Σερίνα
«Έτοιμες, κορίτσια...», αφήνει μπροστά μας τα ποτά ο Εμίλιο. Βάζει την πετσέτα του στον ώμο και απομακρύνεται αφού ρίξει μια τελευταία, όλο νόημα, ματιά στη Στέισυ. Εκείνη τον καρφώνει ακόμα με το βλέμμα της στην άλλη άκρη του μπαρ κι αναγκάζομαι να τη σκουντήσω για να συνέλθει. Επανέρχεται και γυρίζει να με κοιτάξει με απορία.
«Τι;».
«Αυτή ήταν όλη κι όλη η αποψινή σου προσπάθεια;», τη ρωτάω λίγο σαρκαστικά.
«Ε ναι. Αυτά τα πράγματα θέλουν το χρόνο τους. Μικρά βήματα κάθε φορά». Ρουφάει μια γουλιά απ' το κοκτέιλ της.
«Αύριο πάλι, δηλαδή...». Νεύει καταφατικά.
«Θα τον καρφώνω με τα μάτια μέχρι να μην μπορεί να αντισταθεί άλλο πια στη γοητεία μου», δηλώνει με ύφος υπεράνω ντίβας. Αφήνω ένα κοφτό γελάκι και πίνω απ' το ποτό μου. Το αλκοόλ με τυλίγει με τη θέρμη του ενώ η ζάχαρη με τα φρούτα αφήνουν μια γλυκιά γεύση στο στόμα μου. Η τζαζ μουσική που παίζει η ορχήστρα σε συνδυασμό με το αλκοόλ στο σύστημά μου μου δημιουργεί πάντα μία αίσθηση... αισθησιασμού. Μια αίσθηση που κάνει το στέρνο μου να αναψοκοκκινίσει.
Γυρνάω προς το μέρος των bodyguard μου οι οποίοι παριστάνουν ότι πίνουν από ένα ποτό που έχουν μπροστά τους ο καθένας. Ο Μπραντ με τα καστανά του μαλλιά πάντα περιποιημένα με τζελ, κόβει όσους περνάνε κοντά απ' το τραπέζι τους. Τα έντονα χαρακτηριστικά του προσώπου του κατακλύζονται από τη συγκέντρωση, όπως κάθε φορά που ερχόμαστε στο μπαρ. Ο Τζόσουε, απ' την άλλη, με τα μεσογειακά του χαρακτηριστικά, είναι πιο χαλαρός, αλλά πάντα έτοιμος για δράση. Με τα μαύρα μαλλιά του ξυρισμένα με την ψιλή να μοιάζει με αξιωματικό του στρατού.
Δεν έχει χρειαστεί ποτέ να «παλέψουν» για μένα. Κυρίως απομακρύνουν ενοχλητικούς τύπους που προσπαθούν να με πλησιάσουν χωρίς να το θέλω εγώ. Είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους, πάντως, και πάντα νιώθω ασφαλής μαζί τους. Όσο ασφαλής μπορώ να νιώσω ποτέ, δηλαδή, μετά από... τότε... αλλά τέλος πάντων.
Δύο ψηλοί τύποι περνάνε από δίπλα τους, ο ένας με μαύρο κουστούμι κι ο άλλος με καφέ σκούρο. Ο μελαχρινός με το μαύρο κουστούμι και το άσπρο πουκάμισο γυρνάει και με κοιτάει. Έχει τα μαλλιά του ανασηκωμένα μπροστά και σίγουρα δεν του λείπει αυτοπεποίθηση. Γοητευτικός, το δίχως άλλο...
Αυτός κι ο καστανός, και έντονα μαυρισμένος, φίλος του κάθονται σ' ένα ψηλό τραπέζι, δίπλα απ' αυτό του Μπραντ και του Τζόσουε. Ακόμα με καρφώνει με τα μάτια ο μελαχρινός, τα οποία φαίνονται πολύ ανοιχτά αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι ακριβώς χρώμα είναι. Μάλλον πράσινα ή γκρίζα. Κοιτάω αλλού για να μην του δώσω θάρρος.
Πίνω λίγο ακόμα απ' το ποτό μου και γυρνάω στη Στέισυ. «Πάω πίσω στη σκηνή. Όταν τελειώσω θα έρθω να φύγουμε, εντάξει;».
«Ναι, γλυκιά μου», μου χαμογελάει και με χτυπάει φιλικά στο μπράτσο.
Σηκώνομαι απ' το μπαρ και προχωράω προς την πόρτα που οδηγεί στα παρασκήνια αγνοώντας τα διάφορα βλέμματα που στρέφονται πάνω μου. Μπαίνω στο καμαρίνι μου και φτιάχνω το κραγιόν μου στον καθρέφτη ενώ ο Μπραντ με τον Τζόσουε στέκονται απ' έξω, στα πλάγια της πόρτας του καμαρινιού. Θα έφυγαν διακριτικά από το τραπέζι τους όπως πάντα.
Στρώνω το φόρεμά μου και βγαίνω στη σκηνή, καθώς η ορχήστρα ολοκληρώνει το κομμάτι που έπαιζε. Κοιτάω προς το μέρος της Στέισυ, η οποία με κοιτάει χαμογελώντας πλατιά, και λίγο πιο δίπλα βλέπω τους δύο τύπους από πριν, να έχουν γυρίσει και να κοιτάνε προς το μέρος μου. Γιατί νιώθω σα να με τρώει με τα μάτια του ο μελαχρινός; Και γιατί δε νιώθω τόσο αηδιασμένη όσο με τα βλέμματα άλλων αντρών που με κοιτάνε συνήθως;... Ίσως να είναι λιγότερο γλοιώδες απ' των άλλων...
Αγνοώ αυτές τις σκέψεις και συγκεντρώνομαι στις πρώτες νότες του Touch it της Ariana Grande...
...
'Cause every time I'm with you I go into a zone
And I remember all the places you wanna go
Take me all the way
Ain't nobody gonna touch it, touch it, touch it
'Cause we both know what we want
So why don't we fall in love?
...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~Έφτιαξα μία playlist στο YouTube με τα τραγούδια που λέει η Σερίνα και κάποια που θα πει πιθανόν στο μέλλον και θα βάζω και διάφορα που πιστεύω ότι ταιριάζουν με την ιστορία 😅 Ρίξτε της μια ματιά αν σας ενδιαφέρει ή αν θέλετε να την ακούτε όσο διαβάζετε... Λέγεται "Επιθυμίες της νύχτας". Το λινκ είναι στο σχόλιο σ' αυτή την παράγραφο και σε ποστ στο προφίλ μου 😉.
Για να δούμε τι θα γίνει στο αυριανό τσάι στο σπίτι... τώρα που και η Σερίνα έχει προσέξει το αγόρι μας... 😏~~
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
