Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmatın ateş parçalarım 🔥
Those Who Ride With Giants - The Scent of the Old Ocean
Eye of the Storm - Ivy & Gold
Protectors - Emad Yaghoubi
Action Strike - Seven In Music
Sarı Gelin - Cem Adrian
Groan Of Clouds - Spacyboi
House of Memories - Panic! At The Disco
The Day After - Riverside
72.Bölüm: EN GÜZEL ZARAR
Hiçbir zaman kolay bir hayatım olmamıştı. Hiç gözlerimi kapattığımda tamamen huzurla dolduğum bir ömrüm de olmamıştı. Hep savaşmak zorunda kalmıştım çünkü ben aksini hiç öğrenmemiştim.
Yaptığım tüm vahşilikleri bir amaç uğruna yapmıştım, hep bir hedefim vardı ama bunların peşinde koşarken nasıl bir kuklaya dönüştüğümü de nasıl bir ateş parçası olup etrafımı yaptığımın da farkında olmamıştım.
Ama şimdi bir adam vardı. İşte o adam bana ömrümde gözlerimi kapattığımda hiç hissetmediğimi iddia ettiğim huzurun kaynağı olmuştu.
Huzur onun gülen sarı gözlerinde, tenimi saran kokusunun o mayıştırıcı etkisindeydi. O adam etrafa düşen ateş parçasını yangınına katmıştı. O adam Ateş Alanguva'ydı.
Şimdi burada onun karşısında olmamam gerekiyordu, bu onun hayatını tehlikeye atıyordu. Gitmeme izin vermiyordu çünkü o da huzuru çok yanlış bir çift katil gözde bulmuştu. O katilin onu öldüreceğini bile bile hiç vazgeçmemişti.
"Gitmeliyim Ateş. Senin yanında olduğumu öğrenip birlikte çalıştığımızı anlarsa her şey bozulur. O son dozu alana kadar çok dikkatli olmalıyız." Sözlerimi pek umursuyormuş gibi değildi, alacalı gözlerimde daha çok umursadığı şeyler vardı.
O bana böyle bakarken, o bakışlarda hiç olmamış bir hayatı bile bulabilirdim. Belki de asıl hayat buradaydı, onun o güzel sarı gözlerindeydi.
"Gitme, sensizliğe daha fazla tahammülüm kalmadı." dedi saçlarımı o iri eliyle yavaş yavaş okşarken.
"Hayatını tehlikeye atamam." Bunu zaten defalarca yapmıştım.
"Bazen bir an için ölmeye değerdir Ateşpare." Son zamanlarda sürekli ölümden bahsediyordu ve bundan nefret ediyordum. Düşüncesi bile tüm beynimi uyuşturuyor, sanki o anı gerçekten yaşamışçasına hüzünle dolduruyordu.
"Ölümden bahsedip durma! Yeter artık." dedim yanında sere serpe uzandığım rahat koltuktan doğrularak.
"Nasıl olduğunu anlıyor musun? Ben en başından beri her an sana bir şey olacak korkusuyla yaşıyorum." Rahat ifadesi sinirimi bozuyordu.
"Vakit oturup birbirimizle koklaşacağımız zaman değil! Ateş her dakika çok önemli. Sen şu boş enjektörü adaya gönderdin mi araştırma için? Sonuç çıkmadı mı?"
Gözlerini kaçırdı. Çenesinden tutarak kendime çektim, dizlerim üstünde dururken gerginliğim de artmıştı. "Çıkmadı."
"O kadar yapay aslan yapıyorsunuz, adam diriltiyorsunuz, otuz yıl öncesinde denek insan yapmayı bulmuşsunuz bir panzehri bulamadınız amına koyayım!" Çenesi hâlâ avcumun içindeydi, kirli sakalları tenime batıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞPARE (+18)
ActionKorkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
