Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

058

Zonder enig geluid te maken glip ik de kamer van Ashton in.

Toen de man eerder de kamer had geopend had ik goed opgelet waardoor ik precies de code wist, en na elke dienst hangen de mannen standaard de sleutels op een vaste plek.

'Sorry Ash' Fluister ik zachtjes, en laat mijn blik op zijn lichaam vallen.
Hij zag er om makkelijk te zeggen vreselijk uit. De jongen waarvan ik hield, en nogsteeds hou is er niet meer, Hij is vervangen door iets wat letterlijk een moord machine is.

Zijn lichaam vol littekens, nog meer dan dat hij al had.

Ik haal diep adam..

Eerder in het E-Station had ik geleerd dat ik niet alleen mini tornado's kon maken met mijn handen, en een storm creeren die Ashton en Luke tegen de muur van de loods aan jaagde.

Nee.. Ik had geleerd dat ik niet alleen lucht kan creeren maar ook op kon slaan..
En dat was precies wat ik nu ging doen. Zolang er geen lucht in de kamer is, is er ook geen zuurstof.

'Wat doe jij hier?' De ogen van Ashton schieten razend snel mijn kant op.
Het laatste wat ik er nu bij kon gebruiken was Ashton die als een gek mijn leven probeerde te eindigen.
Ik neem diep adem terwijl ik hopeloos de kokende jongen tegen de muur aan werk met een windvlaag.
Ik probeer zo veel mogelijk lucht op te nemen in een keer.

Hoe meer tijd ik verbruik, hoe meer het zal opvallen voor bewakers die mee kijken op tvtjes.

Ashton probeert zijn vlammen zo ver mogelijk uit te stralen maar word gedempt door te kort aan zuurstof, het is nog genoeg om te ademen en nog zeker genoeg om vuur mee te creeeren, maar lang niet zo veel.

Ik haal nog maals diep adem, en probeer zo veel mogelijk in de ademen.

Ashton loopt dreigend naar me toe, en pakt me bij mijn keel vast.
De eerdere blaren die hij had gecreert springen direct open, en laten een warme vloeistof over mijn nek naar beneden lopen.

Ik schreeuw het uit van de pijn.

Je kan het vergelijken met blaren op je voeten die openspringen omdat een sprintje had getrokken met je slechtste schoenen.

Hij knijpt zo hard als hij kan, terwijl ik zo veel mogelijk lucht op probeer te nemen.

Wat lijkt te lukken, aangezien Ashton steeds zwaarder begint te hijgen, en steeds meer moeite krijgt met ademhalen.
Zijn grip verzwakt, totdat hij me langzaam los laat.

Er was nog amper zuurstof over voor hem om van te leven, laat staan vuur te maken.
Wat hij toch probeert, maar faalt.

Ik neem nogmaal een diepen haal lucht in.

Ashton valt op de grond, en begint als een gek te hoesten, terwijl zijn gezicht blauwig begint aan te lopen.

'Ashton, luister alsjeblieft' Smeek ik hem, en hurk naast hem neer.

Even vergeet ik de pijn die ik aan mijn keel had, Alleen hij was nu belangrijk.
'Go to hell' Sist hij met het kleine beetje dat nog in hem zit, waarna hij vervolgens paniekerig om zich heen begint te kijken, en zwaar adem haalt.

'Ashton, ik weet dat je er nog bent, wees alsjeblieft sterk' Zeg ik, en pak zijn gezicht vast, die letterlijk paars was geworden.
Hij stikte, en zou niet meer heel lang door kunnen gaan..

Maar ik moest hem laten gaan, als hij het niet de baas zou worden.

'Ash'

'ZOEY GODVERDOMME GEEF ME ZUURSTOF!' Schreeuwt hij uit, en grijpt vervolgens naar zijn keel.
Zijn hart lijkt zijn borstkas uit te springen, zo snel gaat hij, terwijl zijn ogen langzaam weg draaien.

Ik druk direct zodra ik mijn naam hoor mijn lippen op de zijne, en blaas zijn longen vol, waarna hij direct begint te hoesten.

Hij wist mijn naam terwijl iedereen me hier als Grace kent, dat moet iets betekenen.

'Sorry' Zeg ik zachtjes, terwijl ik hem nogmaals zoen, en zijn longen met vers zuurstof vol blaas.
Hij zegt niks en blijft voor zich uit staren.

'Zeg alsjeblieft iets Ash.. Ben je terug?'

....

'Het is dat ik niet sterk genoeg ben.. Maar anders had ik je vermoord jij vieze heks.. Heksen horen op de brandstapel, en ik zal vereerd zijn om dat te doen'