He never Cried (ASHLEY 8) ☑

Chapter 36

Chapter 36

Dahil sa pagkataranta ay mabilisan kong inalis ang suot kong heels at walang pag-dadalawang isip na tumalon ako sa pool.

It's my Grandmother's ring! I can't aford to lose it! Ano ba kasing naisip ni Abraham para itapon ito! Nababaliw na ba siya?

Sumisid ako, hindi biro ang lalim ng pool, sa tingin ko ngay nasa ten feet na banda ako ngayon. Masakit sa mata ang tubig, at hindi rin gaano ka linaw ang paligid dahil nga gabi at tanging ang mga poste lang ng mga ilaw ang nagbibigay ng liwanag dito.

May nakita akong kumikinang, medyo malayo pa sa akin pero alam kong kunting langoy pa ay maabot ko na ito. Pero bago ko pa man ito malapitan ay may humawak na sa beywang ko at pwersahan akong nilangoy paitaas para umahon.

Hindi ko namalayang kinakapos na pala ako ng hininga kung di lang ako umahon, but instead of feeling grateful to Abraham for stopping me from getting farther, I feel more mad at him.

Hinampas ko siya sa balikat at tinulak, sinbubukan kong kumawala sa kaniya, but his grip is just too tight. Para siyang takot na takot na makawala ako.

"Let go, Abraham! Bitawan mo na ako! Kailangan kong mahanap ang singsing!" Pagwawala ko sabay hampas sa kaniyang matigas na dibdib.

I can't lose that ring!

Pinigilan niya ang isang kamay ko gamit ang isa niya ring kamay, his other hand remained on my waist, making sure that I can't escape from his hold.

"You will really jump for that ring, huh? Fuck, I can buy you a ring too! How many do you want? I'll get you the most expensive one! Baby, please..." he sounded so furios and impatient, his eyes are piercing mad, the veins on his neck and temple are even showing.

Bakit siya ang galit? I should be the one who's mad here!

"Hindi ko kailangan ng  singsing mo, Abraham! That ring you threw is so special! At mas mahalaga iyon sa buhay ko! Mas mahalaga sa'yo!" I spatted while trying to push him away from me.

"Fuck that ring!" He madly cussed.

And before I could even process anything, he is already kissing me. His hands crawls to my waist and shoulder, pulling me closer to his body. Nanlaban ako, pero ng gumalaw ang mga labi niya ay para akong natulos sa aking kinalalagyan. I feel so weak, I feel so helpless, I feel so frustrated, I feel like crying...

Halo-halong mga emosyon ang nararamdaman ko dahil lang sa halik niya. Pero isa lang ang nasisiguro ko, he will use me again if I will not do anything to stop him. Iyon lang naman ako sa kaniya diba?

Tinipon ko ang lahat ng lakas ko para matulak siya, at nagtagumpay naman ako. My breathing is now rapid, heavy and an uneven, at sigurado akong maging ang tibok ng puso ko ay ganoon din.

Di ko mapigilang maiyak na ng tuluyan ng makita ko ang pamilyar na kinang ng mga mata niya. Why is he so good in acting?

"Ayaw ko na, A-abraham tama na! Please stop fooling me around! Maawa ka naman!"  Madamdaming sigaw ko habang umiiyak.

Hurt flashes through his eyes, bumagsak din ang mga balikat niya dahil sa mga narinig. And now he is acting like my words really did affect him? How dare him!