Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

036

-Helluuwww Vrolijk pasen!  Speciaal om de verveling voor vandaag een beetje tegen te gaan een nieuw stukje, Hope you guys like it <3 xx-

Nog 2 dagen voordat alles van het begin af aan begint.

'Ik zou graag willen dat je verdwijnt' Mompel ik zachtjes, wanneer ik de schim van Forrest op de muur zie verschijnen.
Zijn arm lijkt geheeld, alsof er niks mee is gebeurd.

'Ik ben niet boos op je Zoey.. Ik snap waarom je zo flipte'
'NEE dat snap je niet!?' Val ik naar hem uit, en draai me om. "Jij snapt echt niet wat er in mijn hoofd omgaat'

Hij laat zijn hoofd hangen, en haalt zijn schouders op,
'Ik kan niet in je hoofd kijken' Mompelt hij zachtjes en legt zijn hand op mijn wang.
De gevoelens van toen hij me voor het eerst zoende vliegen me weer te binnen, al probeer ik ze te onderdrukken.
Het lukt me niet..

Ik blijf ergens een zwak voor hem houden.

'Ik wil dat je uit mijn team gaat' Zeg ik zachtjes en haal zijn hand weg.
'Dat lijkt me het best' Hij knikt, en glimlacht zwakjes.
'Wie neem je dan in je team? je weet dat ik je het best kan beschermen'
Ik haal mijn schouders op en kijk de ruimte rond. 'Luke denk ik, die kan in mensen hun hersens komen, dat is genoeg bescherming voor mij' Mompel ik, en pak mijn pijl en boog van de grond af.

'Zoek zelf maar uit waar je bij wilt aansluiten, het boeit me allemaal niet meer'.

'Zoey.!'

Ik draai me voor de laatste keer naar Forrest om.
'Bedenk je alsjeblieft goed dat Ashton waarschijnlijk al dood is wanneer we bij hem komen'

Misschien had hij gelijk, misschien niet..
De laatste keer dat ik dacht dat hij dood was bleek hij ook nog in leven te zijn.

'Luister maar niet meer naar hem' Fluisterd Calum in mijn oor, en geeft me een zwak stroomschokje.

Het schokje vliegt mijn lichaam door, en eindigt op mijn vinger toppen, waar hij vervolgends vanaf vliegt.

'CALUM!!' Roep ik naar de jongen, die meteen was doorgelopen, en zich nu omdraait.
Ik glimlach breed, en laat het kleine schokje naar hem toe vliegen.

'WTF!?' Hij rend naar me toe, en pakt mijn handen vast. 'Hoe deed je dat!?'
Door de bijna schreeuwende Calum kijkt iedereen onze kant op, ook Forrest.
'Weet ik niet' Antwoord ik zachtjes.
'Ik denk dat ik krachten kan terug sturen'

Hij pakt mijn schouder vast, en laat een stroomschok door mijn lichaam los.
Ik kreun zachtjes van de pijn die door mijn lichaam heen schiet.

Nog nooit had Calum zoveel voltage op mij gericht.
En nu kreeg ik de volle lading.

Hij blijft door gaan, en probeerd alles wat hij heeft eruit te persen. Zoveel dat ik al trillend op de grond val.
'Wtf Calum!?' Roept Michael die onze kant op komt rennen.
'Wat doe je?' 'Ze zei dat ze krachten terug kon sturen' Antwoord Calum onschuldig.

Ik zweer het..
Calum is soms echt net een puppy.

Een puppy die je haar aardig omhoog kan laten staan.

Michael helpt me omhoog, en zet me neer op een bankje 'Gaat het een beetje?'
Ik knik en kijk naar mijn handen, mijn aders waren neon blauw gekleurd. En totaal niet een natuurlijke kleur.
'Komop Zoey, stuur het maar terug'
Met moeite sta ik op, en hou mijn handen bij elkaar.
Het is het moment dat ik me echt voel alsof ik zo uit dragon ball z kom, en fucking goku ben.

Een strook van Elektrischiteit vliegt Calum's kant op, en doen hem tegen de grond aanduwen.

'Dat is sick Zoey, echt mega sick!!'

Mijn ogen komen de ogen van Forrest tegemoet, die grijnzend mij aankijkt.

'Ik zij het toch!!, je bent speciaal! net zoals Ashton al vanaf het begin zegt!'