Σερίνα
"Καλημέρα, αγάπη", με φιλάει στο μάγουλο πλαγίως η Στέισυ μόλις μπαίνει μέσα στο σπίτι. Τα μακριά μαλλιά της πέφτουν χαλαρά πάνω στο λευκό ζιβάγκο της το οποίο έχει συνδυάσει μ' ένα απλό μπλου-τζιν. Εγώ την υποδέχομαι με τη ροζ ρόμπα μου πάνω απ' τη νυχτικιά μου ακόμη.
"Καλημέρα, Στέισυ", λέω κάπως ξεψυχισμένα.
"Τι έγινε, ψυχή μου; Δεν κοιμήθηκες καλά απόψε;". Την κοιτάω με κομμένη την ανάσα. Τα θέλει και τα λέει;...
"Μπορείς να το πεις κι έτσι...". Νιώθω τη θερμοκρασία μου να ανεβαίνει πάλι.
Η Στείσυ με κοιτάει εξεταστικά. "Γιατί είναι κατακόκκινα τα μάγουλά σου; Είσαι άρρωστη μήπως;", με ρωτάει ανήσυχη.
Πιάνω τα μάγουλά μου που καίνε. Ξεφυσάω απελπισμένα. Θα τρελαθώ, ειλικρινά!
Κάνω μεταβολή και κατευθύνομαι προς την τραπεζαρία. "Μα τι σου συμβαίνει, κοριτσάκι μου;", ακούω την Στέισυ να λέει από πίσω μου.
Δε βγάζω άχνα μέχρι να κάτσω στην καρέκλα μου στο τραπέζι. Όλα τα καλούδια του πρωινού έχουν ήδη σερβιριστεί. Το ψυχρό φως της συννεφιασμένης μέρας που μπαίνει άπλετο από τις μπαλκονόπορτες ταιριάζει απόλυτα με τη διάθεσή μου. Η καημένη η Στείσυ κάθεται απέναντί μου μπερδεμένη. Ευτυχώς ο πατέρας φαίνεται να έχει ήδη φύγει για τις δουλειές του. Στην Αννέτ είπα να μη μας ενοχλήσουν σήμερα.
Το ξέρω ότι φέρομαι αλλοπρόσαλλα, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό. Όλοι φαίνονται να το παρατηρούν, αλλά κι εγώ νιώθω τελείως εκτός εαυτού!
Παίρνω νευριασμένα ένα στρογγυλό ψωμάκι και δαγκώνω την άκρη του σχεδόν με μανία. Η Στέισυ φαίνεται να παραξενεύεται όλο και περισσότερο κι η ανησυχία της να μεγαλώνει, όσο δε λέω κουβέντα. Εγώ βουτάω ένα κομμάτι σοκολατένιο κέικ και το καταβροχθίζω.
"Σερίνα... θα μου πεις τι έχεις πάθει πάλι;", με ρωτάει με ύφος που δε σηκώνει αντίρρηση. "Είσαι ακόμα επηρεασμένη απ' τα χθεσινά; Νόμιζα ότι το λύσαμε αυτό το θέμα. Χαλάρωσε λίγο...".
Την κοιτάω με βλέμμα που βγάζει φωτιές ενώ το στόμα μου πρέπει να είναι πασαλειμμένο με σοκολάτα. "Το πρόβλημα είναι οι σημερινές συνέπειες που είχαν τα χθεσινά...", σπάω επιτέλους τη σιωπή μου.
"Τι εννοείς; Τι έγινε σήμερα;". Η Στέισυ δεν έχει βάλει μπουκιά στο στόμα της, ενώ εγώ επιτίθεμαι σε όποια λιχουδιά βρίσκω μπροστά μου. Πρέπει να μοιάζω με μανιασμένο ρακούν μέσα σε κάδο σκουπιδιών.
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
