Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

053

'HEEY JIJ!'

Ik verstijf direct zodra ik wordt geroepen.

'Ik heb jou hier nog niet eerder gezien' Zegt de jongen streng.

'Ik ben nieuw hier' Probeer ik zo nuchter mogelijk te zeggen.

Hij kijkt me vies aan en knikt. 'Okay.. Dat zullen we nog wel eens zien' Moppert hij en pakt me bij mijn arm vast.

'Wat ga je met doen?'

'Naar Hunter brengen' Antwoord hij.

Hij had het zelfde pak aan als de mannen die me eerder hadden opgepakt met Forrest.

Van de ravage die Ashton eerder had aangericht is niks meer te bekennen.

Wel kan ik nu eindelijk goed door de ramen zien waar ze me eerder hebben vast gehouden.

'Hoe heet je?'

Ik schrik van zijn vraag.

'Grace' Antwoord ik vol overtuiging, en slik mijn angsten weg.

'Oke.. Grace...' Antwoord hij wat twijfelend, en trekt me mee een portaal in wat hij had ge creëert met zijn hand.

Aan de andere kant zie ik de deur van Hunters kantoor al verschijnen, die zonder enige aanraking open swingt.

'Raiden.. Dit is echt al de 3e keer deze week-..' Zucht Hunter, terwijl hij zijn stoel waar hij inzit onze kant opdraait.

'Wie hebben we hier?'

Zijn stem was anders dan ik had verwacht, tevens met zijn gezicht.

Hij zag er jonger uit dan ik had verwacht.

Misschien net eind 40, met nog geen grijs haartje te bekennen, en geen spier die ingezakt was, maar nogsteeds opgepompt.

'Ene Grace' Antwoord hij en duwt me op de grond.

Ik had geluk dat mijn gezicht nog wat vies was van de dagen dat ik me niet heb kunnen wassen, en mijn haar niet meer zo heel blond was door het verf, en het vuil.

Ook had ik een litteken erbij, waardoor ik nog minder op mezelf leek.

Al zou een kind van 10 nogsteeds zien dat ik het was, aangezien er nog altijd posters van mijn gezicht overal rond hingen.

'Wie heeft jou ingehuurd?' Vraagt Hunter, terwijl hij mijn gezicht vast pakt en aandachtig bekijkt.

'Ik..'

Hij laat me los, en laat me op de grond liggen.

'Zorg ervoor dat ze schoon is en haar werk goed doet, anders zal ze het weten' Dreigt hij, en gaat weer in zijn stoel zitten.

Het meisje dat uit het niks opdook en 'Ik' zei raapt me van de grond, en neemt me mee het gangenstelsel in.

Niet veel later sluit ze me samen met haar op in een kamer, waar een grote tobbe staat vol schuim.

'Je had hier niet moeten komen' Fluistert ze zachtjes, zodra ze zeker weet dat we alleen zijn.

'Wie ben jij?'

'May' Antwoord ze, en begint mij uit te kleden.

Ze is erg mager, en misschien rond mijn leeftijd.

Haar warme zachte handen glijden over mijn gehavende lichaam.

Mijn kracht om uit mezelf te helen had me al een tijdje in de steek gelaten, met als gevolg wonden, en littekens. Vooral op mijn rug en in mijn gezicht.

Ze dompelt me in het warme water, en begint met een kopje dat ze telkens vult mijn haar nat te maken.

'Ik kom ook uit het E-Station' Zegt ze, nogsteeds op een fluister toon.

'Komende andere van buitenaf? zodat jij van binnen de aanval bent?'

'Dat is het plan denk ik?' Antwoord ik, ze zucht en knikt.

'Je moet zo min mogelijk opvallen..'

Al boenend, ratelt ze door over wat ik wel en niet kan doen.

maar eerlijk is eerlijk... Het boeit me eigenlijk niet zoveel.

'Grace.. Je moet als ik je morgen mee neem voor je eerste werkdag niks maar dan ook niks doen met andere mensen die hier gevangen zijn, ze kunnen vrienden van je zijn, ze kunnen zelfs familie van je zijn.

Maar hoe hard je ze ook ziet gemarteld worden, of iets in die richting..

Je mag niks doen.'

Met dat laat ze me alleen achter op mijn eigen kamer, wat eerder op een cel lijkt.

Een cel waar Hunter me al eerder in heeft gegooid, alleen het enige verschil nu.

Is dat ik aan de andere kant zit.