Suicide Room

Chapter 18''Scream''

Merhabaaaa sonunda geldiiim. Şey evet size kısa bir süre önce bu hikayeyi artık yazamadığımı söylemiştim evet öyle gerçekten. Bu yüzden en geç 2 haftada bir yeni bölüm yazarak 25-30 gibi final yapmaya çalışacağım. 20'de yapacaktım ama aklımda ki bir çok şeyi hızlı yazarsam saçma olur diye 25-30 uygun gördüm. Bu bölümden sonra dananın kuyruğu kopacak fark etmişsinizdir fslfs. Neyse çok konuşmuyorum beklettiğim için gerçekten üzgünüm. Bana ulaşmak için instagram hesabı'mı takip edebilirsiniz [@rihfectt].Yazım hatalarım varsa kusura bakmayın bölüme geçerbilirsiniz

Dinleyin : Rihanna - What Now

****

Eğer kötü bir geçmişiniz varsa ve bu kötü geçmişi size hatırlatan insanları hayatınızdan uzaklaştırdıysanız her şey çok daha basit olur. Geçmişi unutmak kolay değildir. Zaten istesende unutamazsın. Sadece daha az aklına gelir ve canın daha az acır. Benim hayatıma giren ve geçmişi bana en acı şekilde hatırlatan birçok insan vardı hayatımda. Ve şimdi o insanlardan biri karşımdaydı. Geçmişinizi size hatırlatan insanları görmek bazen iyi bazen kötü sonuçlar doğurabilir. Benim geçmişle ilgili gördüğüm kişiler veya duyduğum sözler kesinlikle canımı yakıyordu. Geçmişim düşününce tamamen karanlıktan ibaret olduğunu görüyordum. Ve şimdi o karanlıktan uzaklaşmaya çalışırken bana tekrar karanlığı hatırlatan, ilk aşkım karşımda şaşkınlık içerisinde bana bakıyordu. Geçmişimden kaçarken geçmişime yakalanmıştım adeta. Kalbimin sızladığını ve göz pınarlarımın yaşla dolduğunu hissedebiliyordum. Yeşil gözlerinin mavi gözlerimi esiri altında alışı ve yüzünde acı çeker gibi oluşan ifade beni derinden yaralıyordu. Onun burada olmaması gerekirdi. Ne işi vardı onun burada? Ne hakkı vardı buraya gelip bana unutmaya çalıştığım geçmişimi hatırlatmaya? Kemiklerime kadar canımın acıdığını hissettikten sonra boğuk bir nefes aldım. Nefes alırken sanki birisi boğazımı sıkıyor ve nefes almamı engelliyor gibiydi. Boğazıma kocaman bir yumru oturmuştu ve konuşmak istesem de o koca yumru buna engel oluyordu. Sadece onun birçok duyguyu içinde barındıran yeşil gözlerine bakıyordum. Onun burada olmaması gerektiğini bakışlarımla anlatmak istiyordum ama bundan bir şey anlamayacağına adımın Violet olduğu kadar emindim. Arkamda, tam ensemde bir nefes hissedince yerimde adeta çivilendim.

''Kim gelmiş hayatım?''

Onun boğuk sesini duyunca hala göz kontağında olduğum Curtis'e bakmayı kesip Harry'yi yanıtladım.

''Be-Ben-''

''Violet?''

Onun bana seslenmesini umursamadan Harry'ye döndüm ve acıyla gülümseyip konuştum.

''Ben yukarıdayım Harry. Birazdan gelirsin. ''

Harry başını sallamakla yetinirken yanından hızla geçtim. Gözümden bir damla yaş akıp giderken merdivenlere ilerledim. Curtis arkamdan adımı seslenirken bunu umursamadım ve basamakları ikişer-ikişer çıktım. Elimle ağzımı kapatıp gözyaşlarımın akmasına izin veriyor ama dudaklarımın arasından kaçacak acı dolu hıçkırıkların duyulmasına izin vermiyordum. Canım acıyordu. Yıllar sonra onu görmek beni bam-başka diyarlara götürmüştü adeta. En önemlisi onun burada ne işi vardı? Harry ile ne bağlantısı vardı? Yoksa Harry ve yakın arkadaşlar mıydı?

Siktir ya!

Siktiğimin dünyasında sadece 24 saatliğine mutlu olsam bana çok görülüyor gerçekten! Sinirle saçlarımı çektim ve Harry'nin odasına ilerledim ve siyah ahşap kapıyı hızla açıp kendimi adeta içeri attım. Alt kattan gelen yüksek sesli tartışmalarını dinlemek istemiyordum. Curtis'in sesini duymak istemiyordum. Mutlu olmak istiyordum. Geçmişimden ailemden hayatımdan Curtis ve iğrenç kaderimden nefret ediyordum. Sinirden titremeye başladığımda ellerimi iki yana salladım ve fısıldadım.