Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

041

Ik pak Ashton's ijskoude hand vast, en druk hem tegen mijn lippen.
'Het kan niet zo zijn' Mompel ik zachtjes.

Michael en Mart waren buiten een kuil aan het graven om het levenloze lichaam van Ashton waardig in te dumpen.
Alex was de groep van Forrest aan het zoeken om nog een laatste kans te hebben om Ashton tot leven te brengen met de helende krachten van Amber.
Terwijl Luke stilletjes naast me zat, en geen woord meer sprak.

'Wat is hier gebeurd?' Forrest trapt zonder moeite het gammelen deurtje in.
'Dit is een klusje voor mij' Zegt Amber zacht, en stormt gelijk op Ashton af.
Het kleine meisje dat ze in het bos hadden gevonden, was nog steeds vast gebonden en werd vast gehouden door Luke.
'Dit is een klusje voor mij' Zegt Forrest, en pakt het meisje stevig vast.

Eerlijk gezegt was ik blij om hem te zien, nu eigenlijk alles waar ik voor vechten ingestort was.
Al was hij zo te zien niet blij om mij te zien, en keerde hij gelijk toen mijn ogen op hem neer vielen zijn rug naar me toe.

'Zoey..?' Ik kijk op van de stem van Michael, en laat me omhoog heisen door hem.
'Het is tijd om afscheid te nemen'
Ik knik, en laat mijn hoofd zakken.
Amber was het niet gelukt..
Amber was mijn laatste hoop.

'Luke.. Forrest.. laat haar maar gaan'
Luke schud zijn hoofd, terwijl Forrest een mes op de keel van het meisje zet.

'Mijn vader maakt jullie sneller dood, dan dat jij dat mes in mijn keel kan drukken' Sist ze, en spuigt Forrest in zijn gezicht.
'Ze is de dochter van Hunter' Zegt Luke, terwijl Forrest het mes nog dichter op haar keel houdt.
'Zoey ga weg!' Schreeuwt Forrest uit het niets.
'ZOEY REN!'

Ik laat mijn ogen op Ashton vallen die langzaam in het niets verdwijnt.
Net als de hologram van enkele dagen geleden.
Het was een val.
Ik wist het al.
Iedereen wist het al..

Het kleine meisje begint te grijnsen. 
Terwijl langzaam het huisje opgeslokt wordt. door een soort van zwart gat.
Michael slaat zijn armen om me heen, en zet hem zo snel als hij kan op een sprintje.
Nog geen 3 seconden later is er niks meer van het huisje over.
Enkel een lege plek.
Alsof er nooit iets was.

'Kut' Mompelt Michael, terwijl hij zichzelf op de grond laat vallen.
'Wat was dat?'
"Dat kut kind kan dingen met haar gedachtes maken, en ook dingen laten verdwijnen die ze zelf heeft gemaakt' Antwoord Michael.
'Hoe had ik zo dom kunnen zijn om naar jou te luisteren' Mompelt hij zachtjes, terwijl hij zijn hoofd in zijn handen brengt.
'Ik dacht dat Ashton het echt was toen die dag'
'Je hebt ons zo de val in laten lopen, en nu zijn we meer dan 6 personen kwijt'
'We vinden ze vast wel terug' Antwoord ik
'Ja.. Bij Hunter in zijn gevangenis' Mompelt hij.

'Dit is niet helemaal mijn schuld' Zeg ik zachtjes terwijl ik naast hem ga zitten.
Hij knikt. 'Dat is het ook niet, maar we hadden gewoon naar Forrest moeten luisteren'
'En Dan wat??!! Dan was het zeker dat we Ashton nooit meer zouden zien'
'DAT HEBBEN WE NU OOK NIET!'