√61+2x≠-4y [MAZRUB]

22. Bölüm: Kayıp Notalar Mahzeni (BPB)

Satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın çiçeklerim ❤️🥀

Bölüm 22: Kayıp Notalar Mahzeni ()

Kardelen'den:

Güzel taşları olan bir avizenin altındayım. Süslü bir avizeyi yerdeki eski halıya uzanmış seyrediyorum.

Mevsim kış ama günbatımı hep aynı. Işıklar... Turuncu ışığının avizeye çarpıp ortaya çıkardığı harika bir görüntü var. Radyoda senin sesin var. Haberlerde benim Çiçek katilim var.

Her yerde sen varsın, ama bana yoksun.

İşte işin içinde böyle de bir gariplik var.

Attığım mesajı yanlış anlayacağını tahmin etmiştim. Ama kimin umrunda?

Bana döneceğini de az çok tahmin etmiştim. Daha doğrusu öyle olmasını ummuştum. Öyle de olmuş bana bir cevap yazmıştı "Kendini sakladıkça daha da açığa çıkıyorsun" sözlerime karşılık. Sert bir cevap.

"Önemi yok, size malzeme vermek de iyi : )"

Ben... Sırf benimle konuş diye her türlü şeyi göze alan ben! Ne bu bana yazdığın ilk nefret dolu mesaj ne de bu benim ilk vazgeçişim.

Seni sevmekten değil, acıya dayanayıp kaçıyorum diyererek daha da batıyorum senin çiçeklerini boğduğun bataklığa.

Ve ben bu sefer ilk defa gerçekten vazgeçiyorum güzel adam, seni kırmaktan. Çok sevmek aslında çok kırmak galiba.

İnan yazdığın şeye kırılmadım, çünkü ben bunun olacağını bile bile sırf bana dön diye böyle ucuz numaralara başvuruyorum.

Ama anladım, ben kırılmasam bile sen üzülüyorsun ama bunu yansıtmamaya çalışıyorsun.

Gözüm döndü bana cevap yazdığını her aklıma getirdiğimde. Şimdi soruyorum kendime, "Kardelen, sen bu adamı bu kadar çok seviyorsan o halde sırf onun seninle konuştuğunu düşünüp mutlu uyumak için ne diye onun uykularını kaçırıyorsun? O kırılıyor, Kardelen. Sen böyle mi seviyorsun onu?"

O yüzden artık sana mesaj atmamaya çalışacağım.

Seni sevmek seni üzmek değil benim lügatımda.

O yüzden şu çılgın hallerime zincir vurup öyle sevmeye devam edeceğim seni.

Ayağa kalkıp mutfağa geçtim. Kendime ve kızlara bir kahve hazırlayıp salona geçtim. Handan Snapchat'in yeni efektlerini deniyor, Özüm ise ona verdiğim notları gözden geçiriyordu.

Özüm son bir kaç gündür beni ve Handan'ı iyi anlamda şaşırtacak bir biçimde canlanmış eski haline dönmeye başlamıştı.

"Al bakalım kahveni. " dedim tepsideki kahveyi Handan'a uzatıp "Sağol manyak çiçeğim. Sonunda o avizenin altında kalkmana sevindim."

O kadar telefona odaklanmıştı ki avizenin altından kalktığımı yeni fark ediyordu.

Gülümseyip Özüm'ün yanına geçtim. "Teşekkürler" Handan'a yaptığım gibi ona da gülümseyerek karşılık verdikten sonra sordum, "Ee, nasıl gidiyor çalışman? "