ATEŞPARE (+18)

58.Bölüm: KATİL AVCISI

Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçaları 🔥

Loveless – Freddy Hale

So Human of You – Shireen

58.Bölüm: KATİL AVCISI

Hayatta kalmak için hep savaşmak zorunda kalmıştım, bir yere kadar bu işi ablam yapmıştı benim için. Bir yerden sonra da nefes aldığım her dakika için acı bir bedel ödemiştim. Hep kendimi biraz daha parçalara ayırmıştım, artık paramparçaydım ama hala da yaşıyordum. Ve yaşamak için biraz daha parçalanmam gerekiyordu. Ne yaşamaya ne de parçalanmaya halim kalmıştı ama tam da bu sırada o girmişti hayatıma.

İlk başlarda öldürmeye çalıştığım ama sonrasında âşık olduğum o tehlikeli adam...

Sanırım artık yaşamak için parçalanmama da gerek kalmamıştı. Ablamdan sonra ilk kez biri benim için savaşmıştı, benim pes ettiğim anda beni tutmuş ve ne pahasına olursa olsun korumuştu.

Ben en büyük zararları kendime verirdim, yine aynısını yapacaktım ama bu sefer o izin vermemişti. Beni her şeyin ortasından çekip almıştı. Nefesimin en tükendiği anda nefesim olmuştu, pes ettiğim an kazandığım zaferim olmuştu. Ateş Alanguva her şeyim olmuştu.

O başarılı bir iş insanı olabilirdi, o kurnaz bir Cebonayan lideri olabilirdi, korkunç bir düşman, güçlü bir Alanguva olabilirdi ama artık benim için tek bir şeydi; Ateş'ti. Ne bir soyadı ne de bir unvan vardı çünkü gözlerinde görmüştüm. Gözlerinde, benim için her şeyi arkasında bırakacağını görmüştüm.

Uyandığımda Ateş'in odasındaydım, adadaki odasında. Bir saattir uyanıktım ama gidip hesap sormak bir yana, yataktan çıkacak hali bile kendimde bulamamıştım.

Ben pes etmiştim, belki o zaman beni affeder demiştim, belki bensiz daha az zarar görürler demiştim, ben ilk defa bir savaşın ortasında çekip gitmek istemiştim. Çünkü artık tükenmiştim, ablamın sevgiyle bakan gözlerinde nefret görmek beni tüketmişti. En kötü yanı da bunu hak ettiğimi bilmemdi.

Bana bir daha hiç sevgiyle bakmayacaktı.

Benim masum hiçbir yanım yoktu ama Aylin'im inanırken hiç masum olmasam bile küçük bir kısmım kendini kandırıyordu. Bazen onun bakışlarında gerçekten de hiçbir kötülüğe bulaşmamış, temiz bir sayfa gibi hissediyordum. Olmasam bile, o öyle biliyordu, o öyle bakıyordu ve şimdi fark ediyordum ki onun gözlerindeki masum yansımam bile beni daha mutlu yapıyordu.

Şimdiyse tüm maskeler düşmüştü işte, o çok korktuğum güne gelmiştim. Ablam artık masum olmadığımı biliyordu ve ben artık bir kandırmacayla da mutlu olamayacaktım. Artık o da masum olmadığımı biliyordu işte, masum kalabilecek tek yanım da ölmüştü.

Hiç temiz olmamıştı zaten sayfalarım, kendi kitabımı kendim zifte sokmuştum. Sayfalarım çok kirliydi.

Odanın kapısı yavaşça açıldığında kafamı hiç kaldırmadım. Kapıyı kapattı aynı yavaşlıkla. Göz ucuyla hareketlerini hissediyordum, yavaş adımlarla yanıma yakınlaştı. Oturmadı, başımda dikildi ve büktüğü işaret parmağının tersiyle hafif hafif elmacık kemiğimi okşadı.

"Hadi güzelim bir tepki ver, kır, dök, bağır ama sessiz kalma." dediğinde ilk defa bakışlarımı ona çevirdim.

Ateş başını bana doğru eğmiş, her zamanki ifadesiyle beni izliyordu.