Bitch Craft -Ashton Irwin (NL)

010

'Moet ik niet eens naar school?'
Ashton had me na dit alles mee genomen naar zijn huis, waar hij samen woont met luke en michael.
'Als je wilt, kunnen we nu gaan' Lacht hij en springt van zijn doorgezeten bank.
Alles hier was het net niet. Alles kwam van de vuilnisdump, of langs de weg.
Alles was bij elkaar gesprokkeld, en de luxe was ver weg te zoeken.

'Moet jij niet naar school?'
Hij schud zijn hoofd. 'Luke, michael en calum wel.. Ik ben geschorst' Hij pakt zijn jas van een stoel en trekt deze aan.
'Kom, Je hebt breinfood nodig'
Ik giechel zachtjes. 'Morgen ga ik wel, ik wil nu liever trainen'

'Zoey, je wou net nog naar school.. We trainen morgen wel'
'Net wou je nog dat ik hier verscholen bleef, en nu stuur je me naar school. Beetje krom niet?'
'Er is geen gevaar op school, De jongens zijn bij je en ik heb de hele school gescant' Antwoord hij en geeft mij mijn jas aan.

'Oke, Maar morgen gaan we trainen'
Hij knikt en opent de voordeur die er nog net niet uithangt.
'Beloofd'

Hoe langer ik met Ashton omga hoe opener hij wordt, en aardiger hij wordt.
Hij laat me zijn sterke kanten zien, en zijn zwakke kanten.
iets wat me emotioneel meer aangetrokken laat voelen tot hem.

'Kom' Zegt hij en stapt in zijn auto.
Ik volg zijn bewegingen en doe hetzelfde.
Deze weken waren zo raar voor me, Zo ga je van normaal meisje, naar een of andere superheld.
Die in de echte wereld is gedropt wegens bescherming, en nu mijn 'thuis' moet gaan redden.

Het is allemaal nog raar, en iets waar je gewoon niet aan kan wennen, niet aan wil wennen. Ik wil gewoon het liefst normaal zijn net zoals ieder ander.
Helaas heeft het lot wat anders voor mij bedacht.

'Wanneer wil je de boom weer in gaan?'
Hij grinnikt zachtjes, waarschijnlijk omdat ik ons 'thuis' de boom noem.
'Het heeft een echte naam...'
'Wat?'' 'Dorcastle. Alleen wordt dat al lang niet meer gebruikt. Het is nu Hunterville'
'Waarom dat ineens?'
'Hunter is nu de baas, dus besloot hij de naam te veranderen'

Ashtons gezicht betrekt vrijwel altijd als hij het erover heeft.
'Er is er veel gebeurd he?'
Hij knikt lichtjes en stopt zijn auto.
'Ik heb mijn familie voor mijn neus zien vermoord worden door Hunter, Hij heeft bijna de helft al uitgeroeid, en er is geen ontsnappen aan'
'Het komt goed, we krijgen hem wel'
Een kleine glimlach verschijnt op zijn gezicht. 'Misschien'

Ik stap uit de auto, en sluit deze.
Eerlijk is eerlijk school heb ik gemist. Niet om de mensen of de lessen. Maar om het zinloos achterin de klas te zitten.
Dan doe ik tenminsten wat, thuis zit ik maar wat.

'Niets geks doen he, ze zijn overal'
Ik knik en loop richting de school.

Hij had wel gelijk, ze waren overal, en dat had hij me goed duidelijk gemaakt.
'Heey!' De stem van mel galmt over het schoolplein. 'Waarom was je er zolang niet'
'Ik was ziek'
'Je stapte bij Ashton uit zijn auto' Antwoord ze.

'We zijn vrienden'
Ze zucht luidruchtig en loopt achter me aan. 'Het zal wel, heeft hij je al drugs aangesmeerd?'
Ik schud mijn hoofd.
Ashton had me al genoeg drugs proberen aan te smeren, elke keer als ik verdrietig of boos was stroomde de koude vloeistof door mijn aders heen.
Iets dat zo veel pijn doet dat ik het liefst dood wil.
Ashton probeert telkens de pijn weg te krijgen door me drugs aan te smeren.
Zo handelt hij met zijn kokende bloed probleem.

'Een schotje en het is voor een dag over' Zegt hij dan en spuit een naald in zijn arm.
Of neemt hij een pilletje, of steekt hij een soort sigaretje op.

ik geloof er niet in, Nee sterker nog..
Ik wil er niet in geloven, ik ben veels te bang dat ik verslaafd raak.

'Hij is gevaarlijk'
'Waarom in vredes naam?'
'Omdat hij voorheen auto's in de fik stak als hij boos was''
"Iedereen zo zijn dingen"
Mel kijkt me geïrriteerd aan terwijl ik mijn weg naar het klaslokaal voortzet.

'Hij is zelfs geschorst omdat hij de wc in de fik had gezet."
"Iedereen zo zijn problemen" Antwoord ik licht geirriteerd.

Ik weet nu wel dat ze hem niet moet, en hem voor alles probeert zwart te maken.
Maar ashton is niet zoals ze denkt dat hij is.

"Stop erover" Val ik uit wanneer Mel's mond weer open gaat.
'Oke. zoek het zelf maar uit, maar als hij je hart breekt.. kom niet naar mij'

Aan haar had ik toch niks, ze wist niet eens wat Ashton's geheim was terwijl ze beweerd dat ze zulke 'goede' vrienden met hem was.
Ook Ashton heeft nooit een woord over haar gezegd.

Ik neem plaats naast Max die door Luke toch niks meer weet.
Liever naast hem dan naast Mel op dit moment.

"Waarom was je nou niet bij de selectie?"
"Geen zin" antwoord ik nuchter en pak mijn boeken uit mijn tas.

Bij nader inzien had ik toch beter thuis kunnen blijven, ik heb toch niks meer aan school als ik daar eenmaal het strijdveld in ben gegaan.

Waarschijnlijk ben ik dood binnen 3 dagen, maar ik moet het proberen.
Het is het enige wat ik op dit moment kan doen, met betrekking op mijn 'powers'.

Ik zal het voor Ashton doen..