while we are in love + dojae

chapter 14

   Kahvesinden aldığı ilk yudumdan sonra saatlerdir sormayı beklediği soru sonunda ağzından çıkmıştı.

"Neden yerde yatıyorsun?"

"Neden bu kadar çok soru soruyorsun?" Jaehyun'un kaşığı, metal kaptaki vanilyalı yunan yoğurdunun pürüzsüz yüzeyini yardıktan sonra kabın dibine çarparak küçük bir metal sesi çıkarmıştı.

Bu ev, kimse tarafından çok sık ziyaret edilmese de, ilginç bir şekilde her zaman yiyeceklerle doluydu. Bunu hiç sorgulamamıştı çünkü zaten bütün mesele buydu diye düşünmüştü hep, evde yeterince yiyecek olmalıydı ki böylece gözden uzak bir şekilde sığınılabilecek, sürekli dışarısı ile iletişimde olmadan güvenli bir yer olarak kullanılabilsindi. Yiyecek almak için evden çıkmak, ne pahasına olursa olsun kaçınılması gereken yüksek riskli bir faaliyetti. Her neyse, zaten olası bir yiyecek azlığında Jaehyun aç kalmasınlar diye basit yemekler pişirebilirdi. Hendery, Jaehyun 16 yaşındayken ona öğretmesi için birini tutmuştu, bu sayede bir çok yemeğin nasıl yapıldığını biliyordu.

Kendi kendine yeterli ol. İşlerinin halledilmesi için kimseye güvenme. İnsanlar zayıf halkalardır. Onlara güvenemezsin.

"Bir şeyleri bilmemeye dayanamıyorum." gözleri ile Jaehyun'u delercesine izlerken, boş kaşığı ağzına götürdü. Jaehyun ise çocuğun dolgun dudaklarının kaşığın üzerine nasıl oturduğunu göz ardı etmeye çalışıyordu.

Bir şeyleri hazırlarken her zaman insanların ellerini izleyin. Ayrıca kendi ellerinizi her zaman silahınıza erişmeye hazır halde tutun. Bir de daima gözlere dikkat edin çünkü bazen ağızın açığa çıkaramadığı şeyleri aşikar ederler.

Jaehyun'un kafasında onlarca düşünce dolanırken bir yandan da çocuğun ellerini ve gözlerini gözlemlemeye çalışıyordu ama tüm dikkati çocuğun ağzı ve dudakları yüzünden dağılıyordu. Hendery burada olsaydı kesinlikle mutlu olmazdı, Jaehyun'un kendini toparlaması lazımdı.

"O zaman bir şeyleri bilmeden yaşamak zorunda kalacaksın."

"Sırtın ağrıdığı veya rahatsız olduğu için mi?"

"Hayır."

"Katilin biri içeri girerse direkt yatağı vuracağı için mi?"

"Evet." Jaehyun, Doyoung'u onaylamıştı çünkü, birinci olarak söylediği yanlış değildi ve ikinci ve asıl sebebi ise Doyoung'un bu cevaptan tatmin olup, yoluna devam etmesini umuyordu.

"Bana tam olarak asıl nedeni anlattığını sanmıyorum ama olsun." Doyoung bunu söyledikten sonra, Jaehyun'un yaptığı sade kahveden bir yudum daha almıştı. "Burada ne kadar daha kalmamız gerekecek?"

"Bir hafta? Bir ay? Herhangi bir hareketi anında saptamak için apartmanı izliyorlar, ayrıca bu olayın medyayı ne kadar meşgul edeceğine de bağlı. Mesela, arkadaşlarının aile üyeleri ortalığı karıştırırsa, daha uzun bir süre gözden uzak kalmamız gerekecektir. Belki şehir dışına bile taşınmamız gerekebilir.  O yüzden şimdiden ne kadar olduğunu söylemek zor."

"Aile yok. Hiçbirimizin umursayan bir ailesi yok. Sadece devletin bize vereceği çekleri isteyen insanlara verildik, bilirsin işte... 18 yaşına gelince tamamen bir boktan farkı olmayan o hayatı bırakıp kendimize başka bir hayat kurmaya çalıştık. Her neyse yani işte herhangi bir sorun çıkarak aile falan yok."

Aile yok. Jaehyun'da bu duruma, hisse tanıdıktı. Nasıl hissettirdiği hakkındaki her şeyi biliyordu ama yine de Hendery ve Yangyang onun için biraz aile gibiydi sanırım, en azından Jaehyun öyle düşünüyordu.

"Neden silahın var?  Ve dün dolabından çıkardığın o uzun çantayı da gördüm. İçinde bir keskin nişancı tüfeği vardı, değil mi? Filmlerde ve internette böyle şeyler daha önce bir çok kere gördüm."

"Çok fazla lanet soru soruyorsun yine.." Jaehyun yoğurdunu bitirirken başını salladı.

"Yani kiralık katil, nişancı falan mısın?"

"Buna cevap vermeyeceğim."

"Bana yaptığın şeyi nasıl yapacağımı öğret. Kiralık nişancı nasıl olabileceğimi öğret. Nasılsa bir işe ihtiyacım var zaten."

"Ben kiralık katil olduğumu söylemedim."

"Lütfen, her şey düşünüldüğünde, kiralık katil olmaman gibi bir ihtimalin nasıl mümkün olduğunu anlamıyorum.  Ama cidden, öğret bana. Bugün işe gidemedim, ve büyük ihtimalle bundan sonra da gidemeceğim gibi duruyor bu da demek ki işimi tamamen kaybettim. Yemek ihtiyacımı karşılamam ve kalacak bir yer bulmam gerekiyor, bu yüzden bir işe ihtiyacım var, değil mi? Ve bu iş insanları öldürmek de olabilir."

"SEN BİR KİRALIK KATİL OLAMAZSIN." Jaehyun'un sesi artık ne sıkılmış, sakin ne de şaka yapıyor gibi çıkıyordu.

—

aslında 14'üncü ve 15'inci bölümü tek bölüm olarak ayarlamıştım ama 1000 kelimeyi geçiyordu bu yüzden sıkılmadan okumanız için iki ayrı bölüme böldüm. umarım gidişatı beğeniyorsunuzdur.💖 yardımcı olmak için oy verirseniz mutlu olurum, teşekkürler.🥺💗