He never Cried (ASHLEY 8) ☑

Chapter 21

Chapter 21

"Heart, di mo sinabi sa aking may boyfriend ka na pala?" Bungad sa akin ni Shania ng makapasok ako sa locker namin.

Binuksan ko ang locker ko at kumuha muna ng towel. Last subject namin ay P.E, at kani-kanina lang ay nagperform kami ng ibat-ibang klase ng stretches. Hindi naman ako flexible, kaya sobrang nahirapan akong gawin ang mga pinagawa sa amin kanina. Buti nalang at tapos na ngayon.

"Saan mo naman nakuha ang impormasyon na iyan?" Taka kong tanong habang nagpupunas ng sariling pawis sa leeg.

Sinara niya ang kaniyang locker at isinandal ang kaniyang kaliwang balikat dito habanh hawak hawak ang kaniyang pamalit na t-shirt.

"Hindi mo ba boyfriend iyong si Chan? Hinahatid at sundo ka nun diba?"

Kinagat ko ang pang-ibabang labi para pigilan ang paglabas ng tawa ko. I can't believe she mistook Chan as my Boyfriend. Hindi naman kami sweet sa isat-isa kaya paanong sa tingin niyay may ganoon kaming relasyon? Hindi ba pwedeng kuya ko lang siya?

"He's not my boyfriend. Let's just say, he is  someone special for me."

Tumango-tango siya. "Ah, akala ko eh. Kasi alam mo, narinig ko si Sherry, sabi niya type niya daw iyong Chan mo."

Gusto kong ngumiwi dahil sa pagdadagdag niya ng 'mo' sa pangalan ni Chan pero di ko ito ginawa. Bagkus ay nagkibit balikat nalang ako at kinuha na ang pamalit kong damit. Isinara ko ang aking locker at muling hinarap ang kaklase.

"Single si Chan, kaya pwede sila."

She eyed me suspiciously, I just smiled at her and went inside the bathroom with my clothes and towel in my hands to take a bath. May isa pa kaming klase kaya dapat magmadali na ako. I feel so sticky because of the sweat I gave out during P.E, so I badly need to take a bath. Half-bath perhaps.

Come to think of it. Chan has been single right? Kahit noon paman, di ko siya ni minsang nakitang may kasamang ibang babae. And he seems to have haphephobia, gaya nung niyakap ko siya, halatang di siya sanay na may gumagawa nun sa kaniya.

Nakaramdam ako ng awa. Nakayakap na kaya niya ang kaniyang ama? Ang kaniyang Ina? Si Stacey?

"Natagalan ka ata?"

I slid myself into the front seat and fastened my seatbelt on. I know he's watching me, so I faced him after I have make myself comfortable in my place. Nakakailang parin ang paraan ng pagtitig niya sa akin, but I think I'm getting used to it.

Iyong mga titig niya kasi ay parang nanunuri, parang binabasa niya ang kilos ko, ang mga mata ko ang lahat. At isang tao lang ang naalala kong ganoon makatingin sa akin noon.

"Kasi, biglang nagpa-oral recitation si Sir eh." Pagdadahilan ko.

He sigh and finally maneuver his car. We were silent, no one dares to open up any conversation. The car stopped when the traffic light turned red. And I know this is my opportunity to ask him. I can't help him if I don't know him, right?

I heave a deep breath and pressed my lips together, bumaba ang tingin ko sa mga kamay kong nasa ibabaw ng hita ko. Why am I nervous? I'm just gonna ask him, it's not like he'll kill me.

"Chan?"

"Hmm?" He answered, his eyes are still on the road flooded with different kinds of vehicles.