√61+2x≠-4y [MAZRUB]

52. Bölüm: Kül ve İzmarit

Allah'ım sonunda!
Çooooook ama çok uzun süredir görüşemiyorduk YKS sebebiyle. Herhalde en uzun süre ara vermek zorunda kaldığım kitabım Mazrub oldu. Ve tabi en çok özlediğim. Gerçi zaten içlerinden bende yeri apayrı olan da Mazrub.

Buraya dönmek bana çok iyi gelecek, hissediyorum. Ama başka olasılıkları düşününce yine aynı şey geçerli olur mu bilmiyorum. Bu yaz kitaplarım için güzel geçse bile eğitim hayatım açısından bana zehir de olabilir. (İnsanlar merakla netimi sorunca bilmiyorum diyorum çünkü herkes çarçabuk kontrol etmişken ben korkudan sadece tek bir branşın bile cevaplarına bakamadım : | ) Her neyse bunları boşverelim. 29 gün sonra öğrenirim ne de olsa.

Şimdi kaldığımız yerden devam edelim. Malum kitabın bitmesine sayılı bölümler var. Kitabı bir an evvel tamamlayıp baştan düzenlemek istiyorum.

İyi okumalar ^^

Bölüm 52: Kül ve İzmarit

Kardelen'den:

"Baba?"

Karşımdaki adam bize baktığında bana epey yakınken yakalanan Kaan'ın sessizce "Aha!" dediğini duyabilmiştim.

Babam çatık kaşlarıyla "Kardelen?" diye aslında klasik sorusu olan 'Bu vaziyet ne?' sorusunu sorduğunda ne  demek istediğini anlasam da bir şey diyemedim.

Babam derin bir nefes alıp tek kelime etti. "Yukarı."

Şaşkınca ona baktıktan sonra Kaan'a babamdan sakladığım ilişimde yakalanmanın verdiği garip hisle bakıp kapıya yöneldiğimde onun Kaan'la konuşacağını sanmıştım ama babamın benim yerime kapıyı açmasıyla bunun olmadığını anlamıştım.

Kaan'ın orada kalmasını benim gururum kaldırmadığımda karşı çıkmak için arkamı döneceğim an babamın bir kere daha sesini işittim "Sen de genç adam."

Kaan da benim gibi gibi babamın lafını ikiletmeyip bizimle beraber apartmana girdi.

Yakalanacağımızı anlayıp haber vermeye çalışan Handan başarısız olacağımızı da anlamıştı ki kapıyı açmış bizi bekliyordu.

İçeri girdiğimde ilk gördüğüm kişi olan anneme baktım. Hemen yanıma gelip sarıldı bana. "Hoşgeldin kızım." Balkon ve dışarıda dönen olaylardan tamamıyla habersizdi belli ki.

"Sen de hoşgeldin anne." diyerek ona karşılık verdikten sonra kollarında sıyrıldığımda babam ve hemen ardından giren Kaan'ın da içeri girmesiyle annem benim diyebileceğim şekilde ekledi,

"Kaan'ı da getirmişsin."

Az önce hiçbir şeyden haberin yok mu demiştim? Lafımı alelacele geri alıyorum anne.

"Eve bıraktı beni. Sonra babam..." Açıklamamı tamamlayamadan annem dahil oldu lafıma.

"Biliyor biliyor."

Onlar salona geçtiklerinde "Nasıl biliyor?" diye sordum.

Peşlerinden gittiğimizde "Anlatırım." diyerek kapattı konuyu. Annemin de Maaşallahı vardı bugün.

Salona geçtikten sonra hepimiz koltukta yanyana dizilmiş sessiz bir şekilde babamı izliyorduk.

Yerdeki halıya bakan babam derin bir nefes aldığında Özüm "Çay oturmuştur, ben getireyim hemen." diyerek ayaklandı.