Σερίνα
Τα χέρια του εξερευνούν τα πιο ευαίσθητα σημεία του σώματός μου. Αναστενάζω. Τα χείλη του χαράσσουν δροσερά μονοπάτια κατά μήκος της σάρκας μου που καίει. Τρέμω κάτω απ' το άγγιγμά του, την επιρροή του. Περνάω απαλά τα δάχτυλά μου πάνω απ' τους εκτεθειμένους του μύες. Φλέγομαι ανάμεσα στα σεντόνια...
Σηκώνω τα μάτια μου για να τον αντικρύσω. Το στόμα μου αγγίζει ελαφρά το πιγούνι του, η μύτη μου τη δική του, τα βλέφαρά μου ανοίγουν αργά και...
Πετάγομαι απ' τον ήχο κλήσης μου να αντηχεί δυνατά. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή απ' το ξάφνιασμα.
Οι ορμόνες μου έχουν ξεφύγει τελείως, ειλικρινά!
Κοιτάω στο κομοδίνο το όνομα της Στέισυ να φωτίζει την οθόνη του κινητού μου καθώς χτυπάει. Θα ξέχασα να χαμηλώσω τον ήχο από χτες στο μπαρ που τον είχα δυνατά.
Το παίρνω στα χέρια μου και απαντάω: «Έλα, καλημέρα...». Η φωνή μου βγαίνει βραχνή κι η ανάσα μου είναι ακόμα ρηχή.
«Καλημέρα, σε ξύπνησα; Είναι δέκα και μίση...». Κοιτάω έκπληκτη την ώρα στο κινητό. Όντως είναι τόσο. Παρακοιμήθηκα μάλλον, επειδή...
«Ε... ναι, δεν είχα ξυπνήσει ακόμα...», και δεν ξέρω κι αν ήθελα να ξυπνήσω ή να συνεχίσω να... ονειρεύομαι, είναι η αλήθεια. Μα τι έχω πάθει πια;!
«Αχ, συγγνώμη, γλυκιά μου! Νόμιζα ότι θα είχες, σίγουρα, ξυπνήσει...». Ναι, λογικό μου φαίνεται να το νόμιζε. Πάντα τέτοια ώρα είμαι ήδη ξύπνια.
«Δεν πειράζει... Καλύτερα που με ξύπνησες...», ξεφυσάω απ' τον εκνευρισμό μου.
«Να έρθω τελικά από 'κει ή δεν έχεις όρεξη;», με ρωτάει.
«Να έρθεις οπωσδήποτε, ναι!». Χρειάζομαι κάποιον να με φέρει στα συγκαλά μου επειγόντως!
«Εντάξει, σε κάνα εικοσάλεπτο θα 'μαι εκεί!», λέει περίχαρα.
«Τέλεια, σε περιμένω». Κλείνουμε το τηλέφωνο κι εγώ μένω να κοιτάζω τα λευκά μου σεντόνια σα χαμένη. Είμαι ακόμα επηρεασμένη απ' το... σχεδόν ακατάλληλου περιεχομένου όνειρό μου. Νιώθω το στήθος μου να καίει και το κορμί μου να ανατριχιάζει στη σκέψη. Δε νομίζω ότι έχω ζήσει τόσο έντονα τέτοιου είδους όνειρο στο παρελθόν. Ήταν τόσο αληθινό... σα να ήταν κάποιος όντως από πάνω μου, σα να με άγγιζε στ' αλήθεια κάποιος.
Το μυαλό μου προσπαθεί να δώσει πρόσωπο στον ημίγυμνο εραστή του υποσυνείδητού μου, αλλά δεν του το επιτρέπω!
Ούτε να το σκέφτεσαι ότι ένα άθλιο φλερτ από έναν πρακτικά άγνωστο τύπο με επηρέασε τόσο πολύ! Τα οιστρογόνα μου απλά έχουν χτυπήσει κόκκινο γιατί... είμαι στερημένη... ανέκαθεν...
Μου φίλησε το χέρι κοιτώντας με μ' αυτά τα διαπεραστικά μάτια στο χρώμα της ιτιάς... Η καρδιά μου σφίγγεται στην ανάμνηση.
Αχ! Σταμάτα πια! Δε σήμαινε τίποτα! Το πιο πιθανό να έπαιζε τον κόλακα μαζί μου για να τα έχει καλά με την κόρη του Αφεντικού ή επειδή... δεν ξέρω! Πρέπει να σταματήσω να υπεραναλύω τα πάντα. Οι κακές συνήθειες του πανεπιστημίου...
Σηκώνομαι απ' το κρεβάτι και πάω στο μπάνιο μου. Ανοίγω τη βρύση και ρίχνω μπόλικο κρύο νερό στο πρόσωπό μου. Κοιτάζω το είδωλό μου στον μεγάλο τετράγωνο καθρέπτη· τα μάγουλά μου είναι αναψοκοκκινισμένα παρ' όλη την προσπάθειά μου να συνέλθω.
Ξέρεις κάτι; Μπορώ κι εγώ να παίξω αυτό το παιχνιδάκι!... Δεν μπορώ να επιτρέψω σ' έναν άσχετο να έχει τέτοια επιρροή πάνω μου. Θα ανταποδώσω τα πυρά! Δε θα είμαι κανένα ευάλωτο κοριτσάκι που λυγίζει μ' ένα χειροφίλημα. Δεν είμαστε στην εποχή της Τζέιν Όστεν. Μπορώ κι εγώ να κάνω τη μυστήρια και πλανεύτρα femme fatal!
Κοιτάω μέσα στα μάτια μου στον καθρέπτη με αποφασιστικότητα. Το συνήθως γαλάζιο του ουρανού τους χρώμα έχει πάρει μια πιο ατσάλινη απόχρωση. Σμίγω τα φρύδια μου και σουφρώνω τα χείλη.
«Καλύτερα να προσέχετε, κύριε Κάμπελ... Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα σας δώσω να γευτείτε λίγο απ' το δηλητήριό σας! Θα φροντίσω να τρυπώσω στα όνειρά σας και να μην μπορείτε να με βγάλετε απ' το μυαλό σας!...».
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~Έξαλλη η Σερίνα, έτοιμη για όλα 😅 Τι σκοπεύει να κάνει άραγε;...~~
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
