Zawgyi version
ဖုန္းခ်န္အေျဖသည္ မုရံုခ်ီခ်ီအား အံ့ျသသြားေစေသာ္လည္း ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါက က်ိုးေျကာင္းဆီေလ်ာ္သည္ဟု ခံစားမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖမ္းလိုင္ကြၽန္းသည္ ကုန္းေျမမႀကီး၏ ကိစၥမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္ေလ့မ႐ွိသည္ မဟုတ္ပါေလာ? အဘယ္ေၾကာင့္ ခုတေခါက္တြင္ တုလုအား ကူညီရပါသနည္း?
မုရံုခ်ီခ်ီက တဖန္စဥ္းစားခန္းဝင္ေနသည္ကို ျမင္ေသာ္ ဖုန္းခ်န္မွာ သူမနဖူးအား နမ္းရိႈက္မိသည္။
"ေကာင္းၿပီ! ခ်င္းခ်င္း... ဒါကို ဆက္ေတြးမေနနဲ႔ေတာ့! ကိုယ္ လူလႊတ္ၿပီး စံုစမ္းခိုင္းထားတယ္။ ဒီေန႔ မင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ မင္း ေကာင္းေကာင္းအနားယူဖို႔ လိုအပ္ေနေသးတယ္။ ဒီမွာ ေရပူစမ္းတစ္ခု ႐ွိတယ္။ အဲ့ဒီေရပူစမ္းမွာ သြားၿပီး ေရခ်ိဳးခ်င္လား?"
"ေရပူစမ္းလား?"
က်ားလန္အေရးႏွင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနသည့္ မုရံုခ်ီခ်ီတေယာက္ ေရပူစမ္းအသံၾကားသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ထထိုင္လိုက္သည္။ သူမမ်က္လံုးမ်ားမွ ေနမင္းသကဲ့သို႔ အလင္းမ်ားက က်ိန္းစပ္မတတ္ပင္။
"ဝမ္ရယ္... ဒီမွာ ေရပူစမ္း တကယ္႐ွိတာလား? ဘယ္နားမွာလဲ? ဘာလို႔ ကြၽန္မကို အရင္က မေျပာျပတာလဲ? ကြၽန္မက ေရပူစမ္းကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ!"
မုရံုခ်ီခ်ီ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာ ျမင္ေသာအခါ ဖုန္းခ်န္လည္းပဲ ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။ အထူးသျဖင့္ သမင္ငယ္ေလးလို ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ သူမကို ျမင္ရၿပီးေနာက္ ဖုန္းခ်န္သည္လည္း သူ႔ႏွလံုးသားေအာင္ေျခမွပင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားမိသည္။
"ကိုယ္ မင္းကို ဒီည ေခၚသြားေပးမယ္... အေျခအေနကေတာ့ ဒီညစာကို မင္းေလး နာနာခံခံ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားမွ ရမွာေနာ္"
ဖုန္းခ်န္ေျပာေသာ ေရပူစမ္းမွာ ယံုက်ဴးၿမိဳ႕ျပင္႐ွိ ဖုန္းယြိစံအိမ္တြင္ တည္႐ွိသည္။ ဖုန္းခ်န္၏ ပိုင္နက္ တစိတ္တေဒသျဖစ္သလို သူ၏ အပန္းေျဖရာစံအိမ္ေတာ္လည္း ျဖစ္၏။ သူတို႔ အပန္းေျဖစံအိမ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ မုရံုခ်ီခ်ီမွာ သူမမ်က္စိေ႐ွ႕မွ လွပသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ညိဳ႕ယူဖမ္းစားျခင္း ခံလိုက္ရသည္။
