[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ] Justified and Underlined

(39) Thirty-Nine

  ALEXIS

Hindi ako nagsasalita noong una, tumabi lang ako sa kaniya dahil hindi pa ako makapaniwala na... Well. Sila mama, lumabas ng silid and I don't give a shit kung saan sila pumunta. Hinawi ko rin ang kurtina para matakpan ang salamin at walang makakita sa amin dito sa loob.

Baka mamaya kasi umiyak na naman ako at makita ni ate iyon. She will record me. Pang-blackmail pa iyon sa akin and I don't want that to happen. Malakas pa naman ang tama ni ate.

"Hey," Si Nora. "Bakit parang pumayat ka? What happened?"

Maliit akong napangiti. "Diet."

Lies, lies, lies, Alexis.

"Mabango ka," aniya. "Pero there's a faint smell of alcohol. Are you drinking? Ng ganito ka-aga?"

Oh, honey. You have no idea kung anong pinag-ga-gawa ko.

"Yeah. A little," sagot ko saka kinuha ang isang kamay niya at hinalikan ang palad niya habang titig na titig ako sa kaniya.

If I'm dreaming, then I don't wanna wake up anymore.

"It's like, 9:00 AM."

"Yeah."

"At ang laki ng eyebags mo." I already know that she'll notice it.

"I was watching anime nonstop."

I can't help it. Agad na hinila ko siya palapit sa akin. I crushed my lips into hers at nang hindi siya nagreklamo ay natahimik ang isipan ko. I kissed her, deep and passionate. I can feel her body-- she's warm-- she's here. Finally. And I groaned when she sits on top of me. Nang humiwalay ako sa kaniya ay agad na yumakap ako sa bewang niya. Yumuko ako at sumiksik sa kaniyang leeg.

"Bakit ang tagal mong nawala?" I asked and I can't hide the pain in my voice.

"Nagpahinga lang ako," mahinang sagot niya. "I'm sorry."

Mariin akong napapikit at mas humigpit ang yakap ko sa kaniya. "Ang dami na 'ting taon na nasayang, Nora. Kapag nakalabas ka na, magpapa-kasal tayo agad."

"I like that."

"Me, too," sagot ko saka kinintalan ng maliit na halik ang leeg niya. "And please, don't do that again. I was so heartbroken, Nora. You have no idea how miserable I was."

"I'm sorry," bulong niya at yumakap sa leeg ko ang dalawang braso niya. "Hindi ko alam na sobrang tagal na pala. I just... It feels like, I suddenly woke up from a very long dream. And I can't remember what dream that is."

"It doesn't matter," anas ko. "Just be with me."

"Yes."

Napa-buga ako ng malalim na hininga. Hindi na ako sumagot pa at hinayaan kong laruin niya ang buhok ko. Hindi ko alam kung gaano ka-tagal na gano'n lang pwesto namin. Pero wala akong pakialam. I've waited long enough, so don't expect me to let go. Because I won't.

Hindi ako aalis sa tabi niya kahi ma-buwisit pa siya. This is a miracle for me. This is... hindi ko alam kung maiiyak ako kung ano. Pero ang alam ko lang, masaya ako.

Masayang-masaya ako and I don't even know how to express my happiness. Kaya naman mas lalo lang akong sumiksik sa kaniya, inhaling her natural scent. I missed this, na-miss ko ang mabango niyang amoy. Everything-- I missed everything about her.

Siguro ay buwan pa ang itinagal ni Nora sa loob mula nang maging maayos siya. Sinigurado munang okay na talaga siya bago siya ilabas ng tuluyan. We also talked about Aileen at sinabi ko lahat sa kaniya. She punched me in the face, pero kalaunan, umamin din si Aileen na hindi ako ang ama ng bata na dinadala niya at wala raw nangyari sa amin.