Τζέικομπ
Ξυπνάω το πρωί από τη δόνηση του κινητού μου πάνω στο κομοδίνο. Το παίρνω στα χέρια μου και με το θολό βλέμμα του ύπνου βλέπω ότι κάποιος μου έχει στείλει μηνύματα. Πρώτα έναν αριθμό τηλεφώνου κι έπειτα ένα σύντομο κείμενο.
'Σ' αυτό το νούμερο θα επικοινωνείτε με τη δεσποινίδα Έμερσον, κόρη του Γερουσιαστή.
Ρικάρδος.'
Σύντομος και περιεκτικός. Και πρωινός τύπος. Η ώρα είναι εννιά και πέντε. Τρίβω τα μάτια μου. Θα πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε άμεσα, επομένως. Πφ... αγχώθηκα τώρα και δεν μπορώ να πέσω πάλι για ύπνο.
Το ξέρω ότι οι περισσότεροι πελάτες του Λάρσον είναι μεγάλα ψάρια, αλλά έχει και λιγότερο σημαίνοντα πρόσωπα στο πελατολόγιό του. Θα ήταν και προς το δικό του συμφέρον να μας αναθέσει κάποιον χαμηλότερης βαθμίδας για την πρώτη μας δουλειά. Αν κάτι πάει στραβά, εκείνος θα χάσει ένα σημαντικό του πελάτη.
Φαντάζομαι γι' αυτό μας μπριζώνει απ' την αρχή... Για να καταλάβουμε με πόσο σημαντικά άτομα θα έχουμε πάρε-δώσε στο εξής. Κι ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη.
Ξεφυσάω και σηκώνομαι απ' το κρεβάτι. Αναριγώ απ' την ξαφνική διαφορά θερμοκρασίας. Φοράω μόνο ένα γκρι μποξεράκι κι ένα λευκό μπλουζάκι. Η ψύχρα του Οκτώβρη έχει αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο αισθητή. Πηγαίνω κατευθείαν στην κουζίνα. Το ψυχρό φως της συννεφιασμένης μέρας πέφτει πάνω στους ξύλινους πάγκους και τα γκρι ντουλάπια. Κοιτάω έξω απ' το παράθυρο τα βαριά σύννεφα στον ουρανό. Μάλλον θα φέρει βροχή. Βάζω νερό και σκόνη καφέ στην καφετέρια και περιμένω όσο ετοιμάζεται το θαυματουργό αυτό σκούρο υγρό που μας κρατάει ξύπνιους. Πάντα πίνω μαύρο φίλτρου σκέτο... είναι ο μόνος που μου αρέσει και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τουλάχιστον μία κούπα τη μέρα. Μόλις είναι έτοιμος ο καφές στην κανάτα, παίρνω μια κούπα απ' το ντουλάπι και τη γεμίζω με το ζεστό ρόφημα. Γέρνω στον πάγκο και πίνω γουλιά-γουλιά το πικρό αφέψημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως απορούν με όσους πίνουν τον καφέ τους σκέτο, σκέφτονται ότι μάλλον είμαστε μαζοχιστές ή κάτι, αλλά αυτή η πικρή γεύση το πρωί πάντα με ξυπνάει, με κρατάει σε εγρήγορση. Επίσης, προσωπικά, δεν είμαι φαν των γλυκών και της ζάχαρης, οπότε...
Μετά από λίγο έρχεται κι ο Ρέι στην κουζίνα, με τις σκούρες μπλε πιτζάμες του ακόμα. «Καλημέρα», μου λέει. Φαίνεται ακόμα νυσταγμένος. Απ' τους δυο μας, παρ' όλα αυτά, εκείνος είναι ο πρωινός τύπος. «Πώς και σηκώθηκες τέτοια ώρα;», με ρωτάει ενώ χασμουριέται.
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
