Zawgyi
"အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္!"
ဖုန္းခ်န္က ပိုၿပီး ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေနသည္။ ဝမ္ရမ္ခန္စြမ္းရည္ကို သူဘယ္လိုလုပ္ မသိပဲ ေနမွာလဲ? သူသာ ဒါကို မေ႐ွာင္နိုင္ရင္ သူတကယ္ကို ဖ်င္းေသးတာပဲ!
ဓားက ဝမ္ရမ္ခန္ကို ထိုးစိုက္လုနီးတြင္ ဝမ္ရမ္ခန္သည္ ေနာက္ဘက္ကို ကြၽမ္းထိုးလိုက္ၿပီး စင္ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သြားေသာ္လည္း သူ႔လက္တဖက္မွာ စင္အစြန္းကို ကိုင္ထားလွ်က္ ႐ွိေနေသးသည္။
ထိုကဲ့သို႔ သူ႔ဓား ေလထဲကို ထိုးမိသြားျခင္းမွာ လံုဇယ္က်င့္ထ်န္းရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းထားခ်က္ကို ေက်ာ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ လက္တစံုကို သူ ျမင္လိုက္ေသာအခါ လံုဇယ္က်င့္ထ်န္း၏ဓားသည္ ဝမ္ရမ္ခန္၏ လက္တစံုဆီသို႔ ညႇာတာမႈကင္းမဲ့စြာ ထိုးစိုက္လိုက္ေလသည္။
"Kang. .."
ဝမ္ရမ္ခန္သည္ ကိုယ္ကို တပတ္လွည့္လိုက္ၿပီး စင္ျမင့္ေပၚသို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိသြားသည္။ သူ႔ေျခဖဝါးျဖင့္ လံုဇယ္က်င့္ထ်န္း၏ဓားကို ကန္လိုက္ကာ ေရႊေရာင္အလင္းမွာ ေပါက္ကြဲလြႊင့္စင္လာေစသည္။
ဝမ္ရမ္ခန္၏ ဖိနပ္တဖက္စီတြင္ ေတာက္ပေသာ ဓားေျမွာင္တလက္စီ ႐ွိေနသည္ကို အခုမွသာ လံုဇယ္က်သ့္ထ်န္း သိလိုက္ရသည္။
"အိုး... မျဖစ္နိုင္ဘူး!"
လံုဇယ္က်င့္ထ်န္းက တႀကိမ္ထပ္ေအာ္လိုက္သည္။ ဝမ္ရမ္ခန္၏ ေျခဖဝါးသည္ သူ႔ဆီသို႔ ျပန္သန္းလာသည္။ ထိုသည္ကို ျမင္ၿပီးေနာက္ ဝမ္ရမ္ခန္၏ အင္အားအႀကီးဆံုးအရာမွာ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္ဟု မုရံုခ်ီခ်ီ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ လ်င္ျမန္တယ္ ရက္စက္တယ္ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္! ဝမ္ရမ္ခန္၏ ေျခေထာက္မ်ားသည္ လံုဇယ္က်င့္ထ်န္း၏ ေအာက္ပိုင္း အထူးသျဖင့္ ေျခေထာက္ဆီကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ တိုက္ခိုက္ေနသည္။ တိုက္ခိုက္မႈတိုင္းတြင္ သတ္ျဖတ္လိုသည့္ ဆႏၵမ်ား ပါဝင္ေနသည္။
ထိုသည္ကို ၾကည့္ရင္း စုမိန္မွာ စိတ္ေအးသြားမႈႏွင့္အတူ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ထိုခဏ သူမစိတ္ထဲတြင္ ဝမ္ရမ္ခန္ကို အျပစ္တင္ေျပာဆိုလာသည္။ ဒီေကာင္စုတ္ကေတာ့ တကယ္ပဲ လူေတြကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္တယ္! သူ႔ကိုယ္သူ ဒုကၡမျဖစ္ရေအာင္ကို မေနႏိုင္ဘူး!
