Σερίνα
Την κοιτάω σχεδόν φοβισμένη. Είναι μια πανούργα όταν θέλει αυτή... Ποιος ξέρει τι θα μου προτείνει να κάνω...
«Είπες ότι θα παίξουν πόκερ με τον πατέρα σου, σωστά;».
«Ναι... Και τον Ρικάρδο, φαντάζομαι. Εφόσον είπε ο πατέρας μου ότι θα τους συστήσει και σε κάποια άλλα μέλη της επιχείρησης...». Ο πρώτος που θα τους γνωρίσει θα είναι ο Κάπο –ο ανώτερος στη βαθμίδα αμέσως μετά απ' τον Αρχηγό– απ' ό,τι φαντάζομαι. Καημένοι άνθρωποι... Μόλις γνωρίσουν τον Ρικάρδο, θα τρομοκρατηθούν...
«Ωραία... Άρα μόλις τελειώσουν με τις συστάσεις και τις παρτίδες τους, θα έχεις κι εσύ τελειώσει με το ρεπερτόριό σου και μπορείς να πας να κάνεις την οικοδέσποινα...», λέει σα να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
«Και τι ακριβώς σημαίνει αυτό;».
«Θα τους κεράσεις ένα ποτό, θα τους πιάσεις την κουβέντα...», προτείνει μ' ένα τελείως ουδέτερο ύφος.
«Και θα πω στον Μίλλερ να ξεκουμπιστεί λίγο γιατί έχω να αποπλανήσω το συνεργάτη του...», λέω προφανώς ειρωνικά. «Μήπως ξέχασες αυτή τη μικρή λεπτομέρεια;... Ότι είναι δύο κι όχι μόνος του ο "εγκέφαλος";».
Μου χαμογελάει με μία αξιοζήλευτη άνεση και με απαλλάσσει από τις αμφιβολίες μου χωρίς κανένα δισταγμό. «Εμένα γιατί μ' έχεις εδώ, χρυσή μου;», ρωτάει αυτάρεσκα. «Θα κρατήσω εγώ συντροφιά στο φίλο του όσο εσύ θα ψαρεύεις το στόχο μας...». Πεταρίζει τα βλέφαρά της σαν αθώο παιδάκι.
Αναστενάζω σε παραίτηση. «Και πού ακριβώς θα τον ξεμοναχιάσω; Το μπαρ θα είναι γεμάτο κόσμο. Και με ποια δικαιολογία καν;... Θα ήθελα λίγο να σε ανακρίνω ιδιαιτέρως. Έρχεσαι;...».
Η Στέισυ γυρίζει τα μάτια της σε αποδοκιμασία για την ειρωνεία μου. Μου σφίγγει τους ώμους και μου ψιθυρίζει... «Θα του προτείνεις να τον ξεναγήσεις στο μπαρ, φυσικά! Ε και μετά... τόσους χώρους έχει το Lounge... Τα καμαρίνια θες; Την τραπεζαρία ή δεν ξέρω κι εγώ πώς το λέτε αυτό που κάνει συζητήσεις ο πατέρας σου; Διαλέγεις και παίρνεις».
Παραιτούμαι... Όλα τα σκέφτεται πάντα!... Για συνωμοσίες είναι μανούλα!
«Και δε θα 'ναι περίεργο να το προτείνω μόνο στον Τζέικομπ;».
«Εσύ θα το προτείνεις και στους δύο. Αλλά εγώ θα πω ότι δεν έχω όρεξη για τέτοια και θα κάνω τα γλυκά μάτια στον Μίλλερ για να μου κάνει παρέα, μη μείνω μόνη στο τραπέζι...».
«Όλα τα 'χεις σκεφτεί όμως...!», την κοιτάω απ' το πλάι.
«Έτσι είναι οι καλές φίλες...», λέει χαμογελώντας περήφανα και με σφίγγει κι άλλο πάνω της. Μουρλή...!
Αναστενάζω. Εγώ φταίω που πήγα κι έμπλεξα με τις υποθέσεις του πατέρα μου. «Εντάξει... Ας ετοιμαστούμε τώρα και τα υπόλοιπα τα βλέπουμε εκείνη την ώρα». Η Στέισυ σηκώνεται ενθουσιασμένη και κουνάει τα χέρια της πανηγυρικά.
«Ας αρχίσουν οι μηχανουργίες, λοιπόν!».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~Ζητώ συγγνώμη για το τόσο μικρό κεφάλαιο αλλά έπρεπε να ολοκληρωθεί η συζήτηση... Από δω και πέρα αρχίζουν τα ωραία 😏~~
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
