Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

κεφαλαιο 5

Ιούνιος 1908

Ο ηγέτης των Νεότουρκων, Εμβέρ μπέης, κήρυτει την επανάσταση που στόχο έχει την επαναφορά του καταργημένου συντάγματος του 1876 και την «οθωμανική ισότητα», την ισοπολιτεία για όλους ανεξάρτητα από γένος και θρησκεία. Ο σουλτάνος Αμπντουλ Χαμιτ Β' αναγκάζεται να υπογράψει το Σύνταγμα .

Σε όλη την αυτοκρατορία επικρατούσαν πανηγυρισμοί. Πολίτες της, ανεξάρτητα εθνικότητας και θρησκείας, έσπευδαν στους δρόμους, χωρίς φόβο πλέον, για να γιορτάσουν την υπογραφή του συντάγματος. Κάθε ειδος μουσικής ακουγόταν στους πλυμιρισμενους από ζωή δρόμους. Γελούσαν, χόρευαν και τραγουδούσαν. Ένιωθαν ελεύθεροι. Επιτέλους δεν θα ήταν παράνομο να έχουν "ταυτότητα".

Στην Σμύρνη δεν διέφεραν και πολύ τα πράγματα. Εύκολα μπορούσες να χαθείς μέσα στο πλήθος. Κοσμοσυρροή παντού.

Χρειάστηκε να πάρει αγκαλιά την μικρή Δαναη για να μην την χάσει. Το μικροσκοπικό της χεράκι μπορούσε άνετα να ξεγλυστρισει από το χέρι του Κωνσταντή και να χαθεί.

Δεν είχε ξαναδεί τόσο κόσμο να γιορτάζει έτσι. Όλη η πόλη είχε γίνει μια οικογένεια. Αυτό άλλωστε έλεγε και το κίνημα. 《Hurriyet*, Musavat*, Adalet *》ήταν το σύνθημα τους. Την ενότητα πρεσβευαν.

Έκοψαν δρόμο από τα στενα. Εκεί δεν είχε τόσο κόσμο. Περπάτησαν λίγο ακόμα μέσα στην τουρκική συνοικία ώσπου έφτασαν σπίτι του Αλή. Κατέβηκε από την αγκαλιά του και χτύπησε την μεγάλη ξύλινη πόρτα.

Άνοιξε ένας ψηλός, γεροδεμένος άντρας. Ο Κωνσταντής τον αγριοκοιταξε. Ανταπέδωσε και εκείνος. Η μικρή δεν κατάλαβε τι εγινε.

-καλημερα, είπε χαμογελώντας. Ο Αλη είναι μεσα;
Ο άντρας χαμογέλασε και έκανε στην άκρη για να περασει.
-στην πίσω αυλή είναι, σε περιμένει.
Μπήκε μέσα στο σπίτι και πήγε να βρει τον φίλο της.

Ο Κωνσταντής δεν τον άφησε από τα μάτια του. Προσπάθησε να κρύψει την οργή του.

Έκανε πως πήγε να κλείσει την πόρτα.
-Καλώς ήρθες Δελόγλου  δεν σε κατάλαβα, είπε ειρωνικά.
Δεν απάντησε. Βλέπω γύρισες ολόκληρος, πως ηταν; συνέχισε με ειρωνικο ύφος.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και κίνησε να φυγει. Τον σταμάτησε.
-Ελπίζω να κατάλαβες σε τι θέση βρισκόταν η οικογένεια σου.
-Από πότε σε νοιάζει η οικογένεια μου Μεχμέτ; του απάντησε χωρίς δισταγμό
- Με θυμάσαι βλέπω...Να σου πω πως χαίρομαι;

Δεν απάντησε. Δεν άξιζε να απαντήσει.
- Θα έρθω να πάρω την μικρή μετά, είπε και έφυγε.

