Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan.
Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim.
Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nessi Gomes - All Related
32.Bölüm: ATEŞ ÇIKMAZI
V kulağa çok fantastik geliyordu, insanlar onu seviyor ve kahraman yerine koyuyordu. Onu kahraman yerine koyan insanlar, işlediği cinayetleri ve işkenceleri kendi gözleriyle görüyor olsalardı büyük ihtimalle V'yi kahraman yerine koymak bir yana, tımarhaneye kapatmak isterlerdi. Ama zaten zihnimin de bir tımarhaneden farkı yoktu. Beni içine esir etmiş ve bırakmıyordu.
Tıpkı şuan işlediğim cinayet gibi, ellerimin arasındaki testere gözlerimin ardındaki kanlı beden gibi. Kollarımda hissettiğim ağrıyla elimdeki testereyi kan gölü olmuş yere attım. Testere demiri, mermer zemine çakıldığında birkaç adım geriledim. Masamın üstünde duran paketimden bir dal sigara çıkardım ve yakarken sandalyeme oturdum.
Ceset tam karşımdaydı, işkence odamdaki beyaz mermerde kan yayılıyordu. Cesedin bağırsakları mermer zemine kadar uzanıyor ve değiyordu, kafası alnındaki koca V işaretiyle birkaç adım ötede gözleri açık bir şekilde duruyordu. Ölmüştü ama gözlerinde hala korkuyu ve acıyı görebiliyordum, hala aynı dehşetle bakıyordu sanki gözleri. Sigaramdan derin bir nefes daha çektim, elimdeki kan bu sefer dudaklarıma bulaşırken gözlerimi yumdum.
Azrail buradaydı, bu odada. Şimdiyse teslim ve temizlik dışında pek bir şey kalmamıştı, işte bu kadar basitti.
***
Gördüğüm kabusun etkisiyle üç saatlik uykum bölündü ve nefes nefese uyandım. Dün geceki cinayetin ardından, her zaman yaptığım şeyleri yaparak kurbanın cesediyle birlikte pisliklerini ortaya dökmüş ve tamamen temizlenip evime dönmüştüm.
Kabusun kanlı sahneleri gözlerime dolarken derin bir nefes aldım. Bu nefesle birlikte Ateş'in hala yastığımda olan kokusu da ciğerlerime doldu. Saat öğlene geliyordu, sigara paketime uzanmak için yerimden doğrulmuştum ki zil çaldı. Çok fazla seçenek yoktu ama Ateş olduğundan neredeyse emindim.
Altımda sadece iç çamaşırım, üstümdeyse kalçamın hemen altında biten bol bir tişört vardı. Yerimden söylenerek kalktım ve odamdan çıktım. Kapıyı açtığımda tam da beklediğim gibi karşımda Ateş duruyordu, üstünde takım elbisesi vardı buradan sonra önemli bir yere gideceği belliydi. Onu karşılamayı es geçerek çıplak adımlarla salona yürüdüm.
Arkamdan kapının kapanma sesi geldi hemen ardından da Ateş'in pahalı ayakkabılarının zeminde çıkardığı ses. Hissettiğim baş ağrısıyla gözlerimi yumdum, bugün her şeyi fazla hissediyordum. Koltuğuma geçerken dünden masamın üstünde kalan içki şişesini de kucağıma aldım.
Çıplak bacaklarımı uzatırken Ateş de görüş açıma girmişti, sarı gözleri uzunca üstümde gezindi. "Dün kimi öldürdüğünün farkında mısın?" Bu soru artık baymıştı.
