Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

063

Vermoeid van de dagen dat ik amper slaap heb kunnen vatten, probeer ik mijn oogleden die met de minuut zwaarder worden open te houden.
Ik moest wakker blijven..
Voor het geval Ashton wakker zou worden.

'Zoey pak je rust.. We letten wel op hem' Zegt Luke zachtjes en legt zijn hand op mijn schouder.
Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Straks wordt hij wakker'
'En dan? Zoey dat hij flauw is gevallen wilt niet meteen weer de oude is. Hij vecht er tegen en waarschijnlijk werd het hem te veel, maar het hoeft niet meteen te betekenen dat hij terug is'
'Ik kan hem niet dood maken als ik niet zeker weet dat hij er echt niet meer is'.

'Ik laat je dan oke?'
Ik knik en glimlach zwakjes.
'Het duurt vast niet meer zo lang Luke..'
Hij knikt en laat vervolgens mij en Ashton of wat er nog van hem over is alleen.

In deze tijden wil ik liever alleen zijn dan dat iedereen zich bemoeid met mij en hoe ik er mee omga.
Ik wil alleen zijn met Ashton aan me zijde.. Niet met wat hij nu is.

'Ik mis je' zucht ik zachtjes en leg mij hand op Ashtons wang.
'Ik zweer dat Hunter hier voor gaat boeten, hij heeft je al een keer van me af genomen en nu weer.. Voor goed'
Ashton haalt diep adem, maar wordt niet wakker.
'Ze weten dat jij mijn zwakke plek bent'
Langzaam laat ik hem los en laat mijn armen langs mijn lichaam hangen.
'Ga niet weg' Zegt hij zachtjes, en opent langzaam zijn ogen.
'Ashton?'
Hij probeert omhoog te komen maar barst in hoesten uit, het lijkt oneindig totdat hij na een tijdje zwart spul begint over te geven.
Zwartspul dat op olie lijkt en lijkt te bewegen.

Uitgeput laat hij zichzelf naar achteren vallen en brengt zijn hand naar zijn hoofd.
'Zeg alsjeblieft wat.' zeg ik zachtjes en laat een klein windje over zijn lichaam los om zijn bezweten lichaam af te laten koelen.
'Je blijft een gekke goochelaar'
'Ashton? ben je het echt?'

'Ik denk het' Antwoord hij, en probeert omhoog te gaan zitten.

Ik breng mijn hand naar zijn gezicht, en streel zacht over zijn wang.

Hij pakt mijn hand vast en drukt hem stevig tegen zijn wang.

'Ik dacht dat ik je kwijt was'
'Ik dacht dat ik jou kwijt zou zijn mocht ik ooit weer mezelf worden' Antwoord hij.
'Hoe bedoel je?'

'Ik hoorde alles wat je zei.. En wat ik zei.. Ik zag alles wat ik deed' Antwoord hij en reikt naar mijn gezicht.

'Ik heb je zoveel pijn gedaan.'
Ik schud mijn hoofd. 'Niet jij.. Maar hij' Antwoord ik en wijs naar het zwarte goedje dat op de grond is.

'Dat is niet alles' Zucht hij zachtjes.

'Er zit nog zoveel in me, ik voel het naar boven proberen te kruipen en me langzaam weer overnemen'
'Ash.. Je laat me niet weer in de steek'
Hij schud zijn hoofd en drukt zijn lippen op die van mij.

'Ik ga er tegen vechten Zoey.. Maar ik ben bang dat ik er niet meer lang tegen kan vechten. Het gene wat Hunter in me heeft gegooid lijkt zich te voeden van me en steeds groter te worden.
Ik wordt aan de zijkant gedrukt, tot er niks meer van me over is.

Herhinneringen van vroeger zijn al opgeslokt ik weet niks meer, en het is een kwestie van tijd dat de rest ook verloren gaat, en wanneer dat gebeurd zal ik volledig weg zijn..
Ik zal jou niet meer herkennen, en je willen vermoorden.
dus alsjeblieft Zoey maak me dan dood'

'Is er niks aan te doen?'

Hij schud zijn hoofd, en kijkt me met zijn waterige ogen aan. 'Ik ben verloren..'

Ik laat hem los, en spring op.

'Er moet iets zijn om het gene wat hij in je heeft gestopt uit je te halen'
Ashton schud zijn hoofd en pakt mijn schouder vast.
'Ik help je Hunter te vermoorden, en daarna zal je me nooit meer zien.. Dat lijkt me het best.. Aangezien ik je dood kan zijn'
Ik schud mijn hoofd en duw hem van me af.
'Je blijft bij me'
'Zoey!'

'ASHTON!'
Dreigend loopt hij naar me toe en duwt hij me tegen de muur aan.

Dat was het moment dat Luke en Calum binnen kwamen en Ashton neerschoten om hem van me af te krijgen.

Ashton grijpt naar zijn been en zakt neer.

'GOD Calum!!' Schreeuwt hij.
'Hoe weet hij me naam?'

'Omdat hij weer terug is' Antwoord ik en zak naast Ashton neer.

Hij had geluk gehad dat het maar zijn been was en dat er een uitgang was, anders had hij geopereerd moeten worden, Nu eigenlijk ook, maar daar hebben we geen tijd en materieaal voor.

'Waarom duwde hij je dan tegen de muur aan?'

'Omdat we meteen al een meningsverschil hadden' Antwoord Ashton.

'Hij wilt Hunter vermoorden en vervolgens verdwijnen'
Calum grinnikt zachtjes en helpt Ashton omhoog. 'Je bent toch weer terug?'

Ashton schud zijn hoofd en bijt zachtjes op zijn lip. 'Niet voorlang, ik voel mezelf langzaam weer overgenomen worden'

'Het is een kwestie van tijd tot er niks meer van me over is, en ik jullie een voor een dood schiet'

A/N: What about 50 comments en ik post nog een stukje?

Spam telt niet mee :p

Heb minstens elke chapter 150 lezers dus 50 gaat wel lukken toch?

Laat erin maar weten wat je leuk vind en wat niet, en wie je favo character is :)