Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο

Κεφάλαιο 4

Τζέικομπ

Ο ένας απ' τους δύο μπράβους, ο καραφλός και γεροδεμένος, μας ρωτάει με τη μπάσα φωνή του τα ονόματά μας. Τζέικομπ Κάμπελ, Ρέι Μίλλερ, δηλώνουμε ο καθένας το δικό του. Ο άλλος, ο μελαχρινός με τα όξινα χαρακτηριστικά προσώπου, μας κοιτάει απ' το πλάι με μισό μάτι. Φοράνε κι οι δύο μαύρα κουστούμια κι έχουν τα χέρια σταυρωμένα πίσω απ' την πλάτη. Ο καραφλός, ο οποίος φέρνει πολύ σε Ρώσο, έρχεται προς το μέρος μας και σηκώνει τα χέρια του στο πλάι για να μας δείξει τι πρέπει να κάνουμε. Εγώ κι ο Ρέι τον μιμούμαστε ενώ αυτός μας κάνει σωματικό ελέγχο για όπλα. Αφού σιγουρευτεί ότι είμαστε καθαροί, μας δείχνει προς την πόρτα. Τον κοιτάω με βλέμμα τύπου Δεν είμαστε τόσο χαζοί ώστε να έχουμε έρθει οπλισμένοι και ανοίγω τη μαύρη πόρτα.

Μπαίνουμε σ' ένα δωμάτιο με κρυφό θερμό φωτισμό στους τοίχους. Μπροστά μας υπάρχει ένα "σαλονάκι" με δερμάτινους καναπέδες και πολυθρόνες, στο ίδιο μαύρο χρώμα που έχουν οι τοίχοι του χώρου, και στη μέση είναι ένα ξύλινο τραπεζάκι. Πίσω απ' το σαλονάκι υπάρχει ένα αντίκ γραφείο από μαόνι, δεξιά κι αριστερά του οποίου δεσπόζουν δύο γεμάτες μαύρες βιβλιοθήκες.

«Καλώς τους», λέει χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό ο οικοδεσπότης μας, καθισμένος πίσω απ' το γραφείο του, σε μια περιστρεφόμενη επενδυμένη με μαύρο δέρμα καρέκλα. «Καθίστε», μας υποδεικνύει δείχνοντας τα καθιστικά μπροστά μας. Εγώ κι ο Ρέι καθόμαστε στους αντικριστούς καναπέδες ενώ ο Λάρσον σηκώνεται απ' το γραφείο του κι έρχεται να καθίσει στην πολυθρόνα στο προσκέφαλο του τραπεζιού.

Πρόκειται για έναν άντρα εξηντάρη, μελαχρινό με άσπρες φαβορίτες, με πολύ ανοιχτά γαλάζια μάτια. Τα μαλλιά του είναι επιμελώς τραβηγμένα πίσω με τζελ, κάνοντάς τον να φαίνεται δέκα χρόνια νεότερος και πιο αγέρωχος. Τα έχει τα κιλάκια του, αλλά λογικό για έναν άνθρωπο της ηλικίας του και με τόσα λεφτά. Κάθεται στην πολυθρόνα και φτιάχνει το μπεζ σακάκι του. Κοιτάει πρώτα εμένα και μετά τον Ρέι με στιβαρό βλέμμα. Σίγουρα δεν είναι κάποιος με τον οποίο θες να έχεις μπλεξίματα. Και λογικό... ελέγχει ουσιαστικά όλο τον υπόκοσμο του Σικάγο. Έχει αμέτρητους ανθρώπους στη δούλεψη του κι όσοι είναι μέλη του άμεσου κύκλου του είναι εκπαιδευμένοι και αδίστακτοι.

«Ήρθατε για να συζητήσουμε για την ενδεχόμενη συμφωνία μας, έτσι δεν είναι, κύριε Κάμπελ;», μου απευθύνει το λόγο.

«Πολύ σωστά... κύριε Λάρσον», του απαντάω. «Όπως σας είπα και στην προηγούμενη μας συνάντηση στο Surge, εγώ και η ομάδα μου θα θέλαμε να δουλέψουμε ως μεσολαβητές σας», μπαίνω κατευθείαν στο ψητό κοιτώντας τον στα μάτια με αποφασιστικότητα. Θέλω να του δείξω ότι είμαι ατρόμητος αλλά και διατεθειμένος να δουλέψω μαζί του. Ας ελπίσουμε ότι θα πειστεί και το... Αφεντικό...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~Ουυυ... γνωρίσαμε το μυστηριώδη κύριο Λάρσον. Σε τι πράγμα να θέλουν να γίνουν "μεσολαβητές" τα αγόρια μας;... Μου μυρίζει κάτι παράνομο εδώ...
Περιμένω τα σχόλιά σας 😉~~