Bol bol yorum atmayı unutmayın lütfen!
Ihsahn - Pulse
19.Bölüm: YANGINDAN TAŞAN ATEŞ PARÇASI
Hayatım boyunca, görmemem gereken şeyler görmüş, yapmama gereken şeyler yapmıştım. Ama suçlu ben değildim, ben bilerek görmek istememiştim o görüntüleri. Ben bilerek katil olmak istememiştim, üstümde görünmez bir el benime oynamıştı. Bu yaşıma kadar çok uçuk yerlerde bulunmuş, kanın her tonunu bulaştırmıştım tenime.
Ama bu görüntü hepsinden daha tuhaftı, tıpkı Alanguva hayatıma girdiğinden beri yaşanan tuhaflıklar gibi. Ablam ölü bir adamla flörtleşiyordu. Ablam beni korumaya çalışırken daha çok itmişti kaderin kanlı ellerine. Ben ablamı korumaya çalışırken sokmuştum onu bu ait olmadığı dünyanın karanlık yüreğine. İkimizde birbirimizi koruma işini hiç beceremiyorduk.
Büyük ekranda ilgiyle ablama bakan ölü adamı seyrettim. Ablam da ona aynı ilgiyle bakıyordu, gözlerinde daha önce çok az gördüğüm bir beğeni pırıltısıyla.
"Abla?" Sesimle gülümseyen yüzünü bana çevirdi. Soru dolu bakışları üstümde gezindi.
"Aşkın nasılsın? Dünden daha iyi gördüm seni." Dedi Baybora Alanguva.
"İyiyim, sizi gördüğüme şaşırdım bir an."
"Bahar'ın tahlil sonuçlarını inceledim de, en kısa sürede ameliyata almamız gerek. Ameliyattan öncede Bahar'la tanışmak istemiştim. Şuan Rusya'da çok yoğun bir program içindeyim, maalesef sadece görüntü olarak katılabileceğim ameliyata." Yani çaktırma demeye getiriyordu Baybora.
"Doktor musunuz?" Diye sordu ablam.
"Evet, genel cerrahım." Dedi Baybora, bakışlarını ablama çevirerek.
"Bu ekranı cam sanıyordum, görüntünüz belirince korktum biraz." Dedi ablam gülerek. "Teknoloji işte, neler yapıyorlar." Diye de devam etti hayretle. Ah Aylin'im o şaşırdığın teknolojinin seni ölü bir adamla konuşturduğunu bir bilsen.
"Sizi korkutmak istemezdim, bağışlayın beni." Dedi çekici bir şekilde göz kırparak.
Alanguva'lar yine şaşırtmıyor.
Öne doğru birkaç adım attım, ablamın yanında durdum. "Bahar şuan burada değil." Kafasını ağır ağır salladı. "Olduğunuz yer çok karanlık gözüküyor?" Ateş bir arka plan yapmayı unutmuştu anlaşılan ağabeyine.
"Ya evet, gitmem gerek şimdi." Diye geçiştirdi beni. "Sizinle tanıştığım için çok memnun oldum Aylin Hanım."
"Bende öyle." Dedi ablam gülümseyerek.
"Umarım en kısa sürede tekrar görüşürüz." Kapatma tuşu yok muydu şunun?
Ablam gözlerini kırpıştırarak, Alanguva'nın kardeşinin aksine koyu olan gözlerine baktı. Baybora bir ölü olduğunu unutmuş gibi anlamla bakıyordu ablamın yüzüne. Bunu hiç sevmemişti.
Baybora ekrandan kayboldu, ekran görüntüsü yerini cama bıraktı.
"Abla, bu neydi?" Oturdu arkasındaki koltuğa. Üstünde beyaz bir kazak ve siyah rahat bir pantolon vardı. Yüzü her zamanki gibi duru, bakışları masumdu.
"Ne neydi kuzum?"
"Patronumun abisiyle konuşmandan bahsediyorum." Sıkıntı adamın ölü olmasındaydı. Çıldıracaktım!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞPARE (+18)
ActionKorkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
