρισκόταν στο ιδιωτικό της τζετ για να ταξιδέψει για άλλη μια φορά στην άλλη άκρη της Γης για να συναντήσει τον άνθρωπο που μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια έκανε ακόμη την καρδιά της να χτυπάει σε ακανόνιστο ρυθμό.

Οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις την έφερναν για άλλη μια φορά στην Αμερική. Προτεραιότητα της όμως, ήταν η Άννα και η Λυάννα. Η διαίσθηση της, της έλεγε πως ο άντρας που συστηνόταν ως ο πατέρας της Άννας, έκρυβε κάτι σκοτεινό. Από την πρώτη στιγμή, η παρουσία του της κίνησε υποψίες.

Ένιωθε χρέος απέναντι στην γυναίκα που αγαπούσε και απέναντι στην μικρή της που αγαπούσε ίσως και περισσότερο από την Άννα. Χρέος να την προειδοποιήσει. Να την προστατέψει. Έπρεπε να συναντήσει πάση θυσία την νεαρή ηθοποιό. Και αυτό έκανε.