Δεν ήθελε να τον βλέπει. Σε αντίθεση με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, οι δύο τους δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά. Από την μια μεριά ένας αξιωματικός του τουρκικού στρατού, και από την άλλη ήρωας μακεδονομάχος. Διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικές απόψεις. Δεν συμπαθουσαν ιδιαίτερα ο ένας τον άλλο . Προσπαθούσαν με δυσκολία να το κρύβουν μπροστά στις οικογένειες τους, τουλάχιστον από τα παιδιά. Δεν ήθελαν να χαλάσουν την φιλία τους.

Τα παιδιά στην πίσω αυλή έπαιζαν ανέμελα. Ο Αλη είχε πάρει καινούρια μπαλα. Ήθελε να την μάθει να παίζει φούτμπολ*. Από τότε που την έσωσε, τα αλλά παιδιά δεν τον ήθελαν στην παρέα τους. Δεν τον ένοιαζε. Δεν ήταν μόνος.

-δώσε μου την μπάλα, είπε λαχανιασμενη η μικρή Δανάη
Ο Αλη γελούσε.
-ελα να την πάρεις, αυτό είναι το παιχνίδι.
-Κουράστηκα.
Κάθησε στο πεζούλι και έβγαλε τα παπούτσια της.
Έκατσε δίπλα της.
-Α-αλη; Ν-να σε ρωτήσω κατι;
Της χαμογέλασε και κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
-Ξ-ξέρεις πως γίνονται τα μωρακια;

Το χαμόγελο του σβήστηκε και τα μάγουλα του κοκκινησαν. Γύρισε μπροστά του και κοιτούσε τα πόδια του. Μπορει να ηταν σχεδον δωδεκα αλλα κατι ηξερε. Δεν μιλούσε.

Η Δανάη τον σκουντιξε.
- Θα πεις;
Ταραχτηκε. Γύρισε και την κοίταξε.
-Γιατί ρωτας;
-Ν-να, άκουσα την μαμά να λέει στον μπαμπά πως θέλουν ένα ακόμα παιδάκι. Εγώ δεν θέλω. Και θέλω να μάθω τι μπορώ να κάνω για να μην κάνουν.
-Δ-δεν κάνει να μάθεις.
-Γιατι;
-Γιατί...Γιατί το μωράκι είναι κάτι που φέρνει χαρά.
-εγώ δεν το θέλω, είπε και σταύρωσε τα χέρια της, Δεν θα παίζω μαζί του και δεν θα το αγαπάω.

Σκέφτηκε λίγο. Πως θα μπορούσε να της πει τι θα κάνει χωρίς να της πει πως γίνεται. Ήταν μικρή για να μάθει. Δεν ήθελε να την τρομάξει.
-Κ-καθε βράδυ θα πηγαίνεις να κοιμάσαι με τους γονείς σου.
-Γιατι;

Καταλαβε πως θα επέμενε και άλλο.
-Γ-για να μην κάνουν. Έτσι θα τους αποτρεψεις.
Χαμογέλασε και τον αγκάλιασε σφιχτα. Δεν το περιμενε. Δεν τον πείραξε. Είχε συνηθίσει. Χαμογέλασε και την αγκαλιάσε και εκείνος.

Η πόρτα χτύπησε. Κατάλαβαν πως ήρθε η ώρα να φύγει. Φόρεσε τα παπούτσια της, αποχαιρέτησε τον Αλη και έφυγε μαζί με τον Κωνσταντή.

*Hurriyet: Δημοκρατία

*Musavat: ισότητα

*Adalet: δικαιοσύνη

ΝΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ! Πότε δεν θα σταματήσω να το λέω με τόσο ενθουσιασμο😂Δεν ξέρω για εσάς, εγώ βρίσκω πολύ cute την αθωότητα της Δανάης. Μακάρι να την κρατήσει...Αν σας αρεσε μπορείτε να πατήσετε το αστεράκι κάτω αριστερά και να προτείνετε την ιστορία σε κάποιον φίλο σας.