Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan.
Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim.
Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asaf Avidan - My Tunnels Are Long And Dark These Days
Saltillo - A Hair On The Head Of John The Baptist
Andy Williams - Speak Softly Love
41.Bölüm: MADALYONUN İKİ YÜZÜ
Ateş Alanguva çizgilerin ötesinde bir adamdı. Beklenmedik, zeki ve mucizelerle doluydu. En başından beri onun gücünün farkındaydım, en başından beri her oyunda dikkatli davranıyordum ama artık her şey oyun olmaktan çıkmıştı. Ona bakmak bazen aynaya bakmak kadar tanıdıktı ancak bazen de aynadaki o yansımaya gerçekten dokunmak kadar imkansızdı. O beni nasıl çözemiyorsa ben de onu çözememiştim hiç.
Sırtım göğsüne yaslıydı, son sözleri zihnimin içinde dönüp duruyordu. 'Kimse bilekliğe zarar veremeyecek, Vera güzel uyuyacak.' O kadar afallamıştım ki ona dönüp, hesap soramıyordum. Bir önümdeki güzel aslanıma bakıyordum bir de bilekliğe.
Arkamı döndüm, aramızda mesafe olmadığı için fazla yakınlaşmıştık. "Nereden biliyorsun sen?"
Alaylı bir ifade belirdi kısa bir an yüzünde. "Evet Aşkın aynen öyle bak, bilekliği de adaya ben koydum zaten. Seni incitmek için yaptım." Diyerek nefesini verdi.
"Ateş benimle dalga geçme." Dedim sinirle.
"Hep en kötüsünü düşünüyorsun, ben iğrenç bir herifim çünkü gözünde. Her pisliği yaparım, öyle mi?" Yine alınmıştı, birbirimizi defalarca incitmemize rağmen hala da alınıyorduk. Ne tuhaf bir ilişkiydi cidden.
"Ateş." Dedim sakinleşerek.
"Sayıkladın, denize atladığın gece. Bilincin yerinde değildi ama tüm gece acı içinde sayıkladın. 'Vera uyan.' Dedin ancak sabaha karşı umudu kestin ve 'Güzel uyu kardeşim' Dedin. Geçmişini araştırmadım, neler olduğunu tahmin ediyorum ama düşünmüyorum, sana daha fazla acı vermek istemiyorum. Sandığının aksine."
"Bana acı vermek isteseydin, bileklik canımı acıtmasın diye zorla almazdın, onu koruması için bir aslan yapmazdın Ateş." Dedim yumuşak sesimle.
"İçinde bir taraf hala şüpheleniyor, bilekliği benim getirmiş olmamdan. Öyle değil mi?" V şüphesiz durmazdı.
"Hayır Ateş, senin koymadığını biliyorum." Sözlerim onu şaşırttı. "Hediyen için teşekkür ederim, her ne düşünüyorsan düşündüğünden çok daha fazla anlamı benim için." Ona doğru uzandım, bir elimi omzuna koyarak yanağına yumuşak bir öpücük bıraktım. Gözlerini kırpıştırdı. O kadar sevişmemize rağmen bu küçük hareketlerin ikimiz için de bu kadar anlamlı olması da başka bir saçmalıktı.
