Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

κεφαλαιο 6

Η Δανάη ακολούθησε την συμβουλή του Αλή. Κάθε βράδυ πήγαινε να κοιμηθεί με τους γονείς της. Μάταια προσπαθούσαν να της αλλάξουν γνώμη.
- Μα μεγάλωσες! Ολόκληρη κοπέλα και θα κοιμάσαι με την μαμά και τον μπαμπα; Έλεγε και ξανάλεγε κάθε βράδυ η καημένη η Μαγδαληνή.
-Μα φοβάμαι, ο Αλη λέει πως ειδε μια σκιά κάτω από το κρεβάτι του και φοβάμαι και εγώ! Απαντούσε δήθεν τρομαγμένα.

Ο Κωνσταντής, που ήξερε την κόρη του, γνώριζε πως δεν ήταν αυτός ο λόγος.
-άσε το παιδί να μείνει, δεν θα ενοχλήσει, είπε κάνοντας της νόημα.

Η μικρή ξάπλωνε ανάμεσα τους, σκεπαζοταν για να μην κρυώνει και κοιμόταν γλυκα πιστεύοντας πως είχε πετύχει τον στόχο της.

Δεν περνούσε λίγη ώρα που την έπαιρνε ο ύπνος. Σηκωνόταν προσεκτικά , την έπαιρνε αγκαλιά και την πήγαινε σιγα σιγα στο κρεβάτι της. Την σκέπαζε και την φιλούσε στο μετωπο. Γύριζε στο δωμάτιο τους και κλείδωνε την πόρτα.

Το πρωί ξυπνούσε απορημένη. Πώς βρέθηκε εκει; πέτυχε αυτό που ηθελε; Και το σημαντικότερο, γιατί οι γονείς της ήθελαν τόσο πολύ ένα μωράκι. Δεν τους έφτανε εκείνη; Μήπως ήταν "κακο παιδακι" και δεν την αγαπούσαν πια;

Η σκέψη αυτή την βασάνιζε μέρες. Τι να το κάνουν το καινούριο μωρο;

Μερα με την μέρα γινόταν όλο και πιο εμφανές πως κάτι την ενοχλούσε. Δεν έβγαινε τόσο συχνά όσο πριν να παίξει με τον Αλή και όταν έβγαινε δεν είχε την ίδια όρεξη για παιχνίδι.

Η Μαγδαληνή είχε ανησυχήσει. Έβλεπε την συμπεριφορά της κόρης της που με τον καιρο αλλαζε. Όποτε προσπαθούσε να της μιλήσει εκείνη την απέφευγε.

Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να της φτιάξει την διάθεση. Έκανε το αγαπημενο της γλυκο, διαβαζανε μαζι τα αγαπημενα της βιβλια, την ειχε παντα απο κοντα και δεν την άφηνε στιγμή μόνη. Τον τελευταίο μήνα ταλαιπορούταν από ναυτιες και ξαφνικούς πονοκεφάλους με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασχοληθεί μαζί της όπως πρώτα. Το μωρό μέσα της δεν την άφηνε να ηρεμήσει.

Και ο Κωνσταντής είχε καταλάβει πως κάτι συνέβαινε στην μικρή. Αποφάσισε να της μιλήσει.

Μια μέρα που γύρισε από την δουλειά την βρήκε στον καναπέ να χτενιζει τις ξανθιές μπούκλες της κούκλας της.

Με προσεκτικές κινήσεις, χωρις να τον καταλαβει, πλησίασε τον καναπέ και...
<<Μπου>>Φώναξε κάνοντας την Δανάη να πεταχτεί. Γελασανε και οι δύο.

-Τρόμαξες το μωρό! είπε σοβαρεύοντας και κούνησε στην αγκαλιά της την κούκλα της.
-Συγνωμη μωρό, έκανε δηθεν μετανιωμένος. Αλλά και αυτό κοιμαται στο σαλονι! Δεν του φταίω. Να κοιμαται άλλη φορά στο δωμάτιο του.

