EJDERHA ŞÖVALYESİ ~ ARYA ~

5.bölüm; Elise Nerede ?

-Elise ben geldim. Dedim evin kapısını sevinçle açarken.

Tahta eşiklikten adımı atıp içeri girdiğimde içimi üperten bir his karşılamıştı beni. Saç uçlarımda ayak parmaklarıma kadar gerilmiştim. Kollarımdaki tüyler bile üpermemden dolayı diken diken olmuştu.

Içimdeki üpermeyi umursamadan Elise'yi bulmak için tekrar seslendim.

- Elise ! Elise !

Elise'ye seslendiğim halde bana cevap vermemişti. Normal de yaptığı bir şey değildi. Nerede olduğunu bulmak için evin içini aramaya karar verdim.

Elise'nin odasına gitmek onu aramaya başlamaktaki ilk önceliğimdi. Ne zaman Elise'ye seslendiğim de bana cevap vermese ya odasında uyuyor oluyordu ya da kitap okumaya daldığı için beni duymuyordu.

Kitap okurken hayaller alemine daldığını, uçsuz bucaksız diyarları ışınlanırcasına gezdiğini, her türlü engeli zorlamadan aştığını, varmak istediğini yerlere ulaştığını söylerdi. Kitap okumak onun için hobi değil yaşamak için bir nedendi.

Odasında uyuyor olma ihtimalini göze alıp rahatsız etmek istemediğim için kapıyı çalmadan yavaşça aralayıp köşeden bakacaktım.  Eğer uyuyorsa rahatsız etmeden kapıyı aynı şekilde kapatacak uyanması için sabırla  bekleyecektim.

Kapıyı yavaşça aralayıp kapının köşesinden baktığımda odasında olmadığını gördüm. Kapının gümüş renkli kulubundan tutup iyice araladım. İçeri girdiğimde gözüm odasındaki düzene takıldı. Mavi renkli  ipek battaniye örtülü yatağı her zaman olduğu gibi son derece düzgündü. Odasında bulunan kitaplar alfabetik sıra ile düzenli bir şekilde duruyordu. Odasına ne zaman girsem oluşturduğu düzene şaşırıyor istemsizce düzenini kontrol ediyordum.

Odadan çıkıp evin diğer köşelerini  aramaya başladım. Mutfağa baktım yoktu. Odamda olma ihtimaline karşı kendi  odama da baktım yoktu. En son da bodrum katına inip orayı da aradım orada da yoktu. 

Telaşlandığımı hissettiğim de sağ elimle beyaz renkli uzun saçlarımı geriye doğru attım. Elise canım sıkkın olduğunda refleks olarak bu hareketi yaptığımı söylemişti.

- Elise nerede ? Diye kendi kendime söylenip evden dışarı çıktım.

Yapılacak olan sınavın sonuçlarını merak edip rahibenin yanına gitme olasılığını düşünüp kiliseye doğru yürümeye başladım.

Yolda yürüdükçe kendi işleriyle uğraşan insanların işlerini bırakıp  bana dikkatli bir şekilde baktıklarını fark ettim. Genel de olan bir durumdu bu. Ilk zamanlar bana olan davranışlarını yadırgasam da sonradan alışmıştım. Onlar için saçlarımın renginin beyaz olması ve gözlerimin de kırmızı olması dikkat çekmem için iyi bir nedendi.

Benim de onlara doğru baktığımı fark ettiklerinde göz teması kurmamak için ya elindeki işlerle ilgilenmeye devam ediyorlar ya da benden kaçar gibi uzaklaşıyorlardı.

Iki katlı ahşaptan yapılma evin çepe duvarında durmuş kendi aralarında bir şeyler mırıldanan iki kadının yanından geçerken konuşmalarının arasında Elise'nin adının geçtiğini duyunca istemsizce kulak kabarttım dediklerine.

- Duydun mu ? Elise'nin yanında yaşayan kız testi geçmiş. Iki gün sonrada akademiye gidecekmiş. Dedi orta boylardaki sarışın saçlı kadın.

- Duydum. Duydum. Bizim kız kiliseden gelince söyledi olanları. Diye cevap verdi onun gibi orta boylarda ama esmer tenli kadın.

Yolda yürümekten vazgeçip  konuşmalarına daha çok kabartıp dinlemeye devam ediyordum.