Τζέικομπ
This is a man's world
This is a man's world
But it would be nothing, nothing without a woman or a girl
...
Τα βιολιά συνοδεύουν απαλά τη φωνή της Σερίνα. Τραγουδάει αυτό το πρώτο κομμάτι σα να θέλει να το ψιθυρίσει στο αυτί των ακροατών της. Κάθομαι σε μία απ' τις ψηλές καρέκλες του μπαρ χωρίς να πάρω τα μάτια μου απ' τη σκηνή. Ευτυχώς έχει βγάλει τη λαμέ ζακέτα της και δε μοιάζει πια με ντισκόμπαλα. Μπορεί κανείς τώρα να εκτιμήσει καλύτερα και το ντεκολτέ που αφήνει εκτεθειμένο η άσπρη μπλούζα της. Κουνάω το κεφάλι μου για να συνέλθω. Τζέικομπ, μην παρασύρεσαι! Εσύ θα ρίξεις εκείνη, όχι εκείνη εσένα...
Καλώ τον μπάρμαν με μια χειρονομία. Ο κουρεμένος με την ψιλή γεμάτος τατουάζ άντρας έρχεται προς το μέρος μου και με ρωτάει τι θα πάρω. Του ζητάω ένα ουίσκι με πάγο. Με σερβίρει κατευθείαν. Κατεβάζω μια γερή γουλιά κι επιστρέφω το βλέμμα μου στην κοπέλα με τα κατακόκκινα χείλη που ακτινοβολεί κάτω απ' το φως του προβολέα. Νιώθω λίγο άσχημα που θέλουμε να της εκμαιεύσουμε πληροφορίες πουλώντας γοητεία, αλλά, ειδικά μετά την αντιφατική συμπεριφορά του Λάρσον στο Πόκερ, δε γίνεται αλλιώς... Για να μη σχολιάσω το γεγονός ότι παίζονται τα κεφάλια μας σ' αυτή την πρώτη δουλειά που μας ανέθεσε.
Κατεβάζω το υπόλοιπο ποτό μου μονομιάς. Δε θα της πουλήσω δα και έρωτα... Ευγενικός, ουσιαστικά, θα είμαι μόνο... Γιατί αυξάνονται, όμως, οι παλμοί μου στη σκέψη να μείνω μόνος σ' ένα χώρο μαζί της; Το ουίσκι θα είναι...
Πού είναι κι αυτός ο Ρέι; Πόσες ώρες θέλει για να ξεσκάσει;!
Η Σερίνα πάνω στη σκηνή πιάνει μια ψηλή νότα καθώς το τραγούδι πλησιάζει στο τέλος του. Το πλήθος χειροκροτά το ταλέντο της κοπέλας, η οποία αποχωρεί απ' τη σκηνή. Γαμώτο!... Τώρα είναι η ώρα να την προσεγγίσω.
Η ορχήστρα παίζει τζαζ μουσική χωρίς την τραγουδίστρια πλέον. Βλέπω την πόρτα δίπλα στη σκηνή -η οποία φαντάζομαι θα οδηγεί στα παρασκήνια- να ανοίγει και να βγαίνουν η Σερίνα και μια κοπέλα με ολόσωμη κουφετί παντελόνα κι ένα περίτεχνο χτένισμα. Γαμώτο! Είναι με παρέα;! Πού είσαι, ρε, Ρέι;! Από πίσω τους βλέπω δύο γεροδεμένους τύπους ντυμένους στα μαύρα. Θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου... Φυσικά και θα είχε σωματοφύλακες! Πώς δεν το σκέφτηκα αυτό;! Όλα λάθος απόψε!...
Τι θα κάνω τώρα;...
Ωχ! Έρχονται προς τα εδώ... Το παίζω αδιάφορος ενώ κάνω πως μόλις τώρα πρόσεξα την παρουσία της Σερίνα.
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