Η Δανάη πήγε την κούκλα μέσα γύρισε στο σαλόνι και κάθησε δίπλα στον Κωνσταντή χωρίς να μιλάει. Την πήρε αγκαλιά.
- όλα καλα; την ρώτησε.
Δεν του απάντησε.
- δεν θα μου πεις;
Κούνησε αρνητικά το κεφαλι της. Πίστευε πως αν του απαντούσε θα την έλεγαν ζηλιάρα. Ομως ήθελε να μάθει το γιατί.

-Μ-μπαμπά, είπε παίρνοντας βαθιά ανάσα, γιατί με την μαμά θέλετε ένα μωρό. Εγω δεν σας φτάνω; ρώτησε και δακρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της.

Ο Κωνσταντής χαμογέλασε και σκούπισε τα δάκρυα της.
- δεν θες ένα αδερφακι να παιζετε;
Κούνησε αρνητικά το κεφαλι της.
-Α-αν κάνετε μωρό εμένα δεν θα με αγαπάτε και δεν θα θέλετε να παίζετε μαζί μου, απάντησε στεναχωρημένη. Γιατί το θελετε; δεν είμαι πια καλό παιδάκι;
Την έσφιξε στην αγκαλιά του.
-Είσαι το καλύτερο παιδάκι στον κόσμο, μην ξαναπεις το αντίθετο.
-τοτε τι θα το κάνετε άλλο ένα μωρό;
-δεν θες έναν αδερφούλη να τον προσεχεις; Ή μια αδερφούλα να της χτενιζεις τα μαλλιά και να παίζετε μαζι;
-Μα το μωρό θα είναι μικρό και δεν θα μπορεί να παίξει μαζί μου.
-Με τον Αλή πως παιζεις;
Ή Δανάη κοκκινισε.
-Ο Αλη είναι άλλο.
-Ναι...Ναι είναι άλλο, είπε και άρχισε να την γαργαλαει κάνοντας της να γελάσει.

Η Μαγδαληνή που κρυφάκουγε πίσω απο την πόρτα, χαμογέλασε. Έμαθε τι προβλημάτιζε το παιδί της και χάρηκε που επιτέλους μίλησε για το τι είχε συμβεί. Μπήκε στο σαλόνι και κάθησε δίπλα τους. Κράτησε τα χέρια τους και τα ακούμπησε στην κοιλίτσα της. Ο Κωνσταντής έμεινε. Η Δανάη την κοίταξε με απορία.
-Μαμα πεινάς; είπε κάνοντας την να γελάσει.
Την πήρε στην αγκαλιά της και την φίλησε στο μετωπο.
- θα έχεις αδερφακι!
-Α-αδερφακι; ρώτησε ο Κωνσταντής
-όχι εσυ μπαμπά, εγώ! απάντησε γελώντας.

Του πήρε λίγη ώρα να συνέλθει. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Την μια στιγμή πολεμούσε στα βουνά της Μακεδονίας για την πατριδα και την άλλη βρισκόταν στο σπίτι του μαθαίνοντας πως η γυναίκα του περιμένει το δεύτερο τους παιδί. Τις αγκάλιασε σφιχτά σαν να έλεγε πως δεν θα τις ξαναφηνε μόνες ποτέ.

Ειιι νέο κεφαλαιοοο🥳! Ξέρω άργησα αρκετά αλλά όπως καταλαβατε είμαι διακοπές. Νέο κεφάλαιο μέχρι τις 20 Αυγούστου δεν θα ανέβει άλλο γιατί θέλω λίγο χρόνο και για εμενα. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ καθώς έγραφα το κεφάλαιο δάκρυσα. Και όχι η εγκυμοσύνη της Μαγδαλινης δεν είμαι καθόλου απότομη. Αφού κατάφεραν μια φορά να κάνουν παιδί τα κατάφεραν και δευτερηη! Τέλος πάντων😅. Αν σας αρεσε μπορείτε να πατήσετε το αστεράκι κάτω αριστερά, να προτείνετε την ιστορία σε κάποιον φίλο σας ή και να με ακολουθήσετε για να σας έρχονται ειδοποιήσεις για τα επόμενα κεφάλαια. Καλο καλοκαίρι σε ολους💕