Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

062

'Ashton..' Zeg ik zachtjes en haal mijn pistool van zijn voorhoofd af.
'Zoey wtf doe je!? Schiet hem!' Schreeuwt Calum, maar ik negeer hem.
'Ashton ik weet dat je daar nog binnen zit, kom er alsjeblieft uit, wees alsjeblieft sterk genoeg'
Hij schreeuwt het uit. Of het van de pijn is weet ik niet..
'Ashton.. ik ben het.. Zoey..'

'Zoey! hij komt niet terug!' Schreeuwt Calum, en gooit me van Ashton af.
'Het is Ashton niet meer' Zegt hij en wijst met zijn geweer naar het hoofd van Ashton.
'Sorry maat'
'NEE!' Schreeuw ik, en gooi Calum met een windvlaag 4 meter verder op op de grond.

Ashton die steeds harder begint te schreeuwen, ligt inelkaar gekrokelt op de grond. 
Alsof hij een geluid hoort dat zo scherp is dat hij er helemaal gek van wordt en in elkaar krokelt en naar zijn oren toe grijpt.
'Ik kan je niet kwijt... Je bent me alles'
'Je bent een heks'
Ik forseer hem recht te liggen, en geef hem een klap in zijn gezicht.
'Focus je'
'Ik had je dood moeten maken toen het nog kon' Grijnst hij, maar begint direct daarna weer te schreeuwen en zijn hoofd vast te pakken.

'Je bent alles wat ik nog heb.. Laat me alsjeblieft niet in de steek'
De tranen beginnen steeds sneller over mijn wangen te rollen, terwijl er een spartelende Ashton onder me ligt, die het ene moment me eraf wil duwen en het andere moment naar zijn hoofd grijpt.

'Schiet hem maar Calum..' Zeg ik zachtjes en geef Ashton nog voor het laatst een kus op zijn voorhoofd.
'Hij komt niet meer terug' Langzaam kruip ik van hem af, en laat hem alleen achter.
'Zoey..'
'Ik wil dit niet zien' Fluister ik zachtjes door dat mijn gehuil me bijna geen kans meer geven om normaal te kunnen praten.
'ik wil niet zien hoe iemand waarvan ik zoveel hou, voor de tweede keer dood gaat'
Hij knikt en trekt me in een knuffel.
'Het spijt me..'
'Mij ook' Antwoord ik zachtjes en vermeng me weer met de rest van de groep.

Het liefst was ik helemaal ver weg gerend, zodat ik het schot die zijn beste vriend afvuurt hem van het leven berooft.
Heel eventjes was hij terug, maar al snel werd de parasiet in hem weer de baas over hem.

Ik probeer de tranen te drogen, maar hoe meer ik ze weg wrijf, hoe sneller ze stromen.
'Het spijt me Zoey..' Zegt Luke zachtjes, en neemt plaats naast me op de grond.
Ik schud mijn hoofd. 'Jij kan er ook niks aan doen Luke'
Als ik sterker was geweest was het me misschien gelukt'
'Verwijt het jezelf niet, maar laat dit een extra aanleiding zijn om Hunter nog sneller te vermoorden met nog meer pijn'

'Is dat de oplossing?'
Ik knik. 'Dat is de enige oplossing'

Het schot van Calum blijft zich uitstellen, alsof hij het niet kan.
'Zoey!' Roept hij precies op het moment wanneer ik er over nadenk.
Ik spring op en trek een sprintje naar hem toe.
'Wat is er?'
'Hij is gestopt met schreeuwen' Antwoord hij en wijst naar de jongen die op de grond ligt. 'Ik ben bang ook met ademen'
Ik kniel direct naast hem neer, en voel aan zijn nek. 'Zwak' Zeg ik zachtjes.

'Ik kan hem niet doodschieten als hij me niet verrot scheld en ik zeker weet dat hij er niet meer in zit'
Ik zucht en pak zijn pistool van hem over om hem vervolgens naar Ashton te richten.

'Ik ook niet..'