Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım 🔥
Killing Loneliness - HIM
Sounds Like A Melody - A Life Divded
49.Bölüm: AŞKA YENİLİŞ
Bir gün her şeyin açığa kavuşacağını biliyordum ama o gün bugün değildi. Beni sadece yok olduğum gün yakalayabilirlerdi ve ben yok olmaktan çok uzaktım.
Odadaki tüm gözler üstümdeydi, Yusuf endişeliydi, ablam şaşkındı, Baybora sadece olacakları merak ediyordu. Ateş'se çok başka bir ifadeyle bakıyordu.
Sarıları kısılmıştı ve adeta benimle konuşuyordu. Güneşten çaldığı sarıları, bana yalvarırcasına bakıyordu. 'Lütfen!' diyordu. 'Lütfen kendini tehlikeye bir şey yapmamış ol.' Konuşmuyordu ama anlatıyordu işte.
"Ne saçmalıyorsun sen?" dedi Ateş, bağırarak. Zavallı Yusuf'un hiçbir suçu yoktu halbuki, bir seri katille sevgili olmayı Ateş istemişti.
"Gidip bir bakalım." dedim, Ateş'se beni engellemek istercesine bileğimi tuttu.
"Gerek yok." dedi gergince.
"Ne demek gerek yok Ateş? Bu senin karar verebileceğin bir şey mi?"
"Evet! Kimse gelip seni alamaz yanımdan." Korkuyordu, deli gibi korkuyordu.
"Ateş," dedim uyarırcasına.
Kulağıma doğru eğildi, sadece benim duyabileceğim şekilde fısıldadı. "Eğer şüpheli bir durum yarattıysan hemen söyle Aşkın. Seni hemen buradan kaçırırım."
"Saçmalama." dedim, onu sakinleştirmeye çalışarak göğsünü okşarken.
"Aşkın bak eğer,"
"Sakin ol." Göğsü hızla inip kalkıyordu.
"Sakinim ben! Sen de endişelenme. Eğer öyle bir şey varsa da içeriden kaçırırım ben seni." dedi ancak hiç şaka yapmıyordu. Aksine o kadar ciddiydi ki bu beni şaşkınlığa sürükledi. Sesi kısıktı, kaşları çatık bizi izleyen ablam onu duymuyordu. Baybora için aynı şeyi söyleyemezdim, robot kulaklarının daha iyi duyuma özelliği olabilirdi tabi. Ablam gözlerimin içine öyle bir bakıyordu ki, bu bakışı V'nin bile canını yakıyordu. Ablam polislerden korkardı, Deniz'le bu yüzden diğerleriyle olduğu kadar yakın olamamıştı hiç.
Çünkü onun hayatını sonlandıran şey, kapımıza dayanıp ona kelepçeyi takan polisler olmuştu. Gözleri dolu doluydu.
"Sorun yok, büyük ihtimalle işle ilgili bir şey." dedim, onu sakinleştirmek için ama o hiçbir şey söylemedi.
Bu sırada odanın kapısı açıldı ve iki sivil polis, arkalarında iki üniformalı polisle içeri girdiler. Öndeki adamlardan biri kırklarında esmer, diğeri de otuzlarında kumral bir adamdı. Dik duruşları ve kısık gözleriyle Ateş'in odasına dalmışlardı.
"Evime öyle istediğiniz gibi girebileceğinizi mi sanıyorsunuz?" dedi Ateş ters şekilde. Ateş'le aralarında pek hoş olmayan bir samimiyet kurdukları belliydi.
"Evet Alanguva, şu sıralar bıktım zaten soyadından da senden de." dedi genç olan sivil, alayla.
"Kendi bitti şimdi de sevgilisi başladı." dedi diğeri de kısık sesle beni incelerken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞPARE (+18)
ActionKorkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
