He never Cried (ASHLEY 8) ☑

Chapter 11

Chapter 11

"So this is your daughter? She's so pretty." Sabi pa ng isang magandang babae.

I smiled, kahit pa nalilito ako sa mga nangyayari. I asked Dad kanina, kung sino ang aming mga bisita, and he just answered me with a smile. I got more confuse.

Tiningnan ko si Mommy na siyang sobrang lawak din ng ngiti, napatingin ulit ako sa mag-asawang nasa harapan ko.

They look Familiar. Nakasalamin ang babae pero halata at litaw na litaw ang kagandahan neto, ang lalaki naman ay sobrang gwapo din... may kamukha siya.

"Ah, oo. This is my Daughter, Heart... anak siya si Tita Byre mo."

Isang tingin lang ay halatang mayayaman sila, kaya kahit pa maayos naman ang suot ko ay pakiramdam ko ay ang liit liit ko. Simple lang ang suot nila pero halatang mamahalin ito. Ako naman ay isang puff sleeves dress ang suot. Mabilisan akong nagbihis kaninang pagka-uwi ko.

I nodded and look at the woman again. "Hi po, ahm, Tita Byre, nice to meet you po."

Mas ngumiti pa siya, tiningnan niya ang asawang hawak hawak ang kaniyang beywang, they shared a knowing look before they both look at me again.

"This is my husband, Light. Do you know someone named Adonis?"

Napaawang ang mga labi ko at napataas ang mga kilay. "Opo, schoolmate ko po si Adonis."

Adonis is pretty famous at school, of course given by his looks and not to mention his smart-- just like his other cousins and siblings. Pero sa di ko malamang dahilan ay bawal banggitin ang pangalan ni Adonis. Para bang may taong hindi dapat makaalam sa existence ni Adonis. It's weird, but everyone is doing it.

"Kilala mo rin siguro si Adam?"

My forehead knotted due to confusion, pero tumango ako ulit. Why is she asking me too many questions? Specially why is she asking me about them?

"Opo."

"How about my other son, si Abraham." She asked, with a ludicrous smile plastered on her lips.

I gasp in surprise, nanlaki din ang mga mata ko, nanigas narin ako dahil sa mga narinig. Mga anak niya ang triplets?! He is Abraham's mother? Goodness! I am talking to his mother!

Sa di ko malamang dahilan ay bahagyang natawa ang mag-asawa, ganoon din ang mga magulang ko. Makahulugang tingin ang iginawad nila sa isat-isa habang ako ay nanatiling blanko dahil sa pagkabigla.

"Ang mabuti pay sa hapag muna tayo, the dinner is ready... shall we?" Aya pa ni Mommy.

Sabay kaming nagpunta sa hapagkainan, foods are served on our long table, may wine glasses din at table napkin. We don't usually use any table napkin and wine glasses kapag kumakain kami, but this time, it's way too different, our table doesn't seem to be the same as how it looks then.

Masasabi kong pinaghandaan talaga nila mommy ang pagdalaw nila dito. But what's the occasion? Bakit bigla ay may ganito pa? Ahm, business ata?

"Nandito kanina si Abraham, pero sabi niya ay may hahanapin daw siya kaya umalis. Sa tingin koy babalik din iyon dito maya-maya lang." Sabi pa ni Tita Byre.

Naiilang na ngumiti ako. Hindi ko kasi alam paano siya pakitunguhan, at di ko rin maintindihan bakit niya iyon sinabi, di naman ako nagtatanong.