√61+2x≠-4y [MAZRUB]

38. bölüm: Okyanus

Multimedia: Mete
Uzun süredir yeni bölüm yazamıyordum çünkü son zamanlarda işlerim yoğundu. Ayrıca havalar gerçekten bunaltıcı. Yine de kavuştuğumuza sevindim : ) Satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın çiçeklerim 🥀🥀🥀

Bölüm 38: Okyanus

Kardelen'den:

Derin bir nefes alıp içeri girdim. Artık yıllardır içimde büyüttüğüm aşkımı bulma zamanı gelmişti.

Acaba nasıl birisiydi? Elleri, yüzü, gözleri için mavi dediler ama mavinin hangi tonu?

Hem onu nasıl bulacaktım? Etrafıma bakındım ve o an karşılaşmayı beklemediğim birisi ile göz göze geldim.

Bay Anemon... Mavi gözlerine yakalandığımda telefonunu kapatıp masaya bıraktı. Karşılaşmak istediğim mavi gözler bu değildi.

Yine de bellki bir selam verebilirim diye düşünüp ona doğru ilerlediğimde üstündeki hırkaya bakındım. Bana çok tanıdık geliyordu nedense.

Bay Anemon'a yaklaştıkça içimde alev alan bir merakla aramızda kalan yaklaşık on adımda bir şeyi fark ettim. "Benim hırkam..."

Evet bu benim aldığım hırkaydı işte. Kol manşetinde nakış izleri... Benim işte!

Hızlıca yanına geçip izin istemeden karşında sandalyeye oturup masanın üstünde duran kolunu tutup ters durmasına rağmen nakışta yazılı şeyi okudum.

Benim hırkam benim! Artık bir dünya ' Hayır o Kaan değil' dese de inanmazdım. Artık elimde bir kanıt vardı.

Artık seni asla bırakmam! Ellerini tutup gözlerinin içine baktım. "Kaan, lütfen artık saklama benden kendini. N'olursun. Artık kaldıramıyorum."

Gülümsedi ve işitmek istediğim şeylerin daha fazlasını söyledi. "Evet kahve gözlüm, ben Kaan'ım."

Kahve gözlüm? Yok ölmedim, sadece bayılmışım esprisi gerçekmiş meğer.

Dolan gözlerimle daha da sıktım elini. Şaka gibiydi her şey. "Buldum seni, buldum!" dedim ona iyice yaklaşıp.

Gözümden süzülen yaş yanağımı ıslattığında birden saçlarını tutup nazikçe kendine çekti ve kokladıktan sonra okşayıp yanağımda ki yaşı dudakları ile sildi.

Ve ben daha çok ağladım. Sanki aylardır görüşmeyen iki sevgiliydik. Evet aslında öyleydik. Tek fark o çifteler daha önceden tanışmış vakit geçirmişlerdi. Bizimse ilk buluşmamızdı bu.

Kızaran yanaklarıma dokunup sordu "Kardelen... Neler oluyor?"

En zor matematik denklemini çözdük az önce sevgilim. İki bilinmeyenli bir aşktı bizimkisi. Bir x bir y vardı. Çiçekler Ölmesin, Çiçek Katili, Allium kızı, Bay Anemon gibi 4 takma isim vardı. Tek pozitif şeyse gerçek karakterimizdi. O 2 isim... Kaan ve Kardelen.

Ha birde diğer ismin... Güzel adam.

"O güzel adamsın sen." Dedim sakallarını okşayıp.