Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

064

Je merkte het.

Je merkte dat Ashton veranderd was.

Het zwarte goedje dat uit hem kwam had hem veranderd, zowel van binnen als van buiten.
Zijn lichaam was bedekt in littekens van verschillende grootjes de hitte had letterlijk zijn huid doen open laten springen.

Ook de manier hoe hij naar me keek was anders, het was niet meer dezelfde blik die hij altijd naar me toe wierp, De blik die je ziet in de Disney sprookjes.

'Waar zit je aan te denken?' Ik wordt uit mijn dagdroom gehaald door Ashton die naast me komt zitten en zijn arm om me heen slaat.

'Nergens aan, een beetje over onzin dingen'
'En wat is zowel onzin?' Vraagt hij en geeft een kusje op het litteken die hij in mijn nek had achtergelaten.
Het brandmerk was aardig weggetrokken en tot mijn verbazing bijna niet meer zichtbaar.

'Ash doe dat alsjeblieft niet'
Hij trekt meteen zijn hoofd terug en haalt een plukje haar uit mijn gezicht.
'Sorry' Zegt hij zachtjes. 'Ik voel me er nogal schuldig over'

'Niet doen' Antwoord ik en sta op.

'Ik ga met Calum een plan bedenken om zo snel mogelijk naar Hunter te gaan'
'Maar zodra Hunter dood is zal je mij niet meer zien'
'Ash.. Die man moet dood' Zucht ik zachtjes.
'Kunnen we het niet heel even uitstellen? Ik wil nog even bij je blijven' Vraagt hij zachtjes en slaat zijn armen om me heen.

Ik laat mijn hoofd op zijn schouder rusten en zucht zachtjes.

Al was hij veranderd door alles, hij voelde nogsteeds het zelfde aan.
Zijn armen waren nogsteeds vertrouwd en rustgevend.

Iets waar ik eigenlijk niet zonder kon.

'2 dagen?' Vraagt hij zachtjes en laat me langzaam los.

'Ik denk dat dat geen kwaad kan' Antwoord ik zachtjes en probeer mijn tranen binnen te houden.

Ik wil niet dat het nog maar 2 dagen zijn. Het liefst wil ik dat we zolang als dat hij nog zichzelf is bij elkaar blijven.

Maar hij had zijn keuzes gemaakt, en Hunter kon niet lang meer in leven blijven.
Niet nadat ik weet hoeveel mensen daar gevangen zijn, en hoeveel hij er op een dag al dood maakt.

'Ga anders als alles voorbij is weer naar de normale wereld' Stelt hij me voor.

Ik schud mijn hoofd. 'Ik zal daar in therapie moeten' Antwoord ik.
'En Ashton.. Hunterville of beter gezegd Dorcastle Heeft een leider of in dit geval leidster nodig' Voegt Calum die Ashton had gehoord toe.
Beide jongens kijken me direct aan, en het lijkt alsof de rest van de groep het gesprek ook heeft meegekregen.

'Ik?'
Ashton pakt me hand vast en knikt. 'Het was ooit van je moeder.. Dus ik neem aan dat jij het nu maar moet gaan leiden'

Ik schud mijn hoofd en trek mijn hand terug. 'Dat doet mijn vader maar lekker.. Hij leeft toch nog? Toch?'
Ashton bijt hard op zijn lip, en probeert oogcontact met me te vermijden. 'Toch Ashton?' Langzaam schud hij zijn hoofd, en opent zijn mond maar helaas komen daar geen woorden uit, alleen maar gestotter. 'Uhmm..' Begint hij uiteindelijk. 'Gawd ik voel me zo een dick' Zucht hij en slaat zijn handen voor zijn gezicht. 'Sorry Zoey.. Hij leeft niet meer.... Het ergste is dat ik hem heb vermoord, of nouja niet ik maar alleen lichamelijk, niet fysiek'
'Wat?!'

Mijn hand wou net bijna zijn hand raken totdat Blink me meetrekt in een van haar portalen.

'WTF Zoey!' Schreeuwt ze en duwt me tegen de grond aan.
'Hij kan er niks aan doen dat hij dood is, en jij wilt hem slaan?'

Ik duw haar van me af, zin om tegen haar in te gaan heb ik niet.

'Wat is er met je aan de hand?'

Ik zak door mijn benen heen, en ga op de grond zitten.
'Het komt allemaal even op me afgestormt.. Ik kan niet dit hele land gaan regeren.'

'Het hoeft ook niet' Antwoord ze zachtjes en knielt naast me neer.
'Ik snap dat je ervan schrikt, en ook dat je enige familie lid dood is, maar het komt allemaal wel goed, we helpen je allemaal.'
Ik knik zwakjes. 'M'n nicht leeft nog'

'We hebben haar sinds de laatste keer dat jij haar hebt gezien niet meer weten te vinden' Antwoord ze zachtjes, en neemt naast me plaats.

'Nice..' Zucht ik.
'Dan ben ik letterlijk iedereen kwijt geraakt'
'Je hebt Ashton nog'

Ik schud mijn hoofd. 'Hij zal weg gaan zodra we hunter te pakken hebben' Antwoord ik.

'Zie je niet steeds als je naar hem kijkt wat hij je aan heeft gedaan? Ik zie het namelijk wel voor me wat hij deed, en hoe ik hem neer werkte'

Ik knik. 'Niet alleen als ik hem aankijk, maar altijd. Elke seconden van de dag'

Ze pakt mijn hand vast en glimlacht zwakjes naar me. 'Er zijn nog genoeg leuke jongens, en anders importeren we er eentje uit de mensen wereld'

Ik grinnik zachtjes en schud mijn hoofd. 'Ashton is mijn eerste en laatste.. Jongens zorgen alleen maar voor problemen'

'Daarom moet je gewoon overstappen op meisjes'

A/n : 35 reacties en dan een nieuw stukkie! :)