Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο

Κεφάλαιο 25

Τζέικομπ

Πώς, στο καλό, κατάφερα να τα κάνω τόσο θάλασσα;! Το όλο εγχείρημα δεν πήγε καθόλου βάση σχεδίου!

Μου έριξε ο μπάρμαν τίποτα στο ποτό; Διαχέουν κάποιο είδος αφροδισιακού αρώματος μέσα στο μαγαζί μέσω του εξαερισμού;! Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί το μόνο που ήθελα να κάνω όταν βρέθηκα μόνος μαζί της ήταν να την αποπλανήσω κανονικά· κι όχι για να της αποσπάσω πληροφορίες...

Βλάκα! Δεν τη ρώτησες τίποτα, ούτε την κατάφερες να σου πει κάτι σχετικά με τον πατέρα της!

Σπατάλησα μια τέτοια ευκαιρία και γιατί;! Επειδή προφανώς οι ορμόνες μου κατανίκησαν κάθε ίχνος λογικής μέσα στο κεφάλι μου!

Ήταν τόσο όμορφη όμως... Γεμάτα χείλη, αψιδωτά τέλεια φρύδια· τα μαγουλά της ήταν κόκκινα και σίγουρα όχι λόγω του μακιγιάζ της. Κι αυτά τα μάτια... Ουάου... Καμία σχέση με τα ψυχρά του πατέρα της. Μπορεί να έχουν ακριβώς το ίδιο χρώμα του πάγου, αλλά τα δικά της ήταν γεμάτα συναίσθημα... Και φόβο, όμως... Όταν γύρισε να με κοιτάξει είδα ξεκάθαρα το φόβο στα μάτια της. Πολύ χαίρομαι που, μετά από λίγο, φάνηκε να την κατέβαλαν άλλου είδους συναισθήματα...

Το περίεργο είναι ότι τη γνωρίζω ελάχιστα και, ναι, σίγουρα στο παρελθόν έχω ξανανιώσει έλξη για κοπέλες τόσο γρήγορα, αλλά συνήθως ήταν καθαρά σε σωματικό επίπεδο. Αυτή είναι η πρώτη φορά, όμως, που αισθάνομαι να με μαγνητίζει τόσο έντονα κάποια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς καν να μπορώ να σκεφτώ κάποιο συγκεκριμένο λόγο!

Μπορεί να με εξιτάρει ο κίνδυνος που επιφέρει το γεγονός ότι είναι η κόρη του Αφεντικού της Μαφίας... Ίσως σε συνδυασμό με την αθωότητα που εκπέμπει. Ποιος ξέρει;... Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι έχασα την ευκαιρία μου να συλλέξω πληροφορίες εκ των έσω, επειδή το μόνο που σκεφτόμουν εκείνη την ώρα ήταν το πόσο πολύ ήθελα να απλώσω το χέρι μου και να την αγγίξω... Και πόσο εύκολα θα μπορούσα να το είχα κάνει... έτσι παγωμένη και στο έλεός μου που ήταν. Σαν κύριος που είμαι, όμως, δεν μπορούσα να εκμεταλλευτώ τη σαστιμάρα της. Αν μου έδινε την άδεια να το κάνω, όμως...

Πφ... Είναι τόσο λάθος αυτό! Ο Λάρσον το πιο πιθανό να μου πάρει το κεφάλι αν τολμήσω να απλώσω χέρι στην κόρη του κι ο Ρέι... πρέπει να του πω κάποια δικαιολογία για την αποψινή αποτυχία.

Όταν βγήκα απ' το Lounge, τον βρήκα έξω να «παίρνει αέρα». Τον κατσάδιασα που με παράτησε ενώ είχαμε ένα σχέδιο να ακολουθήσουμε, αλλά πού να φανταστεί ότι θα με προσέγγιζε εκείνη πρώτη και τόσο άμεσα, μου είπε. Μετά φυσικά με ρώτησε γιατί μου πήρε τόση λίγη ώρα ο διάλογος μαζί της, αλλά τον πήρα να φύγουμε, αντί να απαντήσω. Το κεφάλι μου ήταν καζάνι. Απ' τη μία ήμουν θυμωμένος που τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα υπολόγιζα κι απ' την άλλη προσπαθούσα να σταματήσω τον εαυτό μου απ' το να φαντασιώνομαι όλους τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να κάνω το κάτω χείλος της να τρέμει κάτω απ' το άγγιγμά μου...