√61+2x≠-4y [MAZRUB]

37. bölüm: Cephe Yağışı

Satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın çiçeklerim 🥀❣️

Bölüm 37: Cephe Yağışı

Kaan'dan:

"Saçmalamayı kes. Kalk! Benimle radyoya geliyorsun." diye Mete söylenirken karşı çıktım,

"Hayır." daha da sinirlenip saçlarını karıştırdıktan sonra asla kabul etmeyeceğim bir şey söyledi.

"Bana bak, o kızı unutacaksın. Gerekiyorsa bir daha onun metinlerini okumayacaksın."

"Bunu yapamam."

"Ya-pa-cak-sın!" dedikten sonra tepkisiz kalışımdan daha da rahatsız olup sordu "Kalk bir toparlan ya! Değer mi her şeyden vazgeçmeye?"

"Bir başkası onun elini tuttu, saçıyla oynadı. İşin kötü tarafı bunları yapan sevdiği adamdı." dedim kül olmuş metinlere bakıp.

"Kaan yapma böyle lan." dedikten sonra devam etti,

"Onu seviyor olman, onu kaybetmen işi bırakman gerektiği anlamına gelmez. Dinlenmek, işine gitmemek istersin o ayrı. Ama senin kararın hiç olmuyor be aslanım." Ona boş boş bakmaya devam ettiğimde ekledi,

"Hem Kumru ne olacak? İşsiz güçsüz kalıp nasıl bakacaksın? Gerçi yetkililer bunu değerlendirip onu sana teslim etmeyebilir. Anlıyor musun?"

İşte burada haklıydı. Kardeşime sahip çıkmalıyım. Küçüklüğünü abisi ile geçirdiği anılarla da dolsun istiyordum. Hem rahat bir yaşam sunmayı da çok arzuluyordum.

"Haklısın. Kumru için..." dediğimde cümlemin devamını bekledi. Ben de devam ettirdim "İşe geri döneceğim."

Sevinip omzumu sıktıktan sonra benimle beraber yanmış duvara baktı.

"O kızı sana tavsiyem, unut. Biz bir ara sevdiği çocuğun onu sevmediğini ve aralarının iyi olmadığını sanıyorduk. O yüzden ona açılmanda en çok destek veren kişi ben oldum. Ama abi onun bir sevdiği varmış. Ona olan hislerini bana anlattığında da sormuştun yaptığım yanlış olur mu, sevgilisi olan bir kıza açılmak diye. Bak oğlum bu saatten sonra vazgeçmek zorundasın. Delikanlı ol, ayırmaya çalışma sevenleri. N'apalım nasip değilmiş. " Sözlerinde haklıydı ve gerçekler gerçekten de canımı yakıyordu.

Bir sigara yakıp " İlk defa aşık oldum Mete. " dedim. O aşk da bir uçurtmanın ipinin kopmasından sonra uzaklaştığı gibi uzaklaştı.

" Ben oldum da ne halt yedim?" dedi Mete. Amacının beni güldürmek olduğunun farkındayım ama gülmedim işte.

O da bunu fark edip beni ikna etmenin şaka ile olmayacağını anlayınca " Dayanmak zorundasın, tamam mı? "dedi.

🥀🥀🥀

Terasta oturmuş gizlice kahve gözlümün metinlerini okuyordum. Evet, gizlice çünkü Mete eğer bunu okuduğumu görürse yine nasihate başlayıp havucumdan uzak durmam için uyaracaktı beni.

Yeni yayımladığı metni diğer metinlerinden farksız şikayet dolu üslupla yazılmış insanın kendine güvenmesini sağlayacak cinstendi.

Bari görmeme izin ver.

Bu metninde sanki sevdiği adam, onu sevmiyormuş da benim kahve gözlüm en azından sevmek için izin istiyormuş.

Niye ellerini tutarken yüzüne gülüp, metinlerde seni çaresiz bırakıyor o şerefsiz?

"Aferem! Brova sana Kaan, aferem!" anneannesinin 'aferem' sözünün taklidini yapıp "Beş milyon kez sana bu kızın metinleri okuma dedim." diye ikazda bulununca bu durumdan sıkıldığımı belli etmekten çekinmedim